Martwy Las

[Tkacz Losu]

Zbiorowisko drzew o korach tak szarych, że mogłoby się wydawać, że samo ich dotknięcie zamieni je zaraz w kupkę pyły. Liście czy igły znajdujące się na nich ogromnie się różnią od pozostałych. Są powykręcane, każdy innej wielkości czy faktury a ich barwa może odstręczyć niejedno stworzenie. Ponieważ są czarne, jakby byłby bez życia jednakże przez niewielkie przerwy w koronach drzew przedziera się światło ukazując piaszczystą ziemię pozbawioną niezbędnych minerałów.

[Takaro]

-No!- Odpowiedział na pytanie, bo znalazł a w jakim jest stanie? No takim jak widać no kiepskiemu, o. Widząc linę to się jej złapał, bo chyb miał nie? Spojrzał się na kobietę i lekko oblizał jej mordę by była czysta- nie martw się, będzie dobrze- rzucił i ni jej te powieki przymknął bo było to takie no krepi.
-No w takim w jakim widać, nie?- No przecież widać, że w kiepskim, nie?

[Fenrir Labdakid]

Dał rozkaz wierzchowcowi a ten zaczął wznosić się wyżej, wyciągnął dwójkę z dziury a zastępca podleciał na wysokość w której znajdowali się poszkodowani - Podaj mi ją - polecił Ryu. Wątpiła aby gryf dowódcy długo wytrzymał z takim obciążeniem.
Jeśli chłopak nie chciał jej podać Fenrir przetransportował ich na bezpieczne twarde podłoże - Jak to ją znaleźliście? - zadał pytanie - Ty i ten mężczyzna, który Ci towarzyszył? - zapytał się już spokojniej chłopaka. Zastępca od razy zaznaczył, że to nie był on bo tyle co przyleciał z dowódcą. I czy chłopak zwrócił uwagę na to czy czuł zapach osoby mu towarzyszącej.

[Takaro]

Nie miał zamiaru w locie jej oddawać. No wiec dopiero pozwolił ją obejrzeć kiedy to no byli na ziemi. Sam usiadł ale wcześniej otrzepał się jak pies. Wrócił do ludzkiej formy i pomasował sie po ramieniu.
Tłumaczenia zastępcy tak połowicznie do niego docierały.
-... A potem użyłem swojej zdolności i ten no poszliśmy tam gdzie widziałem duża dziurę no i wpadłem na nią- Dosłownie i w przenośnie. A i wytłumaczył.
-Nie wiem skąd koło wiedział gdzie szukać- dorzucił bo nie wiedział.

[Fenrir Labdakid]

Dotransportował parę na pewny teren widząc, że nie chciał jej oddać wcześniej. Jeden ze strażników będący ogarniętym w sprawach medycyny zaczął oglądać kobietę mówiąc, że nie ma jakiś poważniejszych urazów jak na pierwszy rzut oka. Nie licząc zadrapań, które mogły powstać podczas wpadania do dziury, jeden najwidoczniejszy problem to taki, że jest odwodniona co było widać.
Fenrir wysłuchał wszystkiego co chłopak miał do powiedzenia - Jedno przestępstwo masz mniej ale wciąż jesteś oskarżony za ucieczkę z więzienia z pomocą osób trzecich - wyjaśnił mu. Sam też nie rozumiał skąd tamten osobnik mógł wiedzieć gdzie szukać kobiety, nikt wcześniej nie wpadł na taki pomysł aby szukać tak daleko.
- Weź Orecev ze sobą - polecił strażnikowi, który ją wcześniej oglądał - A Ty polecisz ze mną - szybko skonstruowali z tego co znaleźli przenośne nosze. Pracownik wspiął się po linie od swojego wierzchowca na jego grzbiet dając znać, że jest gotowy do transportu, wtedy pozostali zaczęli mocować nosze do przewiezienia... No właśnie... Nie byli pewni czy kobieta jest przytomna czy nie. Mając wszystko gotowe Fenrir wsiadł na gryfa podając rękę chłopakowi - Wsiadaj - polecił.

[Takaro]

Cały czas miał na uwadze to co robili
-Ta ta- Machnął ma Fenrira, bo mało go to interesowało co teraz miał do powiedzenia jeśli nie tyczyło sie to kobiety. Kiedy ją no na te nosze to dopiero wtedy wsiadł no jak Fenrir chciał. Nie chwycił go za rękę i sam jakoś tam się wgramolił. Teraz obiecał sobie, ze nie będzie patrzeć w dół i będzie dobrze. Da radę, wytrzyma. Będzie dobrze.

[Fenrir Labdakid]

Widząc obojętność ze strony chłopaka był nieco podirytowany, nie pierwszy raz dzisiejszego dnia.
Dowódca asekurował nosze na których znajdowała się kobieta, miałby ją w nosie gdyby nie to, że musi mu wyjaśnić kilka spraw nie tylko tego co wyczytał w jej notesie ale i tego czego dowiedział się od chłopak. Pomógł się przedostać się pakunkowi między gałęziami, rozdał rozkazy świcie unoszącej się nad drzewami. Każdy rozleciał się w inną stronę poszukując uciekiniera, Fenrir zaznaczył, że jest ranny ale nie mógł określić zapachu. To było irytujące...
Z Ryu i pozostałymi strażnikami wrócił do Cross a dokładniej do strażnicy.

2zt

[Mephisto Kudo]

No to jak wiedziałem w jakim kierunku mam podreptać to no - Tylko się trzymaj - rzuciłem nim ruszyłem z kopyta. No znaczy się z łapy bo no kopyt nie mam.
- Coś nam się bajki pomyliły - zaśmiałem się - No ten nie pomyliły ale no ich historia się zmieniła - no bo no, kapturek został zjedzony przez wilka a nie na nim jeździł. Hehehe fajne to to takie.
No to te dotarliśmy do jakiegoś lasu i no wypadałoby zacząć się rozglądać za zwierzyną.

[Silver Tail]

Silver podobała się przejażdżka. Nawet jeśli nic nie upolują to ona już swoje wygrała
-Mamy wilczego kapturka i dobrego wielkiego wilka-
Stwierdziła. Na miejscu zaczęła węszyć i wypatrywać z grzbietu wilkołaka. Jeszcze nie chciała schodzić. Było jej wygodnie, ciepło i bezpiecznie
-Czujesz coś?-
Zapytała szeptem

[Mephisto Kudo]

- Heheh no tak jakoś wyszło - jestem dobry wielkim wilkiem, dobre. No ja bym czegoś takie nie wymyślił
Uniosłem łeb do góry zaczynając węszyć - Jak na razie nic - powiedziałem szeptem i sru nos do ziemi. No jakoś trzeba zacząć, polowania nigdy nie są proste. Nie ma tak, że wejdzie się gdziekolwiek a zwierzęta stoją czekając na zaproszenie. No ale no powoli ruszyłem do przodu starannie kładąc łapy, nie chciałem nadepnąć na żadną gałązkę i no zrobić niepotrzebny hałas. A nóź widelec zwierzyna jest gdzieś tu za rogiem? No drzewem.

[Silver Tail]

Silver zajęła się wypatrywaniem ruchu. Z grzbietu wilkołaka miała doskonały widok i nie chciała tego zaprzepaścić. A nóż widelec coś dostrzeże
-Ja też nic nie widzę i nie słyszę. Ale tak zawsze jest przez pierwszy kawałek polowania-
Jej mięśnie napięły się do granic możliwości, a po kilku ruchach wilkołak mógł dostrzec że na sobie miała tylko torbę z która stała się nieco bardziej wypchana
-Nie chcę pobrudzić ubrań-