Dom Fenrir'a i Bjorn

[Fenrir Labdakid]

Spory dom z dużą ilością pokoi na dole jak i na górze, łazienkami, sporą kuchnią i salonem. Ze specjalną nadbudową dla ptaka gromu i gryfa. Altaną, tarasem, garażem i budynkiem gospodarczym.

[Bjorn]

Kobieta dosiadła się ale długo nie nacieszyli się swoja obecnością.
-Witaj-Powiedziała widząc wilkołaka. Wstała z kanapy aby sie przywitać z przyjacielem jej partnera. Nie widziała go już dawno. Ciekawiło ją co go sprowadza. Magia świąt? Może samotność w tym dniu?

[Fenrir Labdakid]

- Nie, wejdź. Mam do Ciebie prośbę - rzekł spokojnie zapraszając przyjaciela. Podszedł do Bjorn obejmując ją w pasie czekając aż mężczyzna się rozbierze i wejdzie do środka. A wtedy zapytał - Zostaniesz moim świadkiem? - powiedział wprost. Liczył na to, że w tak wspaniałym dniu wesprze go swoją osobą.

[Sylvan Vulkodlak]

-No skoro tak- No to zdjął kurtkę i buty. Zdziwił się kiedy ten zaproponował mu bycie świadkiem.
-Ale świadkiem czego?- Zapytał spoglądając na nich. Czy on ... nie.. nie możliwe... - Czy wy...?- Zapiał no niedowierzając swoim przypuszczeniem. Nie no musza mu to potwierdzić bo sam sobie nie wierzy.

[Bjorn]

Uśmiechnęła sie lekko do Fenrira i dała mu całusa w policzek. Zaraz potem położyła swoja głowę na jego ramieniu. Fenrir sam wszystko mu powiedział. Ona zaś nie miał nic przeciwko. Nie znała za dużo osób tutaj, tym bardziej była za takim rozwiązaniem.

[Fenrir Labdakid]

Obserwowanie zachowania przyjaciela było dość komiczne dla dowódcy. A jego głos wywołał w nim śmiech - Tak Sylvanie, pobieramy się - rzekł spokojnie przytulając mocniej do siebie kobietę. Zerknął na Bjorn gdy położyła głowę na jego ramieniu - Też w to nie wierzę, że się zgodziła dzisiaj. Także się dobrze wstrzeliłeś z wizytą - rzekł z widocznym uśmiechem na twarzy - To jak? Zgadzasz się? - dopytał.

[Sylvan Vulkodlak]

No i dostał potwierdzenie. Szok. Ciężko było mu uwierzyć w to co usłyszał.
-Moje gratulacje- Rzekł i podszedł obejmują ich oboje- Najwyższy czas bracie i oczywiście, że sie zgadzam- No jakby mógł mu odmówić, tym bardziej w takim dniu i wydarzeniu jakie miało nastąpić.
-No to ja nie będę wam przeszkadzać- Poklepał Fenrira po ramieniu- Pogadamy innym razem- Dodał, bo nie chciał o nic teraz go pytać ani o nic prosić. Nie wypada, teraz tym bardziej.
-Cieszę się, ze w końcu jesteś szczęśliwy- Dodał ubierając sie do wyjścia.

[Fenrir Labdakid]

Uradowały go słowa przyjaciela - Dziękuję - rzekł odwzajemniając ten dziwny uścisk.
- Przestań. Jesteś rodziną, nie przeszkadzasz i cieszę się, że mogę to z Tobą świętować w tym dniu - mało kiedy dowódca tryskał taką radością wynikającą z zaręczyn i tym, że kobieta go przyjęła. Przeprosił swoją partnerkę idąc za Sylvanem - Nie wygłupiaj się - cofnął siwego do środka - Napij się ze mną - zaproponował nie dając wyjść gościowi.
- Też bym chciał aby Tobie się wszystko ułożyło - przyznał.

[Sylvan Vulkodlak]

Zaśmiał sie pod nosem kiedy ten go zatrzymał.
-Nie sądzisz, że ten moment powinieneś spędzić i świętować z ukochaną?- siwek po prostu nie chciał byc piątym kołem u wozu.
-Kiedyś sie ułoży- Rzucił do niego z lekkim uśmiechem-Musze wracać do pracy- Rzekł, co prawda nie musiał ale dowódca nie musi o tym wiedzieć. Po prostu nie chciał przeszkadzać.

[Fenrir Labdakid]

Skinął głową - Masz rację ale jesteś moim przyjacielem i w tym dniu chciałbym mieć was oboje obok siebie - pałał szczęściem a móc mieć jeszcze ze sobą Sylvana więcej do szczęścia mu nie było potrzebne. Nie mniej jednak odwrócił się do kobiety - A co Ty o tym sądzisz? - jeśli Bjorn będzie przeciwna nie zatrzyma więcej siwka.
Uniósł jedną brew do góry odwracając do niego - Są święta, wiem że masz wolne - był dowódcą, dostał raporty do której i które sklepy czy przybytki uciech są otwarte. Nie oszuka tak łatwo jedną z najlepiej poinformowanych osób w mieście.

[Bjorn]

-Nie widzę problemu- Kobieta skierowała sie do kuchni aby wstawić wodę by i gościowi coś przygotować. Jeśli Sylvan zostanie, ona uda sie zapewne na górę. Nie jest osoba, która siedzi długo, za to wstaje bardzo wcześnie. Chłopaki będą mieli czas dla siebie.