Ruiny

[Tkacz Losu]

Niegdyś byłby częścią miasta, murów go okalających. Teraz to tylko zgliszcza przypominające niegdyś wspaniałe budowle.

[Takaro]

Mężczyzna się poddał temu wszystkiemu co go otaczała i nie walczył. Miał dosyć. Sny ciągle się ze sobą splatały wraz tymi, które są nazywane koszmarami. Wolałby sie wybudzić niż przezywać to wszystko na nowo i na nowo. może trochę w zmiennej formie ale jednak. Uścisnął dłoń kobiety, nie świadomie, po prostu. Spał powinien regenerować się ale był zmęczony, umysł miął zmęczony w uj.

[Nari Orecev]

Zrezygnowała już z proszenia mężczyzny o połączenie łóżek ale zgodził się. Nie ukrywała swojego zaskoczenia, wzięła też to co jej dał. Ułożyła wszystko obok tak aby nie przeszkadzało. Przysunęła się do chłopaka czując jego uścisk na ręce. Podzieliła się kocem okrywając go, uważała na jego rany. Nie chciała mu sprawić dodatkowego bólu. Położyła głowę obok ramienia Takaro, nie wiedziała czy jakoś mu to pomoże ale chciała być blisko gdyby jej potrzebował.

[Los]

Takaro spałeś dobrą dobę, sny po pewnym czasie przestały Cię nawiedzać a umysł się wyciszył. Twoje ciało dobrze przyjmowało podawane leki a umiejętność regeneracji przyśpieszała ten proces. Nie czułeś się jak młody bóg ale na pewno lepiej niż wcześniej.

Nari odzyskałaś na tyle siły, że mogłaś pójść spokojnie się ubrać. Na pewno przez jakiś czas nie będziesz mogła się przemęczać.

[Takaro]

Obudził się w końcu. Nie wiedział ile był nieprzytomny. Łeb go i tak nawalała ale reszta była znośna. Nie spodziewał się widoku jaki zastał. Ruda leżała obok. Zmęczony ale cieszył sie, że jej lepiej. No chyba było lepiej?
-Ej ruda wiedźmo, jak się czujesz?- Zagaił go niej. No i zorientował się, że jest no unieruchomiony. Nie podobało mu sie to a nie był na siłach aby się tego pozbywać...

[Nari Orecev]

Dziewczyna podczas snu chłopaka zdążyła się ubrać, była cały czas przy nim.
Słysząc głos Takaro momentalnie podniosła głowę z uśmiechem na twarzy i się poryczała. Rzuciła się na chłopaka, zapominając o jego kontuzjach - Żyjesz - powiedziała przez łzy. Tak się o niego martwiła, nie mogła zasnąć czuwając przy nim. Odetchnęła z ulgą zapominając jakie zadał jej pytanie.

[Los]

Rozległ się dźwięk z głośnika - Drodzy pacjenci z przyjemnością informujemy, że możecie wrócić do swoich domów. Dziękujemy, że wybraliście naszą placówkę - szzzzzz.
Tak Lucas miał dość tej dwójki, z nimi są same jakieś problemu chociaż chętnie powkurzałby Blondyna. Ponownie rozległ się dźwięk - Żartowałem! - ten głos był dobrze znany obojgu - A Ty tępy osiłku następnym razem lepiej dobieraj przeciwników, żebyś znowu wpierdolu nie zebrał - z kończącą się wiadomością mogli usłyszeć dźwięk wystawianego języka. Szzzz - Możesz go rozpiąć ale nie musisz - te słowa były skierowane do Rudej. Nie wiedział czy się połapie ale to już nie jego problem.

[Takaro]

Wyglądało to tak, że już z nią lepiej. No ciężyło go to. Ten moment oczywiście ktoś musiał przerwać.
-Co? O czym on pierdoli?- Był tutaj trochę skołowany. No uważał, że białas to marny przeciwnik więc, poredlił do rzeczy. Blondyn nie był w pełni sił, to mu się udawało.
-Co jest z tym typem nie tak?- Zapytał rudej bo sam nie rozumiał już niczego.

[Nari Orecev]

- Nie słuchaj go - powiedziała szczęśliwa, wiedziała że chłopak nic nie pamięta z tamtego czasu co ją cieszyło jeszcze bardziej. A dostając pozwolenie zaczęła rozpinać wszystkie pasy jakie więziły Takaro. Zostawiła temblak i gorset.
- Nie wiem, on się już chyba taki urodził - przytuliła się do Blondyna jak był już wolny - I nie strasz mnie tak więcej - miała w nosie to, że Lucas ich podsłuchuje. Niech mówi co chce na jej temat ona wie swoje.

[Takaro]

No będąc już uwolnionym objął ją wolną ręką.
-A czym ja mogłem cię nastraszyć, co?- Powiedział przytulając kobietę do siebie.
-Nie pozbędziesz się mnie tak łatwo, nawet wybuch statku nie da radę- Rzucił do niej i nawet pozwolił sobie na zaśmianie sie.
-Jestem zbyt męski aby mnie takie coś załatwiło- Dodał z dumą w głosie.

[Nari Orecev]

Odsunęła się od chłopaka spoglądając na niego - Tym że wyglądasz jak trup i śpisz przez cały dzień jak martwy - powiedziała z troską w głosie wskazując na jego piękne odzienie - I tym- ona straciła tylko krew a nie leży połamana jak on.
Wybuch nie ale wampiry czy ten kretny podglądacz już tak pomyślała, pokręciła głową. Szkoda, że nie pamięta ich rozmowy sprzed kilku dni i co on mu zrobił, że ten się cofnął o prawie dwa tygodnie.
Po tych słowach zatkała mu usta - Nie mów tak - nie była zła ale nie chciała aby sprowokował Lucasa do jakiś głupich tekstów. Zdążyła to zauważyć.