Dom Nari i Mortena

[Tkacz Losu]

Niewielki dom.
Pierwsze co wita gości to mały przedpokój z wieszakiem i szafką na buty. Kawałek dalej na całej dolnej powierzchni umiejscowiona została kuchnia z całym umeblowaniem, która jest połączona od razu salonem/jadalnią. Mieści się w niej stół, 4 krzesła i kanapa.
Na pierwszym piętrze zaraz koło schodów są dwie pary drzwi, po lewej wchodzi się do Mortena a po prawej do Nari. Oba pomieszczenia są tak samo umeblowane i tej samej wielkości. Łóżko, szafa, biurko, krzesło i szafeczka nocna. Na wprost schodów idą kawałek dalej znajduje się niewielka łazienka z prysznicem, toaletą i umywalką.

[Nari Orecev]

Wie, że powinna się wziąć w garść i jakoś się połatać. Nie interesowała się tym, że mogą jej zostać blizny najwyżej później jakoś sobie ja zakryje. A słysząc nieznajomy głos uniosła głowę zaś samo powitanie powinno jej coś mówić ale ból nieco zaćmiewał jej umysł.
- Sk.. skąd się tu w... wziąłeś? - zapytała starając się dostrzec coś znajomego w przybyszu. Dziewczyna nie chcą mieć więcej problemów uniosła dłoń - Grzecznie - powiedziała do Takaro. Nie wiedziała czy chłopak się jej posłucha a nie miała siły aby go ewentualnie powstrzymać.

[Los]

Staruszek się zaśmiał na powitanie Blondyna - Też się cieszę ale w sumie gdyby nie Ty, to by mnie nie było - stwierdził wymijając młodzika czy mu się to podobało czy nie. A jeśli nie chciał dalej współpracować zniknął pojawiając się z drugiej strony łózka zabierając torbę.
- A oto to już powinieneś się zapytać jej - wskazał palcem na Liska. Puścił laskę prostując się, rozciągnął wcześniej klaszcząc w dłonie - Dobra my tu gadu gadu a ją trzeba zszyć i to jak najszybciej - pomijając wcześniejsze pytanie kobiety. Położył torbę na łóżku otwierając ją, wyciągnął z niej gazy, igły szczelnie zapakowane, nici oraz kilka innych rzeczy - Będziesz pomagał czy dalej chcesz się wkurzać? Jak tak, to przytrzymaj ją a ja zacznę swoją robotę a jak nie to wyjdź - rzucił przygotowując się do zabiegu. Polał dłoń spirytusem przemieniając ją w łapę a jego pazury zapłonęły.

[Takaro]

Nie wiedział co tutaj się dzieje i dlaczego. Skąd ten typek sie tutaj wziął i czego będzie chciał. Posłuchał się dziewczyny ale nie bardzo ufał komuś, kto tutaj przybył od tak, nawet sie nie przedstawił. W końcu to nie jest jego dom. Nie dyskutował. Nie wyjdzie bo nie moze ufać jakiemuś obcemu. Załapał kobietę by się nie wyrywał.
-co chcesz zrobic- Rzucił z nieufnością widząc co ten zrobił.

[Nari Orecev]

Drażniło ją to, że sama nie otrzymała odpowiedzi do obcego człowieka. Zapewne gdyby nie stan w jakim obecnie się znajdowała byłaby bardziej świadoma tego osobnika.
Nie stawiała oporów kiedy Takaro ją złapał ani nie wiedziała co chce zrobić staruszek. Choć płonąca łapa nie zapowiadała się dobrze.

[Los]

Mężczyzna przyglądał się Blondynowi czy zacznie współpracować czy dalej będzie tracił jego czas. A mając gotową pacjentkę zaczął działać - Trzymaj ją mocno - polecił przybliżając płonący pazur zasklepiając naczynia krwionośnie. Poprstu je przypalił a w pomieszczeniu uniosła się woń przypalonego mięsa. Mając gotowe rany do załatania zgasił płomienie - A żeby to - cofnął się a w nim zaszła całkowita zmiana wyglądu, w miejscu staruszka stał dobrze zbudowany mężczyzna o białej cerze wraz z włosami o czerwonych źrenicach - Źle oszacowałem czas - powiedział przygotowując rękawiczki a później igłę z nićmi. Zaczynając zszywać kobietę od najgłębszych ran od wewnątrz aż po te zewnętrzne. Kończąc wszystko obmył rany spirytusem zabierając się za te po ukąszeniu, tu poszło szybko i sprawnie. W końcu fach nie od dzisiaj miał w rękach - Gotowe - ściągnął rękawiczki zaczynając sprzątać po robocie. Wszystkie resztki, odpady schował do woreczka chowając do torby.
- Teraz możemy porozmawiać - rzekł dumny z siebie siadając na krześle.

[Takaro]

Nie było to za przyjemne. Dla niej tym bardziej. Warknął jednak widząc jak ten się zmienia.
-Co to za sztuczki- Warknął a kiedy kobita była już opatrzona, chciał dorwać facet/43s/ i przygwoździć do gleby/s27/.
Nie podobał mu się ten typek.
-Gadaj kurwa kim jesteś i czego chcesz- No i jak tutaj wszedł ale to potem.

[Nari Orecev]

Owszem sam fakt przypalania nie był przyjemny i raz po raz z gardła dziewczyny wydobywał się krzyk. Na tyle ile mogło jej ciało próbowała się uwolnić od tego wszystkiego. Aż w końcu przyszedł jej kres wytrzymałości, odpłynęła a ciało jej bezwładnie opadło na łóżko. Już się nie szarpała ani nie kręciła podczas dalszych zabiegów. Nie wiedziała też co się dzieje później.

[Los]

Mężczyzna spodziewał się takiej reakcji ze strony kobiety, nie była nigdy wytrzymała. Wzruszył ramionami działając dalej.
Rozłożył ręce po pytaniu Blondyna - Żadne, to nauka - bez problemu uniknął pierwszego ciosu umykając do tyłu /66z/ a później znowu w tył /42z/ - Opanuj się, mało Liskowi przyniosłeś problemów? - przekrzywił głowę na boki a z jego karku było słychać trzaski - Jak ja dawno się tak nie rozruszałem - przyznał idąc po torbę.
- Kim jestem? - pakował rzeczy do kufra - Przyjacielem z dzieciństwa - stwierdził - A czego chcę? - pokiwał głową na boki - Kiedyś może się przydać, w końcu ma dług do spłacenia a jak się nie opanujesz będzie jeszcze dłuższy - złapał za bagaż wraz z laską ruszając do drzwi. Zatrzymał się - Ona nie powinna pracować co najmniej przez tydzień bo szwy wewnątrz mogą popękać. I jeśli coś cię interesuje to pogadaj z nią szczerze - może mu powie a jak nie to nie. To już nie jego sprawa zszedł na dół.

[Takaro]

Warknął kiedy ten porobił uniki. Jak on nich nie cierpi.
-Niby jaki dług?- Warknął ale nie rzucił się dalej w jego stronę. Nie ufał mu.
-Ani mi sie waz tutaj nieproszony pojawiać- dodał ostrzegawczo. Nie będzie tolerował takiej samowolki. Wpada i wypada i poredlili o przydawaniu sie i długach- Zapierdole cię jeśli tylko ją tkniesz- dodał i nie obchodziło go co ten potrafi.
-Niczego nie musi spłacać i zapamiętaj to sobie- Rzekł maja go an oku.

[Los]

Mężczyzna spojrzał ewidentnie rozbawiony zachowaniem Blondyna - Zabawny jesteś, chyba powoli zaczynam rozumieć dlaczego Cię kupiła - nie rozumiał zaś tego dlaczego dała mu się tak okaleczyć. Nie tego jej uczył, czyżby zapomniała?
Puścił do chłopaka oczko z uśmiechem - Będę przychodził kiedy będę chciał młody - znowu się roześmiał - Już jej dotykałem więc nie wiem o co Ci chodzi - na prawdę miał ubaw z niego. Na prawdę był zabawny, taki mały nieokrzesaniec. Kogoś zaczynał mu przypominać ale w życiu poznał tyle person, że na chwilę obecną nie był w stanie przypomnieć kogo.
Uniósł rękę do góry - Tak, tak - rzucił olewawczo rozbawiony. Wciągnął z kieszeni fiolkę z eliksirem wypijając ją a zaraz po tym nastąpiła przemiana w staruszka, który tu przybył. Zaczynając się podpierać laską opuścił domostwo wilkołaków.

Z/t.