Dom Fenrir'a i Bjorn

[Fenrir Labdakid]

Spory dom z dużą ilością pokoi na dole jak i na górze, łazienkami, sporą kuchnią i salonem. Ze specjalną nadbudową dla ptaka gromu i gryfa. Altaną, tarasem, garażem i budynkiem gospodarczym.

[Fenrir Labdakid]

Dowódca spoglądał na kobietę uważnie, co prawda nie spodziewał się od niej czegokolwiek jednak miał nikłą nadzieję. Nie sądził, że ta go zechce po tym wszystkim. Że cokolwiek od niego będzie chciała. Po wydarzeniach jakie miały miejsce niedawno i trochę temu. Nie mniej jednak nie chciał dłużej żyć w niepewności. Słysząc słowa Bjorn uśmiechnął się obejmując ją. Choć nie znał odpowiedzi ucieszyło go to, że sprawił jej przyjemność.

[Bjorn]

A czy potrzebował słownego potwierdzenia? Wiele rzeczy się wydarzyło w ich życiach. Każdy miał wiele za sobą ale przecież i przed sobą. Zawsze lepiej iść z kimś u boku niż samemu. W końcu puściła go. W końcu jeszcze by jej się przypadkiem za bardzo to zrobiło. Zaraz potem zmieniając się znowu w miśka przygniotła go do ziemi cała sobą.

[Fenrir Labdakid]

I tyle z dobrego, kiedy kobieta ponownie przemieniła się w niedźwiedzia dowódca zaśmiał się upadając przygnieciony - Musiałaś? - zapytał z lekkim rozbawianiem. Po niej dosłownie mógł się spodziewać wszystkiego a jednak teraz nie przewidział takiego toku wydarzeń. Podniósł Blondynkę przekładając tak aby mógł się spod niej wydostać. Nie było to proste zadanie i miał nadzieję, że ona nie będzie mu tego utrudniała.

[Bjorn]

Tak musiała. Nie ma że tak jest prosto i łatwo. Leżąc na nim wróciła znów do swojej postaci i dała mu lekki buziak w usta. No i wstała wyciągając do niego dłoń.
-Lubię jak się uśmiechasz- Rzekła z nieukrywana radością. Nie robił tego jakoś często, więc każdy moment kiedy tak było, było cenne.

[Fenrir Labdakid]

A i owszem nie było tak łatwo, kiedy wróciła do ludzkiej postaci dając mu buziaka ten ją pochwycił przewracając, że teraz to ona była pod nim.
Nie sądził, że ktoś może go lubić za coś tak błahego - Za to Twój kocham - rzekł spokojnie całując ją namiętnie, nie mieli jednak chwili dla siebie. Junior widząc całą tą sytuację potruchtał do nich liżąc jedno i drugie po twarzach jednocześnie się wciskając pomiędzy nich. Przecież to jest taki mały szczeniaczek, który też potrzebuje miłości i bliskości. Najlepiej aby go podrapać za uchem czy po brzuszku.
Fenrir nie miał już dzisiaj siły na niego - Rozpuściłaś go - powiedział rozbawiony próbując jakoś odpędzić wilkora od nich ale nie było tak łatwo.

[Bjorn]

Zaśmiała się po jego manewrze. No tak mogła się i tego spodziewać. Jednak mimo to, zaskoczył ją. Objęła go i odwzajemniła pocałunek.
-Junior- zaśmiał się kiedy ten zaczął się wciskać i lizać ich- Czy ja wiem, po prostu na spacerach pozwalam mu się wyszaleć by trochę energia mu zeszła- W końcu takie bydle też potrzebuje ruchu i jakiś aktywności intelektualnych- Jest taki słodki- Dodała śmiejąc się.

[Fenrir Labdakid]

Słodki szczeniaczek też chciał trochę czułości, położył się dalej próbując się wcisnąć pomiędzy nich. Pchał tego nosa merdając ogonem uszy kładąc po dobie mówiąc, patrzcie jaki jestem malutki i kochany. Zaczepiła wilkołaka łapą kiedy ten próbował go odpędzić.
- Właśnie widać jak schodzi z niego ta energia - lubił zwierzaka ale czasem mógłby im dać chwilę - Mów tak dalej to na pewno nie odejdzie - rzekł rozbawiony całą tą sytuacją. Choć pomimo prób rozdzielenia ich przez wilkora dowódca dalej obejmował kobietę starając się ją osłonić od pupila. Zwierzak uczepił się jak rzep.

[Bjorn]

Pokręciła lekko głowa. No cóż poradzić, ze czasem tak maja te zwierzątka- To może chodź do mnie, co?- Zaproponowała mu skoro obecna miejscówka nie odpowiadała mu z powodu obecności tego szczeniaczka. Miała ubaw z tego co tutaj się odstawiało. Sama nie uważała aby Juniora jakoś szczególnie rozpieszczała. Nie pozwalała mu na wszystko., dawał jedynie czasem więcej swobody i tyle.

[Fenrir Labdakid]

Dla niej to nic ale jednak jak zwierzę miało pewny rygor i zakazane pewne zachowania to gdy lekko się poluźni mu "smycz" zaczynają się zachowywać całkiem inaczej. Nie mógł mieć pretensji do kobiety z tego powodu, pomagała mu w opiece nad nim i Gromem za co był jej wdzięczny. Jakoś się będzie musiał przyzwyczaić do takiej kolejności rzeczy.
Skinął głową, podniósł się chcąc podać dłoń Bjorn aby pomóc jej wstać a w tym momencie wilkor wcisnął się na jego miejsce. Przykleił się do Blondynki kładąc na niej łeb dając liza w policzek. Zarzucił na nią łapę tuląc się - Junior zejdź - rozkazał mu ale gdyby mógł to zrobiłby im zdjęcie jak śmiesznie razem wyglądają.

[Bjorn]

Pokręciła głową. Może teraz trochę trudniej wstać ale da radę, nie bez powodu ma się te muły. No z mała pomocą to na pewno.
-Mało przekonujący jesteś w poleceniach- Pozwoliła sobie na żarcik do Fenrira- Ratuj swoja damę w opałach- Może jednak jeszcze trochę poleży i pobawi się.