Dom Fenrir'a i Bjorn

[Fenrir Labdakid]

Spory dom z dużą ilością pokoi na dole jak i na górze, łazienkami, sporą kuchnią i salonem. Ze specjalną nadbudową dla ptaka gromu i gryfa. Altaną, tarasem, garażem i budynkiem gospodarczym.

[Fenrir Labdakid]

Nie bardzo miał ochotę teraz spać, nie kłócił się. Podniósł się podając rękę kobiecie - To chodź - rzekł z lekkim uśmiechem.
Rano czeka go dużo pracy i dokończenie niektórych spraw. Nie może zapomnieć aby zabrać papiery z gabinetu do biura w straży. Chciał jutro rozwiązać pewną sprawę pociągając do odpowiedzialności.
Kiedy oboje byli na nogach wilkołak skierował się do pokoju czekając na Blondynkę. Gdy już byli razem Fenrir położył się spać drzemiąc jak zawsze.

[Bjorn]

Skinęła mu głową i podała dłoń. Ona sama nie będzie miała na pewno aż tryle pracy ale jednak. Miała pewne plany i liczyła, ze pogoda nie popsuje jej tego. Nad tym nie ma się wpływu ale cóż. Położyła się i szybko zasnęła.

[Fenrir Labdakid]

Wstał z samego rana, nachylił się dając delikatnego całusa Bjorn - Dzień dobry - uśmiechnął się lekko po czym wstał, zrobił kilka ćwiczeń na rozruszanie mięśni. Nie zaczepiał więcej kobiety a sam zszedł do kuchni robiąc pożywne śniadanie, przygotował je dla siebie, partnerki i zwierzakom. Zaparzył kawę w dzbanek z nią postawił na wolnym ogniu aby cały czas była ciepła, nawet jak Blondynka wstanie. Osłonił jedzenie specjalną tacką a sam wyszedł dzisiaj znacznie wcześniej niż zazwyczaj, zostawiając liścik przyklejony do osłonki.

Z.T.

[Bjorn]

Śnieg puchnący, biały, czysty. Na dachach domów lśni jak kryształ. Święta zbliżają się, radosne, błogie, a w sercu drzemie cisza, jak biały kwiat.
Lecz praca czeka, jak szron na liściach. Trzeba wstać wcześnie, by w pracy być. W ręku ciepły kubek z herbatą, W sercu myśl o świętach, by w pracy być.
Wciąż śnieg sypie, wiatr szumi, Wszędzie cisza, tylko praca trwa. Lecz w sercu nadzieja, jak słońce wschodzi, Na święta, na spokój, na rodzinny czas.
Wtedy zapomnimy o trwodze i znoju, O pracy, o śniegu, o zimowym dniu. Wtedy w sercu będzie tylko radość i miłość, I wspomnienie o śniegu, o świętach, o dniu.
-Fenrirze, pora się przejść- Rzekła kobieta ubrana do wyjścia.

[Fenrir Labdakid]

Mężczyzna po porannych ćwiczeniach, śniadaniu i tym co powinien zrobił usiadł na kanapie wśród swych zwierząt. Czas świąt nie oznaczał jednak braku jakiegokolwiek zadania czy mniejszej ilości pracy. Było wręcz odwrotnie.
Obejrzał się na lubą - Już idę - podniósł się, ruszył do przedpokoju zakładając na siebie wierzchnie okrycie. Otworzył drzwi wypuszczając Bjorn przodem - Proszę - lekko się skłonił jednocześnie kradnąc całusa ukochanej kiedy koło niego przechodziła.

[Bjorn]

Ta była już gotowa do wyjścia i kiedy wilkołak ją puścił, wyszła. Nie obawiał się zimy czy chłodów. W mieście i tak jest o wiele cieplej niż tam gdzie żyła. Zdążyła jednak już przywyknąć do i temperatury i tego jak się tutaj żyje. Sama również dała mu całusa w policzek.
Ruszyli.
2 xzt.

[Fenrir Labdakid]

Wrócili do domu a gdy tylko mężczyzna otworzył drzwi w nich pojawił się Junior. Widać było bo wilkorze, że nie podobało mu się że został sam w domu. Też chciał iść na spacer. Dowódca pogładził zwierzę po głowę mówić, że innym razem go też zabiorą. Ten zaś podszedł do kobiety oddzielając od siebie parę. Otarł się o nią pyskiem witając bardziej entuzjastycznie niż prawowitego właściciela - Zdrajca - mruknął Fenrir pod nosem.
- Napijesz się herbaty? - zaproponował wybrance swego serca.

[Bjorn]

Przywitała sie z wilkorem. Uroczy z niego zwierzak.
-Z chęcią- Odpowiedziała Fenrirowi i kiedy tylko skończyła witać się z Juniorem, rozebrała się. Poszła za wilkołakiem i kiedy ten przygotowywał ciepły napój, objęła go i przyłożyła głowę do jego pleców.

[Fenrir Labdakid]

Zabrał się za przygotowanie nie tylko herbat, przyrządzał ciepły posiłek. Zatrzymał się czując objęcie kobiety. Położył rękę na jej - Na co masz dzisiaj ochotę? - zapytał nim konkretnie weźmie się za jakąś potrawę. Lubił czuć obecność Bjorn obok siebie, to go uspakajało.

[Bjorn]

Puściła go i dała całusa w policzek.
-Nic ciężkiego- nie ważne co ten przygotuje. Kobieta zje wszystko. wolałby jednak dzisiaj nie spożywać żadnych ciężkostrawnych rzeczy. Zalała wodę na herbaty kiedy ta była już gotowa.