Dom Fenrir'a i Bjorn

[Fenrir Labdakid]

Spory dom z dużą ilością pokoi na dole jak i na górze, łazienkami, sporą kuchnią i salonem. Ze specjalną nadbudową dla ptaka gromu i gryfa. Altaną, tarasem, garażem i budynkiem gospodarczym.

[Bjorn]

Nim cokolwiek odpowiedziała, mężczyzna ja wyprzedził. Tak więc musiał chwilę się nad tym zastanowić. Pogładziła zwierzątko. Jakby została to i on zostanie. W końcu tez sobie trochę odpocznie. W normalnych warunkach tego nie zrobi. Napiła się herbaty i położyła szklankę.
-Dobrze, zostanę- Skwitowała po chwili milczenia.

[Fenrir Labdakid]

Uśmiechnął się lekko słysząc jak kobieta zgodziła się zostać w domu, nie mniej jednak on wolał pójść do pracy ale złożył obietnicę. Tych nie powinno się łamać - Cieszę się - rzekł po skończeniu ostatniej kanapki.
Cicho zagwizdał a zaraz po tym pojawiła się pustułka mając ze sobą karteczkę. Fenrir wyciągnął z kieszeni długopisy, zanotował coś na papierze przywiązując do szponów ptaka - Leć - polecił zwierzakowi a ten wzbił się w powietrze wylatując przez uchylone okno. Mężczyzna wyniósł talerz po sobie do kuchni zmywając go, w tym czasie wrócił ptak z wiadomością, wrócił do pokoju siadając. Odwiązał karteczkę od nogo pustułki, przeczytał - Wszystko załatwione - rzekł spokojnie biorąc swoją herbatę do ręki.

[Bjorn]

Obserwowała go. Wszystko załatwił na prawdę szybko. Jak chciał to umiał jednak trochę zmienić nastawienie. Westchnęła i zaśmiała się pod nosem. Po odłożeniu szklanki i pogłaskaniu wiewiórki, zbliżyła się do Fenrira i objęła go rękoma.
-Czasem sam powinieneś przystopować- Powiedziała puszczając mężczyznę.

[Fenrir Labdakid]

Zapewne gdyby nie kobieta sam by tego nie załatwi w taki sposób a chodziłby dalej do pracy. Jednak obiecał jej, że się nią zajmie to chciał dotrzymać słowa. Spojrzał na Bjorn kiedy się zaśmiała, nie rozumiał dlaczego. Czy zrobił coś co było zabawne? Nie przeszkadzało mu to kiedy go objęła ale wciąż nie rozumiał dlaczego się zaśmiała.
Zmarszczył brwi - Z czym? - zadał pytanie sam obejmując ją ramieniem, jednak gdy ta się odsunęła nie protestował.

[Bjorn]

-Z wieloma rzeczami ale i tak robisz postępy i liczę na pojedynek- Dała mu buziaka i usiadła ponownie na kanapie. Jak wróci do formy chciałby się znowu z nim zmierzyć. Napiła się ponownie herbaty.
-Wyjaśnisz mi dokładnie co się działo?- Spoglądał na niego gładzą wiewiórkę-Wiem, że masz dużo na głowie- Nie chciał zabrzmieć tak jakby całkowicie ignorował fakt, ze ten dużo pracował i miał dużo innych jeszcze obowiązków na głowie.

[Fenrir Labdakid]

On robi jakieś postępy, związku z czym? Nie zapytał oto kobiety a słysząc dalszą część zadania zaśmiał się cicho. Pokręcił głową - Jeszcze dobrze nie doszłaś do siebie a już chcesz się pojedynkować - uniósł jeden kącik ust do góry. Ta to ma cel życiowy.
- Działo? Z czym działo? - nie rozumiał, nie przyszło mu do głowy, że może wciąż pytać o wczorajszą sytuację. Na prawdę ostatnio miał trochę zajęć do tego musiał złożyć dodatkowe papiery i odbyć pewną ścieżkę do uzyskania informacji, treningi pracowników, sprawdzanie raportów, ułożenie nowej zmiany, odnalezienie zagubionych osobników i wiele, wiele innych. Nie wspominając o osobistych problemach, których tak na prawdę był sam przyczyną.

[Bjorn]

Spojrzał na niego zadziornie- Oczywiście! trzeba się doskonalić a ja walczę jak niedźwiedź i to trochę nie ... - Zastanowiła się jak to ubrać w słowa- nie ludzko?- Najchętniej by tak walczyła i w niedźwiedziej formie ale cóz...
-Ale liczę, ze nie dasz się tym razem okładać- Dodała pół żartem i pół serio.
-O wczoraj, siadaj i wygadaj się, wyrzucaj z siebie wszystko- Będzie lepiej.

[Fenrir Labdakid]

Tutaj nie mógł zaprzeczyć, doskonalenie swoich umiejętności to ważna sprawa - Od razu nie ludzka, na arenie możesz przybierać dowolną formę - stwierdził fakt. Tam było bez różnic jak będzie walczyła, gorzej w mieście a tam było to mało istotne.
Uniósł brew do góry - Pożyjemy zobaczymy ale nie licz na fory - sam pozwolił sobie na takie zachowanie jak kobieta przed chwilą.
Zdziwił się, to już jej powiedział ale niech będzie. Ponownie opowiedział kobiecie jaka sytuacja miała miejsce wraz z tym jak doszło to spotkania Sylvana z Ketsueki u nich na obiedzie. Na sam koniec opowieści przyciągnął ją do siebie dając buziaka w skroń, uważał na wiewiórkę aby jej nie zmiażdżyć.

[Bjorn]

-Pojedynek to spoko ale walczyć na arenie jako tako nie mam zamiaru-Oznajmiła ale sam powinien raczej o tym wiedzieć. Nie ciągnęło jej do takiej formy rozrywki. Raczej dałby sobie radę ale nie lubi zabijać dla zabawy.
-Nie liczę na żadne i ty tez nie licz mój dowódco- Byle nie wpaść w jakiś zwierzęcy szał czy coś, bo utrata kontroli jest najgorsza. Wysłuchała go i uśmiechnęła się lekko po buziaku. sytuacja kiepska i do tego ta ucieczka.. Eh.. Oparła głowe o jego ramie.

[Fenrir Labdakid]

Westchnął - Chodziło mi o pojedynki - wyprostował, mógł od razu ująć to dokładniej niż ogólnikowo.
- U Ciebie fory? - zaśmiał się - To tak jak liczenie na cud - zażartował, co jednak było prawdą. Bjorn podczas pojedynków nie lubiła dawać komuś jakiś ulg za to ją właśnie lubił. Utrata panowania nad sobą podczas treningu była czymś co w ogóle nie powinno mieć miejsca, co nie zmienia faktu, że nie jednemu szczeniakowi się to zdarzało. Wtedy trzeba było interweniować, sam już nie pamiętał kiedy mu się zdarzyła taka sytuacja i aby się już nigdy nie przytrafiła.
Przytulił ją mocniej do siebie wspierając głowę na jej, zastanawiając się nad jutrzejszym dniem.