Dom Ketsueki

[Ketsueki Ōkami]

Nie najmniejszy, ale też niezbyt duży dwupiętrowy dom, otoczony ogrodem. Sprawia wrażenie, jakby ogród zajmował większą przestrzeń, niż sam budynek - to jednak efekt powodowany bujnością ogrodu. Dom utrzymany jest w stylu japońskim, widać to zarówno od zewnątrz, jak i w środku. Za wejściem znajduje się miejsce na buty i nieduży korytarz, na którego końcu widać drzwi do łazienki. Drzwi obok prowadzą do niewielkiej toalety, która jest oddzielnie. W łazience znajduje się prysznic i wprowadzona w podłogę wanna z podgrzewaną wodą, mogąca pomieścić trzy osoby. Można tam znaleźć też umywalkę czy lustro. W łazience znajdują się drzwi zamykane na zatrzask od środka, które można otworzyć na ogród. Po prawej znajduje się izba pełniąca rolę salonu z wnęką na ołtarzyk. Znaleźć tam można kilka komódek, niski stolik czy poduszki. W miejscu stolika jest płyta, którą można zdjąć, pod spodem znajduje się palenisko kotatsu. Z salonu niego wyjść na ogród. Po lewej stronie korytarza jest kuchnia z jadalnią i paleniskiem.
Na piętrze po prawej znajduje się sypialnia Ketsueki z dużym łóżkiem, z jednej strony jest ścianka odgradzająca sypianie od niedużej garderoby. Obok jest jeszcze jedna sypialnia, przeznaczona dla gości. Po drugiej stronie korytarza Ket urządziła sobie coś pomiędzy gabinetem a pracownią. Rozstawiona jest tam sztaluga, stolik na farby, biurko z wieloma szufladami i szafa na przybory, wszystko jest tam poukładane w nienagannym porządku, chyba, że właścicielka domu pracuje. Po tej samej stronie znajduje się też niewielka łazienka z prysznicem i tym razem też razem z toaletą.

[Fenrir Labdakid]

Komunikator nie od razu został odebrany dopiero po kilku sygnałach - Słucham - rozbrzmiał się głos. Na pewno kobieta nie pomyliła częstotliwości, mężczyzna oczekiwał odpowiedzi. Nie wiedział kto do niego dzwoni, tylko nieliczni mieli do niego bezpośredni kontakt. Oczekiwał też ważnej informacji do pewnych osób, dlatego starał się odbierać każde połączenie.

[Ketsueki Ōkami]

Odebrał. Chyba częściowo liczyła, że tego nie zrobi, ale jednak większa jej część liczyła na rozmowę.
- Fen? Z tej strony Ket. Wiem, że nie powinnam kontaktować się przez to z pierdołami... Chciałam tylko zapytać czy może przyjdziesz dzisiaj. - Nie chciała go jeszcze bez sensu wkurzyć. Uznała jednak, że jakby do niego poszła, byłoby jeszcze gorzej.
Rozmawiała z nim pakując już trzeci prezent, ten dla Syla, zaraz zabierze się za ten dla Heliona.

[Fenrir Labdakid]

Nie spodziewał się takiej rozmówczynie i był nie mało zdzwiony słysząc głos Ketsueki. A to co powiedziała wprawiło go w jeszcze większe zdziwienie, był u niej i pukał do drzwi ale nikt nie otworzył a teraz pytała się czy przyjdzie. Milczał analizując wszystko po kolei a w komunikatorze może było usłyszeć szum miasta. Dowódca dzisiaj będzie pracował w terenie a nie za biurkiem, w końcu święta to musi się pokazać na ulicach miasta.
Po dłuższej przewie rzekł spokojnie - Jesteś tego pewna? - może faktycznie powinni zrobić sobie kilka dni przerwy.

[Ketsueki Ōkami]

Przygryzła wargę słysząc jedynie milczenie. Był dźwięk, więc odebrał. Czyżby był na nią zły?
- Tak... Chyba, że nie chcesz. - Nie wiedziała co ma myśleć o takiej odpowiedzi. Odłożyła zapakowany prezent i chwyciła za ostatni.

[Fenrir Labdakid]

Zatrzymał się lecz tego nie mogła zobaczyć kobieta. Po słowach Ketsueki ponownie zapanowała cisza w komunikatorze. Dowódca nie wiedział co odpowiedzieć, czy chciał? Czy nie chciał? Nie oto teraz chodziło, ostatnio psuło się między nimi a każde ich spotkanie kończyło się kłótnią.
Były święta a on już wystarczająco napsuł krwi kobiecie - Nie jestem pewien, nie chciałbym Ci psuć nastroju na święta - odpowiedział szczerze. Ruszył dalej.

[Ketsueki Ōkami]

Uśmiechnęła się słysząc jego słowa. Gdy wcześniej milczał po prostu czekała.
- Chciałabym Cię zobaczyć i z Tobą porozmawiać. - Nie miała mu nic za złe. Wcześniej była zła, ale gdy na spokojnie przemyślała sprawę, zupełnie jej przeszło. Liczyła, że przyjdzie, ale nie chciała go namawiać, wolała by sam o tym zdecydował.

[Fenrir Labdakid]

Dowódca witał się z mieszkańcami kiedy Ci się do niego zwracali, jednakże nie podzielał ich entuzjazmu.
- Na pewno? - na prawdę nie chciał być niemiły w tym okresie a z nim różnie bywało. Od wybuchu trochę się zmienił, coś się w nim zmieniło. Przez dziesięć lat próbował się wyzbyć niektórych zachowań a te wróciły, czasem nie mógł nad nimi zapanować i wychodziło to na wierzch. Zależało mu na niej, nie chciał jej skrzywdzić jeszcze bardziej.

[Ketsueki Ōkami]

Westchnęła i przewróciła oczami. Czyli ma za niego zdecydować? Warknęła cicho do komunikatora.
- Zbieraj swój tylek i przychodź. - No co za chłop. Niby zawsze taki zdecydowany, a tu proszę. Kto w tym związku nosił spodnie? Pomijając fakt tego, że ona ledwo potrafiła te część ubioru teraz założyć, to to Fen z nich dwóch był raczej bliższy stereotypowej męskości.

[Fenrir Labdakid]

Zjeżył się, chciał być miły - Nie, może po nowym roku - rozłączył się. Schował komunikator do kieszeni, był zły. Poszedł przed siebie, wiedział że potrzebowała opieki może teraz bardziej ale w głowie ciąż rozbrzmiewały mu jej słowa że jest dorosła i sobie poradzi. To w jakiś sposób uspakajało dowódcę.

[Ketsueki Ōkami]

Poważnie? No jak dziecko. Rzuciła komunikator na stół i zaraz obok niego walnęła głowę. Chciała z nim porozmawiać, przeprosić... Może rzeczywiście był na nią bardzo zły. Warknęła, teraz to ona była zła na siebie. Chwyciła komunikator i zadzwoniła jeszcze raz.