Biuro

[Tkacz Losu]

Zepsuł ci się pojazd? Może zepsuła ci się "zabawka" albo maszyna mechatroniczna potrzebuje konserwacji? Tutaj wszystkie takie usługi zostaną za odpowiednią cenę wykonane, może i więcej.
Wszelakie mechanizmy mechaniczne i technomagiczne zostaną profesjonalnie naprawione. Warsztat oferuje także składanie machizmów od podstaw na zamówienia indywidualne.


Budynek jest jednopiętrowy. Na parterze znajdują się szerokie drzwi, przez które jest wstanie wjechać pojazd kołowy. Wewnątrz jest lada, za którą są różne szafki, półki i narzędzia. Także po tej stronie znajdują się drzwi na piętro mieszkalne.

Na piętrze są trzy pomieszczenia, sypialnia, łazienka oraz mała kuchnia.

Właścicielem budynku i warsztatu jest: Profesor Jorge Gounter, pracownikiem i współwłaścicielem Reno Couter

[Arkon]

Gadzisko pod przykrywką buszowało, oj buszowało... nie przymierzając, jak dzik w paśniku. Postarał się skompletować po 10 linek stalowych, około 30 pierścieni, nawet łożyskowych oraz przynajmniej 40 prętów stalowych, dobrze, jeśli z oczkami na śruby na obu końcach. Cudnie by było dostać też po wahaczu automobilu, gdyż te z reguły są mocne i bogate w już nawiercane oczka do montażu. Sprężyn nie spodziewał się tutaj znaleźć, a przynajmniej nie do mechanizmów drobnych... tych poszuka gdzie indziej.

Ile znalazł, tyle znalazł. Ubrał fartuch chirurgiczny, który i tak mu w szpitalu wyczyszczą i objął stertę odpadu z napraw w ramiona, które to uprzednio odsłonił, żeby nie zasmarować sobie rękawów. Tylko... - Halo? - Podniósł głos, żeby zorientować się, czy ktokolwiek go tutaj obsłuży. Jeśli nie... cóż, za utylizację odpadu, to powinni mu dopłacić!

//Liczyłem na jakąś interakcję, ale trudno. Potrzeba mi tutaj tylko potwierdzenia od Losu, że dostałem, co szukałem. Jak do piątku/soboty nie odpisze mi nikt z obsady warsztatu, to gad zawija złom pod argumentem utylizacji odpadu warsztatowego.

[Reno Coulter]

Wrócił z miasta i załatwiania spraw. Skierował się do biura.
-Dzień dobry- Spojrzał na mężczyznę-W czym mogę pomóc- Zapytał ze spokojem. Mimo to z lekką podejrzliwością spoglądał na co ten miał przy sobie. Rudy zastanawiał się chwile, czemu klienci przybywają zawsze kiedy go tutaj nie ma.

[Arkon]

Obrócił się z wygrzebanymi resztkami z napraw, których poszukiwał i najprawdopodobniej dał radę dostać. Raczej nie pomylił się co do resztek, bo miał już kilka lat praktyk w podobnym "warsztacie". - Witam. Poszukiwałem pewnych części do 'recyklingu' lecz zostałem sam, więc postanowiłem przynajmniej je sobie podobierać. - Podszedł bliżej, odłożył stertę złomu i wyciągnął rękę w stronę właściciela. - Arkon, lokalny chirurg w szpitalu. Planuję podjąć temat protetyki, a być może nawet... a nieważne, to dalekie wizje! - Uczony w siekaniu nie wyglądał na najzdrowszego przedstawiciela 'rasy ludzkiej'. Okazjonalne płatki łupieżu, tik nerwowy... ewidentnie doświadczony przez życie przypadek. Czy Reno odważy się go dotknąć?

[Reno Coulter]

Miał na oku tego klienta. Uścisnął mu dłoń. Reno nie jedno przeżył w swoim życiu i takie osoby to nic nowego czy odstraszającego Trzeba mieć na nich jedynie oko aby cos pod pazuchę nie zabrali.
-Wie Pan, że to warsztat i przedmioty jakie tutaj mamy to nie są rzeczy do recyklingu- Rzekł ze spokojem- Części wymienione zostają na sprawę, zaś nie sprawne, to znaczy nie nadające się do użytku ze względu na zużycie i mogące stanowić zagrożenie przy ich używaniu, są utylizowane- nie są marketem i takie wybieranie sobie i próba wynsozenia... No nie bardzo.
-Jeśli potrzebuje Pan czegoś konkretnego, nie ma problemu, załatwmy takie części, sprawne- Maja zapasy ale rudy wolałby sie ich nie pozbywać. W końcu mają klientów i ich sprzęty, które oczkują naprawy.
-Regenerujemy też niektóre części ale to tez trochę inna sprawa- rozumiał, ze protetyka to ważna sprawa i nowe odkrycia i inne takie.

[Arkon]

Gdyby mógł, to zdjąłby czapkę, czy inny berecik. Stanął z dłońmi złączonymi w okolicy pasa, po czym zaczął swoją ckliwą przemowę. - Wszak to na prototyp, dobry panie rzemieślniku. - W sumie, to sam nie wiedział, czy zaliczyć ten warsztat do któregoś cechu rzemieślniczego, ale jeśli nawet nie, to z góry już zakładał, że tak jak dentysta, tak i mechanik lubi słyszeć, że jest rzemieślnikiem.

- A i pochwalić się mogę, że sam przebyłem swego rodzaju staż, przy pewnej linii produkcji, więc wiem, jak to i tamto poskręcać oraz wiem, czego ze sobą nie skręcać. Po prostu... staruszek wiedział, że stworzono mnie do czegoś bardziej wymagającego. - Podrapał się po czarnej czuprynie, zostawiając w warsztacie swój ślad biologiczny. [/b]- Chyba jakoś się dogadamy. Dam kilka drobniaków za złom - nowe i odnawiane części zawsze kosztowały kilka razy tyle, co te zdjęte z użytku.