Dom Ketsueki

[Ketsueki Ōkami]

Nie najmniejszy, ale też niezbyt duży dwupiętrowy dom, otoczony ogrodem. Sprawia wrażenie, jakby ogród zajmował większą przestrzeń, niż sam budynek - to jednak efekt powodowany bujnością ogrodu. Dom utrzymany jest w stylu japońskim, widać to zarówno od zewnątrz, jak i w środku. Za wejściem znajduje się miejsce na buty i nieduży korytarz, na którego końcu widać drzwi do łazienki. Drzwi obok prowadzą do niewielkiej toalety, która jest oddzielnie. W łazience znajduje się prysznic i wprowadzona w podłogę wanna z podgrzewaną wodą, mogąca pomieścić trzy osoby. Można tam znaleźć też umywalkę czy lustro. W łazience znajdują się drzwi zamykane na zatrzask od środka, które można otworzyć na ogród. Po prawej znajduje się izba pełniąca rolę salonu z wnęką na ołtarzyk. Znaleźć tam można kilka komódek, niski stolik czy poduszki. W miejscu stolika jest płyta, którą można zdjąć, pod spodem znajduje się palenisko kotatsu. Z salonu niego wyjść na ogród. Po lewej stronie korytarza jest kuchnia z jadalnią i paleniskiem.
Na piętrze po prawej znajduje się sypialnia Ketsueki z dużym łóżkiem, z jednej strony jest ścianka odgradzająca sypianie od niedużej garderoby. Obok jest jeszcze jedna sypialnia, przeznaczona dla gości. Po drugiej stronie korytarza Ket urządziła sobie coś pomiędzy gabinetem a pracownią. Rozstawiona jest tam sztaluga, stolik na farby, biurko z wieloma szufladami i szafa na przybory, wszystko jest tam poukładane w nienagannym porządku, chyba, że właścicielka domu pracuje. Po tej samej stronie znajduje się też niewielka łazienka z prysznicem i tym razem też razem z toaletą.

[Fenrir Labdakid]

Tym razem nie protestował na słowa kobiety, nawet się nie poruszył kiedy się do niego przytuliła.
- Postaram się - nie miał jej za złe, że go spoliczkowała najwidoczniej tego właśnie potrzebował aby te wszystkie jej wcześniejsze słowa do niego w końcu dotarły. Skrzywił się kiedy poczuł zimne dłonie Ketsueki na ciele, nie dlatego że go dotknęła a od samej różnicy temperatury.
Oplótł ją ramieniem wprowadzając do domu, zamknął drzwi i prowadząc ją głębiej do pokoju - Coś Ci podać? - zapytał pomagając usiąść niewiaście. Sam teraz przy niej kucną trzymając ją za rękę.

[Ketsueki Ōkami]

Uśmiechnęła się w jego koszulę. Trzeba go było walnąć, by coś zatrybiło? Nie najlepsza informacja, Ket nie należała do tych, co w naturze mają używanie siły.
Dała się wprowadzić do pomieszczenia i usiadła przy stole. Oparła łokcieć o blat i położyła czoło na dłoni, drugą dłoń trzymała w ręce Fena. Bolała ją głowa. Może to to uderzenie, ale chyba więcej wpływu miały na to silne emocje i ogólnie cała sytuacja. Miała odpoczywać po chorobie, a zafundowała sobie istny emocjonalny rollercoaster.
- Wody? Chyba. - Nie wiedziała czy jej to pomoże.

[Fenrir Labdakid]

Patrzył na nią sprawdzając czy kolory na skórze nie zaczęły się zmieniać, fakt że na chwilę zapomniał o tym że uderzyła głową w ścianę.
Podniósł się dalej trzymając jej dłoń - Daj mi chwilę - powiedział puszczając rękę kobiety a sam poszedł do jej kuchni. Przeszukał szafki w poszukiwaniu szklanki a gdy ją znalazł nalał do niej wody. Powrócił z wodą podając szkło Ketsueki, usiadł koło niej patrząc czy coś się zmieniło nim wyszedł.
- Nie obiecuję zbyt wiele ale postaram się bardziej przyswajać Twoje słowa - nie wiedział dokładnie jak ująć te słowa aby były sensowe, liczył na to że Ketsueki będzie widziała o co mu chodziło.

[Ketsueki Ōkami]

Wyglądała normalnie, jedynie na zmęczoną i widać po niej było, że ból ją męczy. Bolały ją skronia i tył głowy, w miejscu gdzie się uderzyła. Skinęła delikatnie głową, tak by bardziej sobie nie zaszkodzić. Czekała na niego w bezruchu. Przymknęła powieki i uniósła wolną dłoń do tyłu głowy.
- Dziękuję. - Odebrała szklankę i wyprostowała się, by wziąć łyk.
- W razie czego znów dostaniesz w pysk. Choć nie bardzo mi się to podoba i wolałabym unikać takich rozwiązań. - Upiła jeszcze łyk i oparła się o jego ramię.
- Postaraj się po prostu ze mną szczerze rozmawiać. - Wiele problemów mogli tak wyjaśnić i rozwiązać.

[Fenrir Labdakid]

- Nie chcesz iść do lekarza? - zaproponował widząc jak coraz to gorzej się czuje.
Aż się zaśmiał słysząc jej słowa - Najwidoczniej potrzebuję takie na ogarnięcie się - rzekł spokojnie z nieco się uśmiechając do kobiety, położył dłoń na jej policzku.
- To może być trudne - od wielu lat sam zmagał się ze wszystkimi problemami, tym co go gryzło i tym co musiał zrobić. Ciężko mu jest rozmawiać na niektóre tematy z różnych powodów.

[Ketsueki Ōkami]

- Nie. Poczekajmy, może mi przejdzie. - Przecież nie będzie leciała z byle bólem głowy od razu do lekarza. Takie rzeczy się zdarzały. Z resztą nie lubiła lekarzy. Jeszcze jak trafiła się kobieta, to potrafiła przeboleć badania, ale gdy tylko pojawiał się facet, ta nagle zdrowiała, choć tylko na pokaz.
- Uderzyłam się i te całe nerwy. Posiedzę trochę i poczuje się lepiej. - Jeśli do tego byłoby jej niedobrze, albo kręciło się w głowie, wtedy może by się zmartwiła, a tak przypominało to bardziej migrenę niż uraz.
- Zapamiętam, ale staraj się mnie do tego nie zmuszać. - Uśmiechnęła się i położyła mu rękę na kolanie. Dopiła resztę wody i odstawiła szkło na stół. Podniosła się i wpakował mu się na kolana, siadając do niego przodem. Objęła jego twarz rękami i złożyła na jego ustach delikatny, krótki pocałunek.
- Spróbuj. Chcę być dla Ciebie partnerką, a to się wiąże ze szczerością i zaufaniem. - Jego problemy były jej problemami. Chciała go wspierać i odciążać. Może nie zawsze będzie w stanie mu pomóc, ale zawsze wysłucha i postara się coś zrobić.

[Fenrir Labdakid]

Skinął głową na znak, że się zgadza z nią. Nie chciał zmuszać kobiety do wizyty u lekarza ale jeśli chociaż na moment coś się z nią zacznie dziać do zaniesie ją tam.
- No właśnie może doszło do wstrząsu? - on się nie znał, aż tak jak medycy stąd te wszystkie pytania.
- Tego nie obiecam - raz na jakiś czas przyda mu się takie otrzeźwienie umysłu albo sprowadzenie na ziemię. Za długo był sam aby czasem szybciej pojąć niektóre rzeczy.
Widząc jak kobieta się do niego zbliża chciał się cofnąć ale obecna pozycja nie bardzo mu pozwoliła, gdzieś tam z tyłu głowy miał to co zobaczył a pocałunku nie odwzajemnił. Nie potrafił - To nie było mądre - skomentował jej zachowanie gdy się odchyliła.
Chciał jej odpowiedzieć na to co właśnie usłyszał, jednakże poczuł wewnętrzną blokadę przed wysłowieniem się przed nią. Nie bał się oceniania ze strony Ketsueki ale zbyt długo był sam i ciężko jest mu się na pstryknięcie palcem przestawi\c. Nie jest kobietą, im to łatwiej jest. Tak przynajmniej myślał.

[Ketsueki Ōkami]

Pokręciłaby głową, ale póki co wolała unikać niepotrzebnych ruchów głową.
- Jeśli poczuje się gorzej, pójdę. W porządku? - Póki co ból się utrzymywał, nie było ani gorzej, ani lepiej. Ale nie było co liczyć na jakieś wyśmienite rezultaty w tak krótkim czasie. Mimo wszytsko starała się go ignorować, nie chciała siedzieć bez słowa.
- Masz się postarać. Nie mówię, że to nie może się zdarzyć. Po prostu chciałabym, byś starał się brać to co mówię pod uwagę. - Dziś miała wrażenie, że jej słowa w ogóle nie były przez niego analizowane, jakby słyszał ale nie słuchał.
Odsunęła się od niego i spojrzała ze smutkiem w oczach. Było jej przykro, ale nie chciała nic na nim wymuszać. Rozumiała, że wciąż czuł się źle z tym co zaszło.
- Co nie było mądre? - Chyba nie zrozumiała o co mu chodzi. - Nie chcesz bym tu siedziała? - Przygryzła nerwowo wargę. Nie chciała by ich relacja nagle wyparowała.
- Nie musisz od razu cały się otwierać. - Pogłaskała go po policzku. Mogła poczekać, mogła mu pomóc się otworzyć, na tyle na ile będzie potrafiła. Obecnie chciała by jej nie oszukiwał i nic nie ukrywał. Na ewentualne rozmowy o przeszłości, wątpliwościach czy uczuciach przyjdzie czas.

[Fenrir Labdakid]

- Dobrze ale nie zwlekaj jak trzeba - co prawda huku nie było jak się uderzyła albo po prostu oboje nie zwrócili na to uwagi ale nie ma co zwlekać gdy trzeba iść.
Ponownie zostawił wypowiedź bez słowa tylko skinął głową, a co to znaczyło? To tylko on wiedział co siedziało mu w głowie.
Przetarł dłonią twarz odwracając ją - Sam już nie wiem - nie chciał a z drugiej chciał, nawet więcej ale pojawiał mu się ten obraz i to go blokowało. Zrozumiał w końcu, że reakcja kobiety nie była zaplanowana a wzięła się z jej wcześniejszych przeżyć i traumy którą w sobie ciągle nosiła.
Czują rękę Ketsueki na policzku podniósł na nią spojrzenie - Nie wiem czy to się uda - rzekł zrezygnowany.

[Ketsueki Ōkami]

W razie potrzeby pójdzie. Z resztą gdyby coś się z nią działo, Fen i siłą by ją zaciągnął. Albo przytargał tu jakiegoś medyka, wierzyła, że byłby do tego zdolny.
Nie cisnęła go. Wolałaby by odpowiadał jaśniej, ale nie chciała by znów się zupełnie wycofał. Słysząc jego odpowiedź i widząc reakcję, położyła mu ręce na ramionach. Powoli przysunęła się bliżej by go objąć. Robiła to tak, że miał możliwość ją powstrzymać.
- W takim razie zostaje, mi tu dobrze. Ale jeśli będziesz chciał bym zeszła, po prostu powiedz. - Powiedziała niezależnie od tego co zrobił. Nie chciała by czuł się niekomfortowo. Po tym co się wydarzyło, oboje muszą sobie to wszytsko przetrawić. Nie chciała jednak by przy tym się od siebie izolowali.
- Spróbuj. Zależy mi na Tobie. Chce byś mnie do siebie dopuścił. - Znów się nachyliła, tym razem jednak nie próbowała go całować. Oparła swoje czoło o jego, jeśli chciał miał możliwość sam zainicjować coś więcej. Ona byłaby chętna i pokazała to wcześniej.