Dom Fenrir'a i Bjorn

[Fenrir Labdakid]

Spory dom z dużą ilością pokoi na dole jak i na górze, łazienkami, sporą kuchnią i salonem. Ze specjalną nadbudową dla ptaka gromu i gryfa. Altaną, tarasem, garażem i budynkiem gospodarczym.

[Fenrir Labdakid]

- Nie obrażam, stwierdzam tylko fakt - nie będzie wskazywał palcem gdzie ma konkretnego flaka. On nie leje nikogo a nie.
Zamyślił się nad pomysłem Sylvana - Muszę przyznać, że ciekawy koncept. Nie będę ukrywał, że do tawerny to masz dryg - ten znał się na prowadzeniu takiego biznesu - Ile Ci brakuje do wykupu tawerny? - dowódca był świadomy tego, że może nie mieć takiej kwoty.
Spojrzał na miecz z uśmiechem na broń jaką mu zaprezentował przyjaciel - Piękny - podniósł się idąc do przedpokoju przynosząc swój - A ja taki, też spod choinki - zaśmiał się pod nosem.

[Sylvan Vulkodlak]

-Dobra, dobra- No siwy wiedział, że wyszedł z formy jeśli chodzi o walkę. No ale nie walczy, nie musi.
-Miałem kiedyś knajpę, pamiętasz?- To było bardzo dawno temu ale jednak żyła pewien czas- nie wiem ile mi brakuje- Przyznał ze szczerością- Nie rozmawiałem na ten temat z właścicielem. To są tylko rozmyślania- Nie będzie go czarować, że ma biznesplan i wszystko rozpisywane. Nie ma czasu na to do tego, wie, że trochę lat popracuje niż uda mu się cos konkretnego uzbierać. Do tego czasu wiele możne ulec zmianie. Spojrzał an ten co Fen miał. No niezły. wydaje sie dobrze wyważony, rękojeść również zdaje się byc dobra w uchwycie.
-Niezłe- Rzekł przyglądając sie i ostrzu i tego jaki metal i jak był hartowany.

[Fenrir Labdakid]

Udawał, że cofa się pamięcią do tamtych lat. Pracował wtedy u niego będąc "rzetelnym" pracownikiem, który wcale nie podpijał alkoholu. Koniec końców skinął głową - Pamiętam - były to jeszcze takie beztroskie lata. Piękne czasy. Przypomniał sobie coś jeszcze - To się dowiedz i jak będę mógł to Cię wspomogę - dla wyrównania rachunku sprzed lat. Nie tylko też dlatego, chciał aby te miał w końcu własny kąt. Szukanie mieszkania nie szło za dobrze a tawerna miała swoje zalety.
Przyglądał się jak ten sprawdza miecz, dla niego mógł być dość ciekawa broń.

[Sylvan Vulkodlak]

-Dobre czasy- Może nienajlepsze ale dobre- No dobra, jutro mogę wysłać paka z informacja- Bo jutro idzie do roboty.
Oddał mu mieczyk- niezły- Rzekł z przekonaniem- Ty w ogóle używasz broni w walce?- Nie pamiętał tego ale on bardzo wielu rzeczy... nie pamiętał.
-Wole używać swoich kłów i pazurów aby zabić i rozszarpać ofiarę- Przyznał i napił sie trochę alkoholu. Westchnął i spojrzał na przyjaciela.
-Demony przeszłości nie dają mi żyć- Dopił alkohol- Nie dają ułożyć sobie życia, ciągle jest we mnie ten gniew napędzany strachem- Spojrzał na swoja dłoń, a następnie oparł sie.

[Fenrir Labdakid]

- Tylko nie zapomnij - upewnił się, ten miał pamięć dziurawą jak sito ale jednak to ważna spraw więc może nie zapomni.
Pokiwał głową zgadzając się z towarzyszem a co do użytku pokręcił głową - Zazwyczaj walczę na pięści, rzadko kiedy używam broni - przyznał. Potrafił się nią posługiwać ale szybciej komuś dokopie walką w ręcz niż sięgnie po miecz. Przyzwyczajenia z dawnych lat pozostają.
Upił łyk słuchając go a widząc, że ma pustą szklankę dolał mu - One nigdy nie odejdą na zawsze - stwierdził ze spokojem kierując wzrok na dłoń przyjaciela - Musisz częściej wychodzić z tawerny, wyżyć się poza murami miasta czy ze mną na arenie - rzekł - Trzeba ukierunkować Twój gniew - wiedział, ze to nie będzie prosta sprawa. Powiadają, że starych drzew się nie przesadza ale twierdził że pracą i samokontrolą można dużo zdziałać.

[Sylvan Vulkodlak]

-Nawyki- No to mogli przybić sobie piątkę. Bronią potrafił sie posługiwać ale nie ma to jak własne pazury.
-Nie wychodzę aby mnie nie poniosło- Napił sie dolanego alkoholu- Z naszej dwójki to ty byłeś tym spokojniejszym- No powiedzmy ale Siwek to ten bardziej no... bardziej. Oparł jedną rękę o oparcie kanapy- Fajnie, ze po tylu latach w końcu masz kogoś u boku i to ktoś komu zależy na tobie- Tak wnioskował, bo inaczej by ten związek nie zaszedł aż tak daleko.
-Nie potrzebuje sie wyżyć, to jest inny typ gniewu- No bo na ogół to on jest tym wesołym typem, lubiącym pomagać innym.

[Fenrir Labdakid]

Nie da się ukryć, pewnych rzeczy się nie zmieni.
Pamiętał to, nie kłócił się z nim. Na prawdę miał swoje za skórą nie tylko to co robił Darek za pomocą jego ciała - Tu się zgodzę, za młodu trochę zaszalałeś - dość często potrafił stracić nad sobą panowanie - Zaś teraz jesteś uważany za sympatycznego, niegroźnego staruszka - upił łyk alkoholu - Wiem co przeszedłeś i jak było Ci ciężko ale pamiętaj - klepnął mocniej przyjaciela zatrzymując rękę na ramieniu towarzysza - Na dobre i złe, jestem - niczym ćwiczenie przysięgi małżeńskiej złożył obietnicę.
- Sam nie mogę uwierzyć, że to się dzieje ale musze być ostrożny - pamiętał co się stało z ostatnimi paniami jego serca. Odsapnie jak będzie po wszystkim ale wtedy też nie, będzie ją pilnował.
- Wiem, źle to ująłem. A co byś powiedział na sesję z terapeutą? - zaproponował, on się nie znał na takich sprawach a specjalista już tak. Kto wie? Może on pomoże Sylvanowi.

[Sylvan Vulkodlak]

-Miło, że jest taka zmiana i nie mam dalej łatwi tego mordercy co morduje każdego na swej drodze- No ale tak, swego czasu i za młodu zabijał dużo. Ideologia robiła swoje. Posłał mu lekki uśmiech.
-Wiem- Położył swoja dłoń na jego ramieniu- Jesteś jedyna osobą jaką mam- Nie ukrywał, że tak jest. Nie miał już nikogo.
-A twoja przyszła żona wydaje się twarda sztuka, która nie będzie tak łatwo od ciebie odciągnąć- Ocenił to po wyglądzie. Nie wyglądała na prostą a raczej tak twarda jak Fenrir. Puścił go i napił się znowu- Nie ufam innym na tyle aby mówić im o sobie i o tym wszystkim. Poradz e sobie, jak zawsze- No i chlust do dna.

[Fenrir Labdakid]

- Nie powiem, mnie też ucieszyła zmiana Twojej opinii ale znikąd się nie wzięła. Ciężko na nią pracowałeś - dowódca chciał aby zabrzmiało to jak pochwała ale nie sądził, że miało to taki wydźwięk.
Fenrir wiedział to ale sądził, że Erin dała przyjacielowi chociaż odrobinę ciepła ale jak widać chłop znowu źle trafił - Aż do śmierci - uniósł szklankę do góry opróżniając ją. Dolał alkoholu sobie i towarzyszowi.
Zaśmiał się pod nosem kręcąc głową - Ona i Tobie po mordzie na spokojnie może dać. Nie zmęczy się - śmiał się dalej - Bjorn nie należy do delikatnych Dam, jest konkretna i stanowcza ale nie brakuje jej wyczucia, cierpliwości i ciepła - nieco się rozmarzył o przyszłej żonie spoglądając ku górze. Na prawdę mu się przyfarciło. Puścił i przyjaciela - Jak będę mógł Ci jakoś pomóc to mów - nie bardzo wiedział jak.

[Sylvan Vulkodlak]

-Dzięki, praca w tawernie i brak czasu robi swoje- Nie ma czasu na głupoty. Praca spanie i tak w kółko.
-Aż do śmierci- skinął mu głowa i uniósł szklankę, po czym napił się. Słuchał go i się zaśmiał- to wole nie zadzierać ze strażą, nie chciałbym dostać oklep- Tym bardziej od niedźwiedzia.
-Na prawdę cię się, zasługujesz aby w końcu móc żyć- Chłop się też nacierpiał i napracował przez lata. Do tej pory ma dużo na głowie.
Machnął dłonią- mi sie nie da pomóc stary- Zaśmiał sie zaraz po tych słowach- miałem swoje szanse i je przepuściłem- Przyznał szczerze. Kobieta, która kochał. Odeszła. Syn również. Rodzina nie żyje. A on sam nie potrafi radzić sobie ze sobą.