Dom Ketsueki

[Ketsueki Ōkami]

Nie najmniejszy, ale też niezbyt duży dwupiętrowy dom, otoczony ogrodem. Sprawia wrażenie, jakby ogród zajmował większą przestrzeń, niż sam budynek - to jednak efekt powodowany bujnością ogrodu. Dom utrzymany jest w stylu japońskim, widać to zarówno od zewnątrz, jak i w środku. Za wejściem znajduje się miejsce na buty i nieduży korytarz, na którego końcu widać drzwi do łazienki. Drzwi obok prowadzą do niewielkiej toalety, która jest oddzielnie. W łazience znajduje się prysznic i wprowadzona w podłogę wanna z podgrzewaną wodą, mogąca pomieścić trzy osoby. Można tam znaleźć też umywalkę czy lustro. W łazience znajdują się drzwi zamykane na zatrzask od środka, które można otworzyć na ogród. Po prawej znajduje się izba pełniąca rolę salonu z wnęką na ołtarzyk. Znaleźć tam można kilka komódek, niski stolik czy poduszki. W miejscu stolika jest płyta, którą można zdjąć, pod spodem znajduje się palenisko kotatsu. Z salonu niego wyjść na ogród. Po lewej stronie korytarza jest kuchnia z jadalnią i paleniskiem.
Na piętrze po prawej znajduje się sypialnia Ketsueki z dużym łóżkiem, z jednej strony jest ścianka odgradzająca sypianie od niedużej garderoby. Obok jest jeszcze jedna sypialnia, przeznaczona dla gości. Po drugiej stronie korytarza Ket urządziła sobie coś pomiędzy gabinetem a pracownią. Rozstawiona jest tam sztaluga, stolik na farby, biurko z wieloma szufladami i szafa na przybory, wszystko jest tam poukładane w nienagannym porządku, chyba, że właścicielka domu pracuje. Po tej samej stronie znajduje się też niewielka łazienka z prysznicem i tym razem też razem z toaletą.

[Fenrir Labdakid]

Westchnął - Nie ma fundusz na pokrycie kosztów jakie stworzył a arena to najlepsze miejsce na to - nie przejął się słowami, że sobie nie poradzi. To dowódcę mało interesowało, niech poniesie konsekwencję swoich czynów, może na przyszłość przemyśli sprawę dwa raz nim po nie sięgnie. O ile tak jak mówi kobieta przeżyje.
Zaśmiał się o wzmiance, że potrzebuje pomocy - Żartujesz sobie? To nie mój problem - nie był wyrozumiał pod tym względem, sam nie raz dostał po dupie jako wojownik i nie uważał tego za coś złego.

[Ketsueki Ōkami]

- Więc niech to odpracuje. Przynajmniej na tyle na ile to możliwe, ale nie wysyłaj go na śmierć. - To była prośba, nie mogła wymagać ani wymuszać. Uniósła głowę po kolejnych słowach Fena.
- Fen wiem. - Nie oczekiwała, że będzie się przejmował. Zabrała ręce i znów zaczęła wyłamywać palce, potrzebowała coś zrobić z rękami.
- Proszę Cię tylko byś to przemyślał. To nie jest zły chłopak. - Musiał ponieść karę, ale niech go ona czegoś nauczy, a nie zabije. Nigdy nie lubiła areny jako rozwiązania.
- Przepraszam, w ogóle nie powinnam się wtrącać. Chciałam mu pomóc... Ale nie zdążyłam. - Odwróciła wzrok. Źle się czuła z tym, że nie zdołała zrealizować tego co może nie obiecała, ale powiedziała, że spróbuje zrobić by pomóc Helowi. Teraz narobił sobie problemów, a ona nic nie mogła zrobić.

[Fenrir Labdakid]

- Nie wszystko da się odpracować - ogrom zniszczeni jakie zrobił tylko potwierdzały to że trzeba to zrobić. Nie obchodziło go jaki był przed zażyciem ale co uczynił po nim.
Oparł się o krzesło kiedy zabrała ręce, przejechał ręką po twarzy. Widział, że bardzo kobiecie na tym zależało - Dobra, zastanowię się jeszcze - rzekł niechętnie. Nie wiedział co mógłby zrobić w zamian ale pomyśli nad wyjściem alternatywnym.

[Ketsueki Ōkami]

Wiedziała o tym, sama nie miała pojęcia jak miałby zrekompensować straty jakie poniosło miasto. Fen jednak się zgodził, może nie powiedział, że napewno zmieni decyzję, ale choć się zastanowi.
- Dziękuję. Jest opcja bym się z nim zobaczyła? - Nic więcej nie zdziała. Rozmowa z nim też pewnie nic nie da, ale może choć trochę podniesie go na duchu.
- Wybacz, że ciągle przysparzam Ci zmartwień. - I się nie pokłócili. Czyli się da, jest dla nich nadzieja. Podniosła się i nie pytając go o zdanie, wpakowała mu się na kolana. Objęła go, kładąc mu głowę na ramieniu.

[Fenrir Labdakid]

Czy ona już nie przesadza? Fenrir nie wie ile ona się z nim zna ale na pewno nie jest to długa znajomość - Wykluczone - rzekł twardo a on sam się zirytował. Powoli zaczyna twierdzić, że jednak arena to nie był zły wybór na jego karę a wręcz odwrotnie. Nie był zazdrosny o chłopaka, nie miał powodów a nawet gdyby musiałby to przyjąć do wiadomości.
- Co Ty nie powiesz - teraz wpakowanie mu się na kolana nie pomogło. Jednakże nie odtrącił jej, choć pewnie gdyby miała zdrowe nogi to by wstał. Przejechał ręką po karku próbując się jakoś wyciszyć ale w tym też nie kobieta nie pomagała.

[Ketsueki Ōkami]

Uśmiechnęła się smutno. Spodziewała się tej odpowiedzi.
- W porządku. Nie denerwuj się, proszę. - Tylko zapytała. Naprawdę starała się go nie denerwować. To była tylko rozmowa, przecież nie naciskała.
Po jego komentarzu zrobiło jej się przykro. Wiedziała, że nie podoba mu się to, że poruszyła temat Hela. Nie chciała dokładać mu ciężaru. Rozmawiała z nim tylko i naprawdę nic nie wymagała. Wycofała się, wstała i wróciła na swoje miejsce.
- Przepraszam. - Złożyła ręce na kolanach. Znów nie wiedziała co z nimi zrobić, jak zawsze gdy się denerwowała.

[Fenrir Labdakid]

Uniósł brew do góry - Ile Ty tak na prawdę o nim wiesz czy go znasz, że się nim aż tak przejmujesz? - to były dość istotne pytania, mógł od nich zacząć.
Nie powstrzymał kobiety przed opuszczeniem swoich kolan - To się nie uda - wcześniej miał inne zdanie ale w chwili obecnej zauważył, że nic się nie zmieni pod tym względem. Nie wie ile musiałby się starać aby cokolwiek się zmieniło, nie mógłby być sobą to na pewno.
- Nie przepraszaj - nie widział w tym jej winy i potrzeby przepraszania, oboje nie wiedzieli kiedy się wycofać w porę. A on miał zbyt wybuchowy temperament.

[Ketsueki Ōkami]

- Krótko... Po prostu obiecałam spróbować mu pomóc. Źle się czuję z tym, że nie byłam w stanie. - Tak naprawdę rzeczywiście ledwo go znała. Była zbyt łatwowierna, powinna to zmienić. Nic dziwnego, że Fen tak reagował.
Otworzyła szerzej oczy. Nie rozumiała dlaczego nagle zmienił zdanie.
- Dlaczego? - Nawet nie wiedziała jak zareagować na jego słowa. Po prostu siedziała wgapiona w niego.

[Fenrir Labdakid]

Podniósł się a rysy jego twarzy stwardniały - Wiedziałaś, że on ćpa? - nie dość, że zna go krótko to jeszcze miał podejrzenia, że może okazać się coś gorszego. Kochał ją ale nie może przymykać oka na takie zachowanie, nie po tym co się stało przez takich ludzi lub mu podobnym.
- Odpowiedz na pytanie, wiedziałaś że ĆPA! - ostatnie słowo wykrzyczał, powinna już wiedzieć dlaczego tak mu to zaczęło przeszkadzać. Chciał zminimalizować takich osobników i nie tylko ich ale również te osoby od których oni to biorą a zatajanie ważnych informacji było dla niego czymś karygodnym.

[Ketsueki Ōkami]

Nie odpowiedział na jej pytanie, za to zadał swoje. Nim zdążyła przetworzyć informacje, znów zadał to samo pytanie. Na jego krzyk aż podskoczyła, rzucając się do tyłu wystraszona. Uderzyła o oparcie krzesła, które się zachwiało. Instynktownie chwyciła się blatu i tylko dlatego krzesło nie poleciało razem z nią na ziemię.
- Nie wrzeszcz. - Postarała się pozostać spokojna, choć jej oddech i serce wyraźnie przyspieszyły.
- Fen usiądź. Nie musisz na mnie krzyczeć i tak Ci wszystko powiem. - Mówiła spokojnie ale pewnie, nie chciała się z nim kłócić. Podniosła się powoli jeśli jej nie posłuchał. Steknela stając na obu nogach, ale nie chciała teraz sięgać po kule. Położyła mu dłonie na klatce piersiowej.