Piknik

[Bjorn]

Jednego weekendu, jednego ranka. Oboje przyszli na jedną z łączek kiedy to nie było jeszcze zbyt dużo ludzi. Kobieta miała ze sobą koc i duży koszyk. Zabrała swojego partnera na piknik. Samą praca się nie żyje. Koc rozłożono i koszyk na razie tylko postawiony został z boku.

[Fenrir Labdakid]

Mężczyzna żył włącznie pracą ale dzięki Bjorn zaczął nieco inaczej patrzeć na wszystko. Ciężko było mu przestawić się od tak, tak więc robił to małymi kroczkami z pomocną Blondwłosej, która bardzo go z tym pilnowała.
Przyszedł z nią na kwiecistą łąkę pomagając rozłożyć koc, tak czy inaczej całą drogę tutaj obserwował czy nie dzieje się nic niepokojącego. Nie chciał niczego przegapić, był dowódcą i nawet w dni wolne był gotowy wkroczyć do akcji czy zareagować na w razie takiej potrzeby. Nie usiadł na kocu a stał koło niego rozglądając się czy na pewno wszystko jest w porządku.

[Bjorn]

Spojrzała na niego.
-Usiądź- Poprosiła i poklepał koc. Na razie to ton miły ale jak ten będzie sie opierać, to inaczej pogadają.
-Dzisiaj masz wolne- Pracoholik to dobre określenie dowódcy. Nie można jednak żyć tylko pracą- Chociaż raz na jakiś czas trochę odpuść- Posłała mu lekki ale wymowny uśmiech. Na razie z koszyka wyciągnęła tylko termos z ciepła herbata i dwa metalowe kubki.

[Fenrir Labdakid]

Rozglądał się jakby czegoś czy kogoś wypatrywał, po słowach kobiety zerknął na nią. Wiedział, że miała rację. Powinien a nawet potrzebował odpoczynku, przekonał się że z wypoczętym umysłem lepiej się myśli.
Spojrzał na miejsce, które wcześniej poklepała Bjorn i z widoczną niechęcią usiadł. Nie dlatego, że nie chciał. Bardziej zastanawiał czy czegoś nie przegapi. Westchnął pod nosem - Wiem ale jednak jestem dowódcą - przyznał przyglądając się Blondynce. Wiedział też, że ona to robiła dla nich aby mogli chociaż trochę spędzić inaczej czas. Stare przyzwyczajenia były nieco silniejsze.

[Bjorn]

Skinęła mu lekko głową- To, że nim jesteś nie oznacza, że musisz pracować cały czas. Masz ludzi od tego aby zajęli się twoją praca kiedy ty nie jesteś w pobliżu- Nie miała zamiaru go pouczać. Jest już dorosły ale powinien czasem zadbać też o siebie.
-Zrobiłam nam kanapki- Zmieniła temat z pracy. Ta im z cała pewnością nie ucieknie. Sama jednak chciałby trochę odpocząć i nabrać siły. Pogoda dopisywała.

[Fenrir Labdakid]

Z tym co powiedziała nie mógł się kłócić, miała rację. Był taką osobą, która uważała że jak czegoś sam nie zrobi nie będzie to dobrze zrobione.
Kobieta potrafiła zgrabnie lawirować między tematami co nie umknęło uwadze dowódcy. Wziął jedne metalowy kubek prosząc o herbatę - A z czym zrobiłaś kanapki? - udawał zaciekawienie. Nie specjalnie chciało mu się jeść ale skoro Bjorn się trudziła aby je wykonać nie mógł być temu obojętny.

[Bjorn]

-Postaraj się trochę odpocząć, spójrz jaka dobra pogoda- No biegali rano też i teraz warto odpocząć.
-Świeże bułki żytnie, masło, ser, sałata, i jakaś wędlina- Tak kupione rzeczy ale przygotowanie było jej. Nalał mu herbaty- mam jeszcze twoje ulubione ciastka- Posłała mu lekki uśmiech. No i niech tylko spróbuje ich nie spróbować... Otworzyła koszyk ale jeszcze nie wyciągała kanapek.
-Chwile spokoju nie są częste, to korzystaj- Dodał spoglądając na niego swymi niebieskimi oczami.

[Fenrir Labdakid]

Uniósł głowę do góry - Masz rację w sam raz na szemrane interesy bo straż się rozleniwia - proste myślenie przestępców.
Pomimo barku apetytu wymienione składniki komponowały się pysznie, nie ważne czy bułki upiekła sama czy kupiła liczyła się sama chęć przygotowanie. Uśmiechnął się słysząc o ciastkach, na początku nie mógł się do nich przekonać. Ostatecznie je polubił.
Wsparł się na jednej ręce pocierając drugą kark - Masz rację Kochanie - upił niewielki łyk gorącej herbaty.

[Bjorn]

-Powinnam chyba cię trzepnąć w ten łeb- Przestępcy też się mogą rozleniwić. Zresztą nie jest to tak, ze cała straż zrobiła sobie wakacje czy cos takiego.
-Odpoczynek ci się przyda- Będzie miał więcej siły do pracy i świeży umysł. Lepiej sie wtedy myśli. Cieszyła się z każdej chwili z nim spędzonej, nawet jeśli tego nie mówiła mu w prostu. Są inne rzeczy na głowach, a te się po prostu czuje.

[Fenrir Labdakid]

- Sądzę, że to nie będzie konieczne - stwierdził, ból głowy nie był mu obecnie potrzebny. A straż jak straż i jego dwóch zacnych dobrze wszystkim znanym pracowników robi im dobrą renomę pokazując jak bardzo są kompetentni. Eh... Gdyby było więcej rąk do pracy...
Odłożył kubek kładąc się na plecach, dał ręce pod głowę spoglądając na niebo obserwując jak leniwie obłoki przemykając po nim. Przyjemny wiatr też się pokazywał co jakiś czas a zapach łąki był dość relaksujący. Odwrócił głowę do Bjorn - Co ja bym bez Ciebie zrobił? - zapytał spokojnym tonem kobietę.