Piknik

[Bjorn]

Jednego weekendu, jednego ranka. Oboje przyszli na jedną z łączek kiedy to nie było jeszcze zbyt dużo ludzi. Kobieta miała ze sobą koc i duży koszyk. Zabrała swojego partnera na piknik. Samą praca się nie żyje. Koc rozłożono i koszyk na razie tylko postawiony został z boku.

[Bjorn]

Kobieta widziała jak ten wystrzelił po chwilowej takiej nie udanej do końca wspinaczce na start. No była pod wrażeniem, ze sama sie zagapiła na niego i zamiast się wspinać to tak byłą w miejscu. Ocknęła się jednak i ruszyła, tylko no on był trochę bardziej ... No. Była ciekawa jak sobie poradzi ze zdobyciem plastra miodu. pszczoły bywają dośc zacięte.

[Fenrir Labdakid]

Nie zamierzał być pierwszy ale dobrze wykonać zadanie, bez trudu dotarł do ula z pszczołami nie łamiąc po drodze ani jednej gałązki. Po swoim felernym starcie mógł się teraz popisać swoją zwinnością. Dowódca zatrzymał się przy domku z miodem starając się jakoś go wyciągnąć. Nie poszło mu najlepiej zwracając na siebie uwagę strażników, pomimo tego mężczyzna dalej próbował wyciągnąć miód. Gdy owady próbował go pożądlić w łapy czy tors nie miał z tym problemu, gorzej jednak było wtedy kiedy jedna z nich dziabnęła go w pysk. Warknął niezadowolony ale mimo wszystko jakoś dostał się do miodu.

[Bjorn]

Szło jej wolniej ale dzięki akcji pszczół, miała czas aby jednak dotrzeć na szczyt do ula. Fenrira zaatakowały i ona skorzystała z tego. Dało to jej szanse na to aby zdobyć płat. Wspięła się i pazurami dobrała się do ula aby pyskiem przechwycić plaster. Pszczoły głupie nie były i zaczęły i ja szatkować bardziej aktywnie. Czas na ewakuacje na dół. Tak wiec jak typowy miś zaczęła schodzić.

[Fenrir Labdakid]

Nie zamierzał dłużej dawać się żądlić pszczołom mając plaster miodu zaczął schodzić w dół. Na pewno będzie miał kilka śladów ukąszeń ale nie będzie narzekał. Trzymając w pysku jak niedźwiedzica miód opuścił drzewo nie unikając ostatnich użądleń.
Na ziemi wyciągnął to co zdobył z pyska podając kobiecie - Musze przyznać, że ciekawe doznanie - otarł barkiem ubrudzoną facjatę. Przez jakiś czas nie wyjdzie z formy póki to małe wredne owady się nie odczepią.

[Bjorn]

No i zeszła. Miśki schodzą dość zabawnie ale liczy się skuteczność. Na dole łapa odganiała pszczoły i otrzepała się lekko.
-No w to nie wątpię- Zaśmiała się i otarła miodem miejsca użądleń na pysku- Pomaga z tym- Dodała i zjadła sobie resztę z plastru.
-Kolejne zadanie to zwykle wyrzut tyłem kłody a ostatni zapasy- No wolał już mu przedstawić te dalsze elementy..

[Fenrir Labdakid]

Nie dyskutował, wziął nieco miodu smarując miejsca użądleń na pysk. Były dość nieprzyjemne ale znośne, wilkołak nie miał ochoty na słodkie chętnie odstępując swój plaster niedźwiedzicy.
Skinął lekko łbem w bok - Dość typowe zajęcie - musiał przyznać, że tym nie był tak zaskoczony niż wchodzeniem na drzewo po miód. Nie poszło mężczyźnie najlepiej aczkolwiek będzie musiał nad tym popracować jak widać.
- To teraz kłoda czy zapasy? - zapytał.

[Bjorn]

Zaśmiała się i schowała do koszyka plaster od wilkołaka. W domu się go ogarnie.
-Nie twierdzę, że nie- On to na pewno przywykł do takich rzeczy- Rzut- Skinęła mu wstając z ziemi i przeciągając się po niedźwiedziemu.
-Trzeba jakiś znaleźć i ustalić z jakiego miejsca- Tak by było bezpieczne.

[Fenrir Labdakid]

Uniósł pysk do góry starając się wyczuć woń złamanego drzewa - Trzeba będzie się przejść - przeniósł ślepia na Blondynkę. Nie myślał o tym jak mu pójdą rzuty, dzisiaj zdążył się przekonać, że pomimo chęci nie zawsze wychodzi tak jakby chciał.
Podszedł do koca, otrzepał go z trawy w miarę możliwości składając na tyle aby było równo. Rzeczy na nim pochował do koszyka, poruszył łbem strzelając z karku - Niedaleko może coś znajdziemy - chwycił za koszyk powoli kierując się w stronę terenów zadrzewionych.

[Bjorn]

Przytaknęła mu i nie przeszkadzała kiedy ten spakował rzeczy. Zabrała co trzeba ze sobą.
-No to prowadź- Rzekł i wzięła koszyk do pyska. Szła z anim spokojnie i beztrosko. On wytropił kłodę to ona nie będzie sie w to wcinać. Będzie spokojnie sobie za nim szła.

[Fenrir Labdakid]

Wilkołak szedł przodem szukając węchem zwalonego drzewa. Obrobienie go na kłodę będzie błahostką dla niego.
Będąc przy terenie zadrzewionym uniósł łeb wyżej powoli wciągając powietrze starając wychwycić świeżą woń zwalonego drzewa. Mając już trop ruszył jego śladem. Co jakiś czas oglądał się czy niedźwiedzica na pewno ma się dobrze.