Ruiny

[Tkacz Losu]

Niegdyś byłby częścią miasta, murów go okalających. Teraz to tylko zgliszcza przypominające niegdyś wspaniałe budowle.

[Nari Orecev]

W końcu się dowiedziała kogo zawołał Takaro a słysząc powitanie ode chciało jej się wszystkiego. Nie protestowała przed badaniem, nie za bardzo mogła. Czucie miała dobre ale z ogromnym opóźnieniem przez stan, zimny stetoskop przyprawił ją o dreszcze a na zadane pytanie stwierdziła, że nie najgorzej z kilkoma przerwami. Miała wiele pytań a jednym najważniejszym było to skąd on kurwa znowu wiedział, że coś się stało?!
Zebrała się w sobie - Gdzie jestem? - zapach nie był jednoznaczny ale na pewno nie był to dom. Rozejrzała się na tyle ile mogła.

[Los]

Była w stanie mówić, okey. Reakcję miała opóźnione ale dobre, czyli ten chwilowe zatrzymanie serca nie uszkodziło kobiecie nerwów - No to teraz odpoczywaj i dochodź do siebie- rzucił białas zmieniając kroplówki na nowe. Zakrył Rudą nie odpowiadając jej gdzie się znajduje - Pogadamy jak będzie z Tobą lepiej - tylko tyle. Dodał jeszcze jeden woreczek na wieszak z właściwościami odżywczymi wpuszczając do niego eliksir silnie leczący. To powinno ją szybciej postawić na nogi.
Ruszył ku wyjściu - Gdyby coś się działo wołaj - niech gołąbki posiedzą jeszcze razem. Opuścił pokój.

[Takaro]

Miał go na oku no. Jak poszedł to podszedł do niej i chwycił a za dłoń.
-Nie dałem rady, powiewem był inaczej nie byłabyś tutaj- Pogładził ją po dłoni. Nie ważne co by powiedziała on swoje wiedział. Będzie jej tutaj pilnował. Oparł ramiona o jej łoże i na nie położył głowę.

[Nari Orecev]

Zdenerwowała się nie otrzymując odpowiedzi, czy tak ciężko było? Sapnęła nie odzywając się do momentu kiedy została sama z Takaro.
Ledwo odwzajemniła uścisk dłoni - Przestań - powiedziała głośniej zaczynając kaszleć przez podrażnione gardło. Nie mogła jeszcze porządnie ogarnąć Blondyna. Przekręciła głowę starając się spojrzeć na chłopaka - Spó..jrz... na mnie - oddychała ciężej czekając na zachowanie przyjaciela. Zamrugała ociężale powiekami - Nie... - skrzywiła się - Dla... czego..- przesunęła rękę na pierś - B.. boli- zamknęła oczy.

[Takaro]

-Nic nie mów- tak będzie lepiej. Widział, że mówienie sprawia jej ból czy inną niewygodę. Spojrzał na nią i trzymał jej dłoń.
-To jest moja wina, to w jakim jesteś stanie. Jestem twoim niewolnikiem, moim obowiązkiem jest chronić cię za wszelką cenę a nie dałem rade jednemu typowi. Tak bardzo cię przepraszam- Nie ważne co mu by mówiła.
Spojrzał na jej gest i słowa. Chciałby móc zrozumieć, nie wiedział. Czuł się tak bardzo nieprzydatnym.

[Nari Orecev]

Zacisnęła mocniej rękę na piersi, teraz bardziej zabolały ją jego słowa niż to co odczuwała wcześniej - Nie jesteś niewolnikiem a przyjacielem - udało się dziewczynie powiedzieć to jednym tchem. Oddychała szybciej krzywiąc się z bólu - Twoim obowiązkiem jest się uczyć - rozszalała się burza bólu w klatce piersiowej. Dziewczyna nie mogła złapać oddechu dławiąc się kaszlem. Za dużo powiedziała za jednym zamachem.

[Takaro]

Może i tak, może jest przyjacielem ale nadal zawalił sprawę.
-Nari przestań- Rzucił bo widział, ze mowa jest bolesna- Odpoczywaj- Wiedział, ze ta będzie stała przy swoim ale on wiedział tez swoje i to go strasznie pożerało. Może jakby był to ktoś inny. Jednak kobieta tyle dla niego zrobiła, a on był w stanie zrobić takiej rzeczy. Położył znowu łeb na ramiona, które byłby na łóżku.

[Nari Orecev]

Uspokoiła oddech pozwalając opaść powiekom - J..ak prze..sta..nie..sz się zadręczać - udało jej się to powiedzieć bez kaszlu. Gardło bolało ale jednak nie spowodowało to kolejnego atak. Poprawiła głowę nie wiedząc kiedy usnęła. Cała ta rozmowa ją wykończyła.

[Takaro]

Kiedy zasnęła, przysunął ten taboret. Będzie czuwał przy niej. Jak zasnęła, pogładził ją lekko po twarzy i poprawił włosy. Nie będzie przy niej okazywał tego co w nim siedzi ale... Ale to nie odejdzie. Nie dość, że nie uratował jej, nie pomógł to jeszcze zabił kogoś. Tak bardzo siebie nienawidził, za to, ze jest tak bardzo słaby.

[Nari Orecev]

Pogrążona we śnie miała przebłyski niedawnych wydarzeni. Nie za wiele pamiętała z tego wszystkiego a wspomnienia były bardziej rozmazane niż ostre.
Obudziła się po jakieś godzinie, ciało dalej ją bolało. Pierwsze co zrobiła to sprawdziła czy Blondyn dalej jest obok - Gdzie jesteśmy? - zapytała ściszonym głosem. Gardło dalej dokuczało - Napiłabym się - czuła suchość w ustach.