Ulica główna

[Tkacz Losu]

Łączy dzielnice z innymi częściami miasta. W dzień przestronna, w nocy dobrze oświetlona.

[Rogata]

Rogata chwile się zastanawiała i powiedziała
-No Rogata nie mogła miotłować bo bestie nie miotłują. No i używać ściereczki do czyszczenia tych rzeczy co się z nich je. No a najbardziej to by się Pan złościł jakby wiedział że Rogata mieszała to przeźroczyste z jaj aż stało się białe i potem dalej jak pokówka dosypywała i dolewała innych rzeczy. No i pan byłby zły jakby wiedział że Rogata nie była nic agresywna do pokojówki jak Pana nie było
Rogata uśmiechnęła się i odwróciła się tyłem do Pani i lekko się pochyliła
-Ogon w górę-
Ten powędrował do góry
-Ogon w lewo-
Ogon powędrował w Prawo
-To drugie lewo-
Tym razem przesunął się w dobrą stronę
-Ogon w dół-
Momentalnie znalazł się tuż przy ziemi
-Ogon robi kółko-
Zgodnie z jej słowami ten przybrał kształt okręgu
-Nieskończony ogon!-
Z niezwykłym wręcz kunsztem Rogata utworzyła z ogona leżącą ósemkę.
-Rogata miała dużo czasu ćwiczyć sztuczkę-
Powiedziała Dumna sama z siebie

[Erin Wyrm]

- Nie sądzę by tamten pan miał rację. Mi się bardzo podoba, że to potrafisz. - Sam pomysł by traktować ją po prostu jak bestie i oczekiwać, że będzie się na wszystko rzucać napawał ją obrzydzeniem. Marnotractwo potencjału i ewidentny kompleks tamtego faceta, no jak nic.
Obserwowała pokaz Rogatej i chciało jej się śmiać. Powstrzymała jednak ten odruch, a końcowa sztuczka utwierdziła ją w tym, że zrobiła dobrze. To co pokazała ostatnie rzeczywiście zasługiwało na podziw.
- Brawo. - To jak była z siebie dumna rozczuliło Rudą. Może powinna sobie zmajstrować dzieciaka? Coś jej ewidentnie siadło na mózg.
Podeszła do Rogatej i wyciągnęła dłoń do jej pyska. Obserwowała cały czas reakcje niewolnicy, gotowa przywołać tarczę. Jeśli ta jednak dała się dotknąć, podrapała ją za uchem. Co prawda przy ich różnicy wzrostu, musiała dość wysoko podnieść rękę, ale spokojnie mogła sięgnąć.

[Rogata]

Rogata chwile pomyślała i powiedziała
-Może każdy pan ma swoje pomysły?-
Powiedziała i gdy pani zbliżała rękę lekko przymknęła oczy i minimalnie zbliżyła do niej głowę
-Rogata już mówiła że bestie gryzą?-
Upewniła się biała ale widać po niej było że nie okaże najmniejszej agresji i bardzo podoba jej się głaskanie po głowie, a drapanie za uchem to jej słaby punk i wręcz rozpływa się na ręce pani. Zresztą mogło mieć to związek z tym iż za uchem miała swój niewolniczy tatuaż
-Rogata wie że wielu rzeczy nie wie i nie umie. Rogatą przeraża ta taka dziura co zamiast kuwety się jej używa. Rogata woli kuwetę-

[Erin Wyrm]

- Z pewnością, ale pomysły tamtego mi się nie podobają. - A teraz należała do niej, miała więc nadzieję, że głupoty, które tam usłyszała, nie będą bardzo rzutować na jej obecne zachowanie. Widząc reakcje Rogatej, teraz już nie mogła powstrzymać cichego śmiechu. Trzeba ją będzie wyprać i wyczesać, ale nawet bez tego czuła jak przyjemne ma futro w dotyku.
- Mówiłaś. Ale mnie nie wolno ci gryźć, a innych tylko po jasnym poleceniu lub w ewentualnej obronie. - Wtedy też jednak wolałaby by było to wykonanie polecenia, a nie samowolka Rogatej. Nie wiedziała czy wilkołaczyca poprawnie odczytuje zagrożenie.
- Toaleta? Przykro mi, ale teraz będziesz musiała z niej korzystać. - Nie było opcji, że w domu Rudej stanie wielka kuweta. Z resztą co to ma być, Rogata nie jest kotem.
- Coś jeszcze cie przeraża? - Odsunęła rękę, już się nagłaskała. Może później skusi się na więcej.

[Rogata]

Rogata zaczęła się zastanawiać.
-Rogata boi się jak wody jest więcej jak po kolona. A tak Rogata czuje że woda sięga kity to jest przerażona-
Powiedziała szczerze. Rozmowa pomagała nie myśleć jej o głodzie ale nie mogła zaprzeczyć że wygaduje ciut za wiele
-Rogatą przeraża że może się zaplątać w rzeczy. Rogata woli chodzić bez bo rzeczy strasznie się o futro zaczepiają i to nie fajne
Jakby na potwierdzenie wilkołaczyca poprawiła lekko spudniczkę która zaczepiła się o ogon. Ale to akurat można zwalić na niską jakość materiału, wszak była niewolnikiem i nikt nie będzie ubierał ją w wysokiej klasy materiały jak mieli zamiar ją sprzedać.
-No i jest jeszcze Abu i Kocyś. Ale to coś więcej niż przerażenie-
Przyznała kolorowooka i widząc cofająca się rękę wykonała minimalny ruch jakby chciała ją pochwycić ale w oczach białej momentalnie pojawił się strach. Ktoś musiał ją kiedyś poklepać po głowie lub nawet podrapać za uchem ale pewnie w momencie kiedy Białowłosa chciała więcej to spadła na nią bolesna kara.

[Erin Wyrm]

Wody i Ruda nie lubiła. Potrafiła pływać, ale na tyle słabo, że raczej omijała głębsze miejsca, natomiast jak było płytko, czuła się dość swobodnie. Na wzmiankę o ubraniach, przeniosła wzrok na to co Rogata miała na sobie. Cóż, zupełnie nago nie wypuści jej na miasto, na terenie posiadłości, gdy akurat nie było gości, mogła sobie biegać jak chciała. Trzeba się będzie jednak zaopatrzyć w coś, co będzie się nadawało do noszenia przez wilkołaczycę.
- O Abu chciałabym z tobą porozmawiać w domu. - Będzie ciężko zyskać jej zaufanie na tyle, by pozwoliła jej zabrać pluszaka. Nie chciała jednak zabierać go po kryjomu, albo wbrew woli dziewczyny. Zdecydowanie wolała niewolnika wiernego, niż takie, który ma do niej żal.
Widząc charakterystyczny ruch, który obserwowała już u swojego psa, zaśmiała się cicho i przysunęła rękę jeszcze na chwilę. Podrapała ją ten jeden dodatkowy raz i zabrała dłoń, już nie zależnie od reakcji Białej. Syl powinien zaraz skończyć.

[Rogata]

Na wzmiankę o Abu wilkołaczyca z przestrachem powiedziała
-Rogata nie odda-
Dodatkowe drapanie co prawda ją nieco uspokoiło ale nie zmieniło to faktu że taraz położyła dłoń na torbie jakby pilnując jej zawartości.
-Rogata może jeszcze raz pokazać Abu, ale Rogata nie da Abu
Doprecyzowała nieco zdenerwowana
-Rogata jest pewna że Abu ważny-
I był ważny. Pewnie nie był najtańszą zabawka jak był nowy, a jego oczy z rzeźbionego kryształu mogły to potwierdzać. Problem był taki że po latach używania straciły blask i nie różniły się od tanich paciorków z masowej produkcji.

[Erin Wyrm]

Pokręciła głową ani trochę nie zaskoczona. Spodziewała się takiej reakcji i nawet nie poczuła się zirytowana.
- Nie chce Ci go odebrać, nie musisz się martwić. Ale porozmawiamy o tym w domu. - Nie chciała kłócić się z własnym niewolnikiem na środku ulicy. Nie wątpiła, że ta przeprawa będzie trudna i z pewnością burzliwa. Oczywiście mogła to łatwo i brutalnie zakończyć z wynikiem dla niej pozytywnym, ale nie chciała. Traktowała Rogatą z jednej strony jak swoją własność, z drugiej jak dziecko... I żeby było zabawniej, czym dłużej z nią przebywała, tym zdawała się mieć łagodniejsze podejście.
- A czym jest Kocyś? - O tym chyba jeszcze nie rozmawiały, a przynajmniej Ruda nie przypominała sobie tego terminu. Oczywiście sama nazwa dawała już dużo do domysłów, ale nie chciała nic zakładać.

[Rogata]

Na słowa że Abu nie zostanie jej odebrany znacznie się uspokoiła. Pytanie o kocyś ją zaskoczyło i wprawiło w zamyślenie
-Na kocysiu się robi herbatki i można się nim przykryć... Można było.-
Widać było że wilkołaczyca nieco boi się pokazać kolejny z ważnych skarbów pani, a za razem nie do końca wie jak ma go opisać.
-Kiedyś kocyś był jak cała Rogata, teraz jest jak nogi Rogatej ale jak Rogata podkula nogi to może się nim przykryć albo na kocysiu leżeć. Chociaż teraz to lepiej na nim Rogatej się siedzi bo inaczej wystaje za kocyś...-
Widać było że z jednej strony była by gotowa się nim pochwalić ale ma jakieś obawy. Może zachęta ją przekona ale kto wie co by nią musiało być

[Erin Wyrm]

Czyli chodziło po prostu o koc, dobrze się spodziewała. Zaskoczyła ją trochę wzmianka o herbacie, ciekawe kiedy miała okazję tak po prostu posiedzieć na kocu i wypić herbatę. Dotychczasowe opowieści nie wskazywały na to, by mogła mieć taką możliwość, a przynajmniej by była ona za czasów, które pamięta.
- A to nie tak, że Ty też kiedyś byłaś mniejsza? - Uniósła brew w pytającym i rozbawionym wyrazie. Nie trudno było się domyślić, że koc, tak samo jak Abu był z nią od dziecka i zapewne dlatego były to dla niej tak ważne rzeczy.
- Bardzo ciężko się nim teraz przykryć? - Nie sądziła by miało zabraknąć dla niej przykrycia w domu, ale coś czuła, że to nie ten aspekt jest najistotniejszy.