Ulica główna

[Tkacz Losu]

Łączy dzielnice z innymi częściami miasta. W dzień przestronna, w nocy dobrze oświetlona.

[Nari Orecev]

Nie sądziła, że chłopak na coś wpadnie w tak krótkim czasie a na jego pomysł się zaśmiała - To są dwie rzeczy a nie jedna - chociaż to jej wina, że nie sprecyzowała dokładniej jakiej formy ma być ten bonus. Po opuszczeniu areny zapytała - A kiedy chcesz odebrać? - zaczęła go prowadzić w stronę jakiegoś jedzenia. Sama powoli zaczynała odczuwać głód. Przyda się coś zjeść nim pójdzie do pracy, w drodze zahaczyła o kawiarnie biorąc kawy na wynos.

[Takaro]

-Ale mnie to nie przeszkadza- W czym problem? Bonus z bonusem?-W domu- No tak na spokojnie będzie. Szedł obok niej, zadowolony, nie odczuwał jakoś tego, ze bił się niedawno. No tka będzie chyba najlepiej. Tak myslał. No myślał, ha!

[Nari Orecev]

No tak, mu to na pewno nie będzie przeszkadzało - Czy ja Cię zbyt mocno nie rozpieszczam? - zapytała bardziej siebie niż chłopaka. Skinęła mu głową.
Zatrzymała się przy budce z jedzeniem - Na co masz ochotę? - pokazała mu menu na boku budki. W międzyczasie sama zaczęła się mu przyglądać zastanawiając się co zje. Ona wybrała co chciała by zjeść.

[Sylvan Vulkodlak]

-Z chęcią- Skinęła mu głową. W końcu czemu nie. Ruszyli do parku i tam też spędzili resztę czasu na spacerze. Cieszył sie jej obecnością i tym, że jest cała. Nie wiedział jak to będzie ale czy to ważne? Przestał rozmyślać o jutrze. Był pozytywnie nastawiony do tego i cieszył sie z tego co ma tu i teraz. W końcu odprowadził ją do domu, gdzie an pożegnanie objął ja i dął całusa. Sprawdził czy wszystko dobrze i poszedł w swoją drogę.
zt

[Erin Wyrm]

Spędzili sporo czasu w parku, ale wcale jej to nie przeszkadzało. Ciężko było jej się nim nacieszyć, tym bardziej, że tak długo się nie widzieli. W końcu jednak musieli zakończyć spotkanie. Oboje rano musieli stawić się w pracy, a Ruda miała jeszcze do oporządzenia gryfa i psa. Pożegnali się, co też odrobinę przeciągnęła i zniknęła za bramą swojej posiadłości.

//zt

[Takaro]

-Ale jak to za mocno?- Zapytał się jej. Nigdy nie jest to za mocno. Zawsze można bardziej-Należy mi się to, jestem grzeczny- No i patrzą nie używa przecinka chwilowo.
-No nie wiem- Zastanowił się- Co wybierzesz to będzie- On nie jest wybredny jeszcze. Zje co dostanie.

[Nari Orecev]

Rozbawiona spojrzała na niego - Za mocno - mogłaby więcej od niego wymagać jak nauki czytania, na chwilę obecną jest z tym daleko w tyle - Owszem jesteś grzeczny nie powiem, że nie ale za dużo dobrego rozleniwia - tak zauważyła chwilowy brak przecinka. Nie będzie o tym wspominać aby chłopakowi się o nim nie przypomniało.
Zastanowiła się nad wyborem dla siebie i chłopaka, ten to nigdy nie wie co chce jeść. Zamówiła dla siebie tortille zrównoważoną z warzywami i mięsem mieszanym dla Blondyna wzięła dwie powiększone porcje. Otrzymawszy zamówienie podała Takaro jego porcję a swoją powoli zaczęła jeść idąc do pracy. Zatrzymała się gdy przechodzili koło sklepu z poduszkami, podała swoje jedzenie chłopakowi - Zaczekaj chwilę - powiedziała wchodząc do środka. po kilku chwilach wyszła z poduszką prawie swojej wielkość z przyjemnym w dotyku futerkiem. Była zadowolona - Fajna, prawda? - zapytała nie dając rady objąć ją jedną ręką. Odebrała jedzenie idąc powoli do pracy

[Takaro]

-Nie prawda- Oburzył się patrząc na nią- Tak trzeba- Tak uważał, a co. Jest całkiem miły i dobry a co!
Wziął od niej żarcie i z zadowoleniem. Smakowało tak jak pachniało. Był bardzo zadowolony a co. Ma dzisiaj dobry dzień. Jedząc spojrzał za nią.
-Po co ci?- Zapytał kiedy skończył jeść. Nie rozumiał tego. Na co jej to.

[Nari Orecev]

Jego tok myślenia ją rozbrajał - Uwierz mi, że tak - powiedziała - Ale niech Ci będzie, narazie - dorosła na koniec.
Dokończyła jedzenia. Dziewczynie bardzo podobała się zakupiona poduszka - Do przytulania - stwierdziła wyrzucając papierki po posiłku. Przedmiot był na prawdę przyjemny w dotyku, prawie tak samo puszysty jak Takaro w wilkołaczej formie. Spojrzała na niego - Coś nie tak? - zapytała.
Docierali do klubu.

2xzt

[Takaro]

Wyszli. Takaro był z siebie dość dumny. Dlaczego? Sam nie był pewny.
-Gdzie w sumie idziemy?- Bo książki, tak? ale coś jeszcze? Bo jakoś ta skarbonka bardzo mu umysł. Bo to coś nowego. Do tego dostał pieniążek. To dużo, niego wcześniej nie miał. To taki skarb!