Ścieżki

[Tkacz Losu]

Odchodząc od głównej trasy można odkryć piękne miejsca ale i niebezpieczne. Tutaj trzeba uważać, nie wiadomo kto może zaczaić się w zaroślach...

[Fenrir Labdakid]

Zauważając ruch ze strony kobiety nie chciał być przewidywalny ani dać się za szybko pochwycić. Jako niedźwiedź też miała ograniczone ruchy i nie była tak zwinna jak człowiek.
Będąc już nie opodal niej ślizgiem pomiędzy jej łapami chciał się dostać na tyły przeciwnika aby zaraz po tym móc ją obezwładnić. Jeśli ta czynność się nie powiodła nie rezygnował z zamiaru unieruchomienia Bjorn w taki sposób aby nie mogła go dopaść a nie daj znowu się na nim położyła. Nie wykonywał dwa razy tych samych ruchów.

[Bjorn]

Chciała się przekonać jak mu pójdzie. No ciekawy ruch. Obejrzała się za nim i ten chwycił ją. Nie ma co. Próbowała go chwycić łapami. Nie jest to rzecz prosta. Stojąc zaczęła się cofać. Może odgoni go łapami ale i miała tez inny pomysł.

[Fenrir Labdakid]

Starał się unikać łap niedźwiedzia, dla niego nie byłoby dobrze gdyby się teraz odwróciły role. Widząc jak kobieta robi kroki do tyłu nie puszczał ani nie luzował swojego chwytu. Przeszły mu przez głowę pewne scenariusze jakie mogą teraz nastąpić. Aby mieć lepszą przyczepność i trochę utrudnić zrzucenie siebie z jej grzbietu objął ją nogami tak aby wycisnąć z niej trochę powietrza. Chciał aby opadła z sił.

[Bjorn]

Mężczyzna objął ciekawą taktykę i unikał na tyle ile mógł jej łap. Niedźwiedzica nie miała jednak zamiaru się od tak podać. Nadal się cofała. Czując jak ja obejmuje nogami, zrobiła stanowczy ruch. Plecami, na których przyczepiony (?) Był Fenrir, uderzyła wprost na drzewo.

[Fenrir Labdakid]

Zauważając jaki ruch zamierzała zrobić kobieta miał dwa rozwiązania. Mógł się dać walnąć o konar drzewa lub ją puścić. Miał tylko chwilę na zastanowienie się nad swoim postępowaniem. Musiał lub nie jeszcze dotrzeć dzisiaj do pracy.
Zadecydował puścić niedźwiedzice uskakując w ostatnim momencie aby ta jednak uderzyła w swój cel. Wiedział, że kolejny raz nie da się nabrać na tą samą sztuczkę. Co i tak by nie zrobił, nie zamierzał się powtarzać w czynnościach. Nie czekając aż ta się pozbiera postanowił złapać ją za łapę i przerzucić ją tak aby znowu wyładowała na plecach ale tym razem na ziemi.

[Bjorn]

Nie uderzyła by w konar z cała siłą. W końcu nie miał za cel aby mężczyznę uszkodzić. Tak więc nie miała zbytnio z czego się zbierać. Będąc przerzucaną, chwyciła jego ubranie. Polecą najwyżej razem. No ale jak padnie na nią to będzie chciał miał miękko. No i takie ćwiczenia na pewno go rozruszają.

[Fenrir Labdakid]

Kobieta zrobiła dobre posunięcie łapiąc go za koszulę czując pociągnięcie poleciał wprost na nią. Aby uniknąć przetrzymywania a później złapania przez niedźwiedzicę, zwinnie pozbył się koszulki. Odskoczył kawałek od Bjorn tym razem czekając na jej ruch. W międzyczasie rozciągnął mięśnie ramion - Nieźle - rzekł spokojnie gotowy do ewentualnego posunięcia Blondynki. Takiej dawki ćwiczeń się nie spodziewał a mógł. Bywała czasem nieprzewidywalna co dzisiaj udowodniła po raz kolejny.

[Bjorn]

No i wyślizgnął się jej z łap. Ta walnęła o ziemie i leżała na plecach. Nie aby coś ją zbytnio bolało. Zaśmiała się dość głośno. Zaraz potem podniosła się i otrzepała z ziemi.
-No no już się rozbierasz przede mną?- Rzuciła w jego stronę zaśmiała się ponownie- dobra wracajmy bo się przeciążysz i będziesz w pracy zdychał- Po tych słowach wróciła do swojej postaci. Zaraz potem rzuciła mu jego ubranie.

[Fenrir Labdakid]

Uniósł jedną brew do góry na reakcję kobiety. Przyglądał się jej poczynaniom, przecież dopiero zaczął się rozgrzewać.
Uśmiechnął się - Sama prowokujesz - rzucił w stronę Bjorn. Kolejne słowa wywołały w nim śmiech - Po czymś taki? Żartujesz - złapał lecącą koszulkę. Założył ją na siebie podchodząc do zmiennokształtnej - Mam swoje lata ale stary nie jestem - rzekł spokojnie.
A to że byli blisko jeziora złapał kobietę w pasie nieco się do niej przybliżając - Nie rób ze mnie emeryta - uśmiechnął się z zamiarem wrzucenia niedźwiedzicy do wody, a jak mu się udało zaczął biec sprintem do domu.

[Bjorn]

-Ja i prowokowanie? Dobre żarty- Miała się zbierać w powrotną drogę kiedy to mężczyzna postawiało zaatakować z znienacka. Nie robiła z niego jeszcze emeryta. Jeszcze. No a przeczuwając, ze ten nie ma dobrych zamiarów to złapał się go mocniej. Nie ma, ze pozwoli sobą tak rzucać. Leci z nią albo wcale. Nie ma tak dobrze.