Jezioro

[Tkacz Losu]

Na jednym z brzegów znajduje się wypożyczalnia łódek. Za mała opłatę można jedną wypożyczyć aby móc popływać sobie po tafli wody, która nie jest mała.
Samo jezioro jest wyjątkowo czyste. Możliwe, że wpływ na to miał fakt, że wcześniej należało wyłącznie do akademii, a tamtejsi magowie dbali o jej przejrzystość.

[Nari Orecev]

Westchnęła - Szkoda - oparła się policzkiem o kark mężczyzny patrząc na taflę jeziora, którą od czasu do czasu poruszał wiatr robiąc małe fale. Jakby nie patrzeć Nari zrelaksowała się na plecach Sylvana, było jej o dziwo bardzo miło tak sobie wisieć na jago barkach.
- Zmęczył się może Pan? - zapytała, bo jednak już jakiś czas z nią chodzi tak a jednak swoje lata ma. No niby nie dobił do 80 aleee 60 to też jednak dużo. Chociaż jeśli chodzi o wilkołaki to nie za bardzo ale jednak większość trzyma się ludzkiego wieku i tak to jakoś wychodzi.

[Sylvan Vulkodlak]

Nic nie mówił chwilę.
-A może jednak pobiegnę- Rzekł po namyśle. Niech ma radoche a on zrealizuje ten swój głupi plan. Tak więc zaczął biec. Tak też po chwili wbiegł a potem wskoczył dalej do jeziora. oczywiście trzymając za nogi dziewczynę aby wcześniej mu nie uciekła.
Nie jest to może jakoś rozsądne ale co tam.

[Nari Orecev]

Nie spodziewała się takiej reakcji a gdy zaczął biec jej policzek uderzał o jego kark. Odchyliła się, a uśmiech powrócił na jej usta ale widząc co zaczyna poczynać próbowała się wyrwać. Na próżno - Nie, nie, nie... - powtórzyła to kilka razy ze śmiechem w głosie. Puściła barki Sylvana aby zasłonić oczy. Czując już wodę na swoich stopach zarechotała jak żaba - Zimnaaa - jak nie mogła się wyrwać to próbowała się wyżej podciągnąć na mężczyźnie.

[Sylvan Vulkodlak]

We wodzie już ja puścił. Nie chciał w końcu jej utopic ani siebie. Wynurzył się śmiejąc.
-No to masz bieganie na kuniu- Dodał szczerząc kiełki. Zaraz potem skierował sie na brzeg. no czasem trzeba wiedzieć czego się chce i jakie sa konsekwencje no.
-Nie kierowałaś to konia poniosło- dodał jeszcze otrzepując łeb z wody.

[Nari Orecev]

Kiedy wynurzyła się z wody wyglądała jak morka kura, jednakże w ogóle jej to nie przeszkadzało - Ale i tak było watro - pokazała język.
Powoli zmierzała do brzegu a kiedy usłyszała a tym, że konia poniosło zaśmiała się - Nie jest ze mnie za dobry jeźdźca - stwierdziła. Widząc jak Sylvan się osusza postanowiła nie ułatwić mu tego zadania - Orientuj się - powiedziała półszeptem aby czasem jej nie usłyszał, zaczęła chlapać wodą barmana. To rękami to nogami tak aby jak najbardziej był mokry, o ile się jeszcze dało. Woda była zimna ale mimo to w niej pozostała.

[Sylvan Vulkodlak]

Dziewczyna widocznie rozszalała się. Potrząsnął znowu głowa.
-Tak się bawisz?- Rzucił zasłaniając się ręką. Posłał jej uśmieszek i zmienił się w wilkołaka a by szybko wskoczyć tak aby ja opryskać i to konkretnie. Wynurzył się obok i otrzepał na nią.
No co tam, że koszula jest rozerwana na amen. Trudno.

[Nari Orecev]

- Tak najlepiej - odpowiedziała ze śmiechem.
Widząc to co poczynia mężczyzna spróbowała uciec kawałek dalej. Na próżno, woda skutecznie uniemożliwiła jej szybsze poruszanie się w niej. Nim się obejrzała fala ją zakryła a ona sama straciła równowagę nurkują, kiedy się wynurzyła dostała kolejną dawkę wody. Nie zwlekając dłużej sama się przemieniła, na jej szczęście nie musiała się martwić o ubrania. Spojrzała chytrze na mężczyznę a później rzuciła się na niego z zamiarem obalenia go do wody.

[Sylvan Vulkodlak]

Nie miał zamiaru dać się powalić. W końcu jest dużym wilkiem a nie młoda dziewoja. widząc jak ta robi swoje, nie unikał jej. Nie miał na tyle czasu aby to nawet zrobić. No to nie będzie gorszy i hejo w jej stronę. Zobaczymy czy się zderza czy co się stanie. On sam nie da od tak za wygraną, o nie ma tka łatwo.

[Nari Orecev]

Szczerze to liczyła trochę na inną reakcję mężczyzny a ta ją nieco zaskoczyła. Nari niczym piłeczka odbiła się od Sylvana wpadając wprost do wody. To co chciała zrobić barmanowi zrobiła sama sobie, wynurzając się z jeziora śmiała się przecierając łapą mordę - Jest Pan niczym taran - po tym co się z nią stało nie miała złudzeń, że ewidentnie mógłby za takiego robić.

[Sylvan Vulkodlak]

Przejechał sobie łapą po swojej grzywie i zaśmiał się do kobiety. było to ciekawe i zabawne jednocześnie.
-No wiesz, w końcu jestem wojownikiem. Kimś kto winien stać na pierwszej linii i osłaniać resztę, biorąc na siebie furie wroga- Dodał i z duma wyszczerzył swoje kiełki.