Sekretariat

[Tkacz Losu]

Pomieszczenie znajduje się obok biura Lidera. Za nim się do niego dotrze trzeba najpierw umówić się na wizytę tu. Wszystkie papiery przechodzą przez ręce odpowiedniej osoby tylko te ze stemplem poufne, priorytet idą od razu do rąk dowódcy.

[Ketsueki Ōkami]

Wróciła do sekretariatu i zamknęła drzwi na klucz. Potrzebowała chwili. Nie wiedziała co łączyło Bjorn i Fena, ale to co zobaczyła dotkliwie ją zabolało. Wobec niej, nawet bez świadków, w zupełnie ustronnym miejscu nie był tak naturalnie czuły i otwarty.
Wbiła paznokcie we wnętrze oparzonej dłoni. Ból pozwolił jej się ogarnąć. Wzięła jeszcze kilka głębszych oddechów, przywołując się do porządku i odkluczyła zamek. Zasiadła za biurkiem, napisała kilka krótkich listów, odwołując wszystkie spotkania Fena na dziś i wysłała je za pomocą ptaka pocztowego. Wstała, wyjęła papiery z magazynu i zupełnie zatopiła się w pracy, by odciągnąć swoje myśli od tego co widziała. Przez pracę potrafiła zupełnie odciąć się od własnych uczuć i już po kilkunastu minutach upchnęła je głęboko w umyśle, ignorując ich istnienie. Gdy ptak wrócił, wysłała zamówienie na dwa obiady, ze wskazaniem godziny odbioru i znów wróciła do papierów.

[Ketsueki Ōkami]

Tak się zatopiła, że nim się zorientowała, miała rozpatrzone już wszystkie pisma, posegregowane nowe dokumenty, sprawdzone stare. Odniosła wszytsko do magazynu. Zrobiłaby tam porządek, gdyby nie to, że jej pedantyczna potrzeba utrzymywania go cały czas, psuła take plany. Wszytsko odłożyła na odpowiednie miejsca. Poprawiła jedną z wystających teczek i w sumie jedyną z taką. Wyszła, zamknęła pomieszczenie na klucz i znów usiadła. Musiała tu siedzieć, tak w razie gdyby ktoś się pojawił. Teraz jednak nie wiedziała czym się zająć. Chwyciła za długopis i zaczęła obracać go w palcach. To jednak nie było zajęcie, które mogło ją zająć. Przed oczami pojawiła jej się niedawno zobaczona scena, za nią przyszła ta wczorajsza, a ona przywołała dawne wspomniane. Poczuła znów rosnącą panikę. Była w pracy, nie mogła sobie pozwolić na takie emocje. Ponownie zacisnęła dłoń. Tym razem nie pomogło, nacisnęła mocniej i jeszcze trochę, aż z blizn popłynęła krew. Czując ciecz na palcach, przeklęła po japońsku i uniosą dłoń do oczu. No wyśmienicie. Zerwała się z krzesła, wyciągnęła bandaż z apteczki. Nie chciała w tym stanie wychodzić, a nie miała tu prywatnej łazienki. Wytarła krew o kawałek bandaża i zaczęła owijać nim dłoń.
Powinna wyjść po jedzenie za jakieś piętnaście minut. Nie mogła jednak dłużej tu wysiedzieć bez niczego do roboty. Sama już była w sumie głodna, tylko czy przełknie cokolwiek? Niezależnie od tego, zebrała się i wyszła z sekretariatu, zawieszając kartkę na drzwiach i zamykając je na klucz.

//zt

[Los]

W sekretariacie siedziała kobieta, była na zastępstwie za Ketsueki. Ktoś musiał robić całą tę pracę. Zajmowała się w tym momencie wypełnianiem dokumentacji, którą później zaniesie do Dowódcy. Monotonna praca ale, niestety, potrzebna.

[Morten Karsten]

Pamiętając ostatnie spotkanie ze strażnikami nie bardzo miał ochotę iść do strażnicy ale ewentualne konsekwencje były wystarczającym przymusem. Tak więc jeśli nie chciał stracić psa czy trafić do aresztu nie miał wyboru, musiał to załatwić. Dlatego też nie zatrzymywał się nigdzie po drodze tylko szedł prosto do celu.
Otworzył drzwi i przeszedł korytarzem wprost pod pokój zwany sekretariatem. Czy miał zapukać? Nie wiedział a zresztą według niego cała ta formacja była pokręcona więc nie zastanawiał się czy dobrze robi tylko wszedł do środka.
- Dzień dobry, przyszedłem ten no... mandat opłacić - od razu oznajmił czego chce bo nie miał zamiaru być ani chwili dłużej niż to potrzebne.

[Los]

Kiedy tylko chłopak wszedł do środka, kobieta skierowała spojrzenie prosto na niego. Nic nie powiedział, póki ten nie podszedł bliżej.
-Rozumiem- Skwitowała jego słowa- Proszę w takim razie o kartę mieszkańca, mandat- Po tych słowach wyczekiwała na dokumenty aby móc wszystko zarejestrować. Nie bardzo ciekawiło ją to za co ten młody chłopak ma zapłacić. Skoro to tylko mandat, to nic poważnego.

[Morten Karsten]

Tak jak się spodziewał od drugiej strony nie usłyszał żadnego powitania czy też większego zainteresowania jego osobą tylko zwykłą formułkę służbisty. Aczkolwiek tym razem mu to wcale nie przeszkadzał bo w zasadzie sam też nie miał ochoty wdawać się w niepotrzebne rozmowy. Chociaż w zasadzie w pewnym momencie omal sam jej nie zaczął bo gdy sekretarka powiedziała by pokazał ten cały mandat już miał się tłumaczyć, że go ze sobą nie przyniósł. Na całe jednak szczęście zanim to zrobił zaczął grzebać w kieszeni gdzie ostatecznie poza portfelem znalazł potrzebne papierzysko. Co prawda trochę pogięte ale cóż, w końcu była to tylko kartka papieru. Tak więc nie przejmując się jej stanem podał ją kobiecie wraz z uprzednio przygotowaną kartą mieszkańca.
- Proszę - odparł dość sucho po czym położył oba dokumenty na biurku tuż przed nosem baby

[Los]

Przyglądała się chłopakowi i temu jak zaczął szukać mandatu. W końcu jednak ten go znalazł a ona mogła sprawdzić zgodność i zanotować jego obecność. Spisała dane i oddała kartę mieszkańca Mortenowi.
-To będzie 50 myntów- Mówiąc to wypełniała jeszcze jakieś papiery.

[Morten Karsten]

Na szczęście ta cała sekretarka nie była tak rozmowna jak ten cały Jacek i Zdzichu przez co też Morten ani się nie obejrzał a babka już wszystko spisała i oddała mu kartę mieszkańca. Oczywiście domyślał się, że poza zapłatą za mandat nic go tutaj nie czeka ale był przekonany, że zejdzie mu dłużej ze wszystkim a tu proszę. Chociaż taka miła niespodzianka...
- Proszę, jest 50 - odparł i podał kobiecie wygrzebane wcześniej pieniądze. Trochę dużo no ale cóż, tak czy tak było to lepsze od zarekwirowania psa.

[Los]

Kobieta wzięła pieniądze i je rozliczyła. Wszystko się zgadzało. Schowała je do kasetki i zaczęła coś jeszcze wypełniać. Ostemplowała dwa dokumenty i podsunęła oba Mortenowi.
-Proszę tutaj o podpis, data i odcisk palca wskazującego- Rzekła przysuwając gąbeczkę z tuszem. Praca jak praca. Nie zwykła prowadzić jakieś dialogi z osobami, które tutaj przychodziły. Chciał robić swoje i mieć wszystko z głowy.

[Morten Karsten]

No dobra, trochę się pośpieszył z tym szybkim załatwieniem bo gdy wydał odliczoną kwotę okazało się, że to nie wszystko i musi jeszcze coś wypełnić. Nie zmieniało to jednak faktu, że kobieta mówiła krótko i na temat nie tak jak tamci dwaj. No ale cóż, jak widać ona odwalała tu najcięższą robotę i po prostu nie miała czasu na pogaduszki.
- Okej, robi się - odparł i od razu przyłożył palec do gąbeczki z tuszem a gdy już był odpowiednio namoczony oddał swój odcisk na kartce. Podpisał by pewnie też od razu gdyby nie fakt braku czegoś do pisania. Owszem, pewnie gdzieś tu leżał ale to nie jego biurko i nie jego praca więc no...
- Ma Pani długopis? - zagaił, trzymając kartę i wskazując wzrokiem, że nie ma jak podpisać. Tak, teraz to on sam przedłużał.