Sala jadalna

[Tkacz Losu]

Duże pomieszczenie ze stołami i krzesłami. Za barem stoi wilkołak, Sylvan Vulkodlak. Przyjmuje zamówienia jak i rezerwacje noclegów. Posiłki nie są pierwszej klasy ale za te niedużą, kwotę jaką tutaj się płaci, są bardzo porządne.
Można tutaj skosztować domowej roboty mocniejszych trunków jak i za odpowiednią zapłatę spędzić ciekawie noc z kurtyzaną.

Płaci się tutaj za łóżko, nie cały pokój. Można więc nie wiedzieć, a dzielić pokój z kimś.

[Kimi]

Wróciła ze spaceru i małych zakupów gdzie wydała całe swoje zawrotne oszczędności* na zakupie makutry i pałki. Nie widziała takiej na stanie u Sylvana w kuchni, więc sama załatwiła dostając ją na bazarze. Pamiętała jeden przepis gdy mama piekła kruche ciasteczka, chciała odtworzyć ten smak dzieciństwa. Mało tego, uznała, że mogą posłużyć na promocję tawerny. Weszła do środka trzymając zakup w dłoniach. Rozejrzała się za siwą czupryną by namierzyć szefa i się przywitać ale dostrzegła, że nie siedzi sam. Z wszystkich osób nie spodziewała się, że zobaczy tu czerwonowłosą kobietę i tą włochatą białą bestię, która chciała się bawić w gryzionego berka.
Oby tym razem ich obecność nie zwiastowała kolejnych kłopotów. W każdym razie nie jej sprawa, nie zamierzała się nad tym dłużej rozwodzić. Nie okazywała jawnej wrogości a swoje myśli zachowywała dla siebie.
Odwróciła wzrok od tej trójki i pomaszerowała do kuchni by zając się realizacją własnego planu.


-30 odjęte z portfela*

[Erin Wyrm]

Gdyby wiedziała, że ma coś do dodania, nawet by go zachęcała. Ona opierała się na wiedzy, ale z zewnątrz, nie była wilkołakiem. Mogła kombinować, tłumaczyć, ale nigdy nie zrozumie zupełnie jak to jest i zapewne nie przedstawi tego najlepiej jak można.
- W domu. - Skwitowała jedynie krótko. Teraz na pewno nie będą bawić się włosami.
- Miałabym ochotę. Musimy się jedynie umówić. A ty na pewno nie będziesz walczyć treningowo, dopóki nie nauczysz się nad sobą panować. - Ostatnie słowa skierowała do Rogatej. Dobrze, że miała już świadomość swojego braku kontroli, teraz mogła iść kolejny krok dalej.
Po jej kolejnych słowach pogłaskała ją tylko i wskazała na pełny talerz leżący przed Rogatą. To ją na chwilę zajmie... No i uciszy. Znów zaczynała gadać bez opamiętania, a pomyśleć, że na początku nie chciała się odzywać bez jasnego polecenia. Ruda sama też zabrała się za swój posiłek.
- Zgaduje, że w najbliższym czasie raczej nie znajdziesz chwili. Masz ostatnio sporo na głowie, nie? - Może przydałoby mu się takie oderwanie na chwilę. Jednak jeśli miał plany, musiał coś ogarnąć, to nie chciała by taki wypad wpłynął negatywnie na ich realizację, nie chciała go odciągać od rzeczy istotnych.