Mała Łaźnia

[Tkacz Losu]

Mała kameralna łaźnia z nie dużą balą. Przy wejściu jest ławeczka i szafka na ubrania. Ręczniki przygotowywane są tuż przed wejściem klienta.

Można domówić dodatkowe usługi jak:
- Wino
- Olejki zapachowe
- Masaż
- Towarzystwo kelnerki.

[Nari Orecev]

Spojrzała na Blondyna - Nie wpajano Ci, że Twoim całym światem jest Pan? I na tej zasadzie miałeś dbać o jego dobro? Przejmować się jego losem czy coś podobnego? - siedziała zrelaksowana w bali. Nie miała wyrzutu w głosie ani w spojrzeniu, na prawdę szczerze wątpiła aby to co czuję była właśnie miłość. Westchnęła - Ale myśl co chcesz - po dłuższej chwili ciszy dodała.
Obejrzała się na Siwka - Na pewno? Nie chcesz się zrelaksować? - chciała aby i on sobie odpoczął. Jednak jeśli dalej się biedzie upierał nie będzie go namawiać.
Zastanowiła się - Może jakiego lekkiego drinka a Ty? - szturchnęła Takaro łokciem. Nie będzie mówiła za niego, ma się nauczyć samodzielnego myślenia a nie tylko czekać na jej decyzję czy opinię.

[Takaro]

Nie odpowiedział jej bo musi sobie to w głowie jakoś poanalizować. Teraz to za krótki czas. Może w domu będzie umiał jakoś na to odpowiedzieć. Jednak po tym uciekł od niej spojrzeniem gdzieś w bok. Nie wiedział co ma powiedzieć.
-Nie chce- Rzucił na pytanie o trunek.

[Sylvan Vulkodlak]

No teraz znał już pewną naturę tej ich relacji. No cóż. Nie będzie w to się zagłębiać.
-No, trochę procentów na pewno pomogą ci się zrelaksować- No i zrobił jej drinka, a następnie podał.
-A co do relaksu, to jestem zrelaksowany- Nie potrzebuje na te chwilę dodatkowego relaksu.

[Nari Orecev]

- Chodziło mi o coś do picia niekoniecznie z procentami - powiedziała do Blondyna. Chciała wiedzieć czy cokolwiek chce do picia.
Wzięła od Siwka drinka smakując go - Dobry dziękuję - uśmiechnęła się - Na prawdę? Ciekawy z Ciebie barman - zaśmiała się odkładając drinka na bok. I bez procentów czuła się relaksowana ale taki jeden nie zaszkodzi - Opowiesz nam coś? Na przykład o naszej historii? - była ciekawa na co wpadnie Sylvan. Ona lubiła słuchać takich rzeczy a i Takaro się to przyda.

[Takaro]

-Powiedziałem, że nie chce-Odparł jej i jakoś nie specjalnie interesował się tym co miałby im do powiedzenia siwek. Próbował sam się trochę ogarnąć, w głowie. Dużo innych informacji, takich, które dla niego są bardziej cenne.

[Sylvan Vulkodlak]

-Czy ciekawy to stwierdzenie dość względne- Zaśmiał się i postawił sok i alkohol. Były blisko, na zasięgu ręki.
-Mogę coś poopowiadać, tylko co już mówiłem?- No on nie pamiętał co już jej opowiadał a co nie.

[Nari Orecev]

Nic nie mówiła już, chłopak widocznie stracił dobry humor. Nie będzie mu przeszkadzała.
- Możesz opowiedzieć wszystko od początku, dobrze jest sobie wszystko odświeżyć - uśmiechnęła się do Siwka, chciała odświeżyć własną wiedzę - Ooo a właśnie dowiedziałam się, że mieliśmy jakieś plemiona? To prawda? - zapytała zaciekawiona. Chciała wiedzieć jak coś takiego funkcjonuje a później jakoś może się dopyta o inne rzeczy. Na pewno dzisiaj będzie chciała się dowiedzieć dużo.
- A mogłabym liczyć jeszcze na masaż? - uśmiechnęła się szeroko, móc się czego dowiedzieć kilku rzeczy i jednocześnie odprężyć to jak wygrać los na loterii.

[Sylvan Vulkodlak]

-Tego jest bardzo dużo- Ni i na pewno nie da rady opowiadać wszystko, tym bardziej w tak krótkim czasie. Podszedł do niej i zaczął robić jej masaż.
-Tak, było 12 największych. Istniały też mniejsze ale zwykle podlegały po któreś z tych dużych. Były rozłożone po całym globie- Zamyślił sie trochę bardziej.
-Wszystkich obowiązywała litania ale każde miały tez swoje wewnętrzne prawa czy swoje hierarchie.-Powiedział robiąc jej masaż ramion.

[Nari Orecev]

Nie wiem ile jest rzeczy, których nie wie średnio się w tym odnajdywała - Hymmm a mogłaby Cię prosić o zrobienie takiego podręcznika? Oczywiście odpłatnie, przyniosę wszystkie rzeczy do tego potrzebne. Co Ty na to? - zaproponowała. Nie wie ile Siewk ma wolnego czasu ale wtedy na spokojnie mógłby jej wszystko spisać.
Kolejne słowa ją zaciekawiły - 12? A które były największe i też wywodzisz się z jakiegoś plemienia? - zdecydowanie był starszy do niej to może do jakiegoś przynależał?
- Jaka litania? - jej też była ciekawa - I czym się różni przynależenie do plemienia a stada? - to też ją ciekawiło. Wydała z siebie ciche pomruki zadowolenia, masaż był przyjemny i taki relaksujący.

[Sylvan Vulkodlak]

-Spoko, spisze to będę pamiętał, bo niestety ale pewne luki mam- Nie mógł tego ukrywać plus do tego mijają lata.
-Tak, srebrne kły. Byłem synem ówczesnego przywódcy. Nasz ród zdobył sobie te pozycję i kierował- No on potem potrzymał podobne zadanie.
-A litanie znam całą- Zacytowała jej całość. To było mocno wbijane mu.

Spoiler

	Władca stanowi prawo Przywódca ma prawo osądzać członków społeczności i wydawać wyroki. Ma prawo też pozbawić życia innego członka społeczności jeśli uzna, że ten złamał prawo czy też naraził społeczność.* Słowa Rady Starszych nie podważaj Rada starszych ma prawo decydować o losach każdego członka społeczności. Może go awansować, przenieść, zdegradować czy też wyeliminować. Ich słowo stoi ponad słowa Władcy danej grupy czy klanu.* Samowolnie opuszczać ziemi nie wolno Samowolne opuszczenie doliny czy innego miejsca należącego do społeczności będzie karane śmiercią bądź w przypadku uciekiniera wysłanie za nim odpowiednich osób, które go usuną kiedy tylko spotkają. Respektuj terytorium innego Jest to drugie z najważniejszych praw wilkołaków. Kiedy wilkołak pojawia się na obcym terytorium, zawiadamia innych o swojej obecności Skowytem Powitania, albo przedstawia się w inny sposób, dostępny w danych okolicznościach. Bez zgody Władcy nie wolno przemieniać i tworzyć inne wilkołaki Ma to na celu uchronić społeczeństwo od tworzenia osobników przypadkowych, którzy mogą nie nadać się do bycia członkiem społeczności lub wręcz mu zaszkodzić. Także wymusić odpowiedzialność za swoje czyny i myślenia nad tym co się robi aby nie doprowadzić do ponownych przypadkowych zarażeń. Podporządkuj się wyższemu Rangą Dla wilkołaków bardzo ważna jest hierarchia - są tak gwałtownym ludem, że w inny sposób bardzo trudno byłoby nad nimi zapanować. Dlatego wprowadzono Rangi, które można zdobyć dzięki chwalebnym, mądrym i honorowym czynom. Mniej doświadczone Garou, które nie udowodniły jeszcze swej wartości, są winne posłuszeństwo tym, którzy sprawdzili się już w boju. Oczywiście co ambitniejsze jednostki mają spore trudności z podporządkowaniem się i wynika z tego wiele konfliktów. Nie oznacza to jednak, że ktoś kto jest starszy musi być ponad kimś kto jest młodszy, ale dokonał więcej chwalebnych czynów. Tyczy się to zarażonych jak i czystych. Mimo, że czyści zawsze będą bardziej szanowani niż zarażeni. Najwyżsi Rangą jako pierwsi sięgają po zdobycz To kolejne wilcze prawo łączy się z poprzednim. U wilków przywódca stada pożywia się zawsze pierwszy i dopiero, kiedy zaspokoi pierwszy głód, dopuszcza resztę stada do mięsa. U wilkołaków ta zasada odnosi się oczywiście nie tylko do jedzenia, ale także wszelakich łupów. Wzbudza to zazdrość i sprzeciw młodszych wilkołaków, ale przywódcy to najczęściej najsilniejsi z Garou i potrafią dowieść swego prawa do najlepszej zdobyczy. Nie obciążaj swoich ludzi własną niemocą To przykład kolejnego prawa, wywodzącego się od wilków. Garou, który jest już zbyt słaby, okaleczony lub stary, żeby przydać się w Szczepie, ma obowiązek odejść i nie obciążać innych swą słabością. Może to wyglądać na wiele sposobów: w niektórych plemionach słabych rozdziera się na strzępy, w innych pozwala się na odprawienie Rytuału Zimowego Wilka, w jeszcze innych stary wilkołak odchodzi do społeczeństwa, z którego się wywodzi, aby tam dokonać żywota. Podczas pokoju wolno w każdej chwili wyzwać przywódcę na pojedynek Hierarchia jest u wilkołaków bardzo silna, nie jest jednak niezmienna. Jeśli Garou uważa, że przywódca nie wywiązuje się ze swoich obowiązków należycie i że sam będzie to robił lepiej, wyzywa go na pojedynek. Zmagania fizyczne, duchowe lub umysłowe decydują o tym, który z nich jest lepszy i to on zostaje nowym przywódcą. Nie wolno wyzwać przywódcy na pojedynek w czasie wojny Społeczeństwo wilkołaków zostało stworzone na potrzeby prowadzenia wojny. Podczas pokoju przywódcy mogą się zmieniać i nie ma w tym nic złego, jednak w obliczu zagrożenia wymagane jest absolutne posłuszeństwo. Kiedy w grę wchodzi życie całego Szczepu czy watahy, nie ma miejsca na spory czy wyzwania. Wtedy właśnie sprawdza się cały system, hierarchia, która powstała po to, aby Garou mogły walczyć jak najefektywniej. Hierarchia Ziemska Wilkołaki żyjące razem na jednym terenie [może być to miasto, czy tez obszar księstwa] tworzą Plemię nie zależnie od tego czy któremuś z owych wilkołaków się to podoba czynie. Wszystkie grupy żyjące na terenie należącym do protektory najsilniejszego, winne są posłuszeństwo mu. Kiedy wzywa do boju każdy winni się wstawić, jeśli wzywa na spotkanie tak samo. Sprzeciwienie się oznacza złamanie Litanii i taka osoba musi liczyć się z karą jaka zostanie jej wymierzona przez Rade Starszych Danych ziem. Tajemnica Każdy Garou jest winny utrzymania tajemnic rasowych przed obcymi. Nie jest w interesie wilkołaków aby każdy wiedział o nich jak najwięcej. Mogą bliskim powiedzieć co nieco ale nie wolno nikomu, który jest obcy i nie jest związany krwią z danym Garou zdradzania żadnej tajemnicy związanej z wilczym ludem. Propagowane jednak jest szerzenie i potwierdzanie starych nie koniecznie zgodnych z prawda mitów tupu: Że wilkołaki jeśli przed przemiana zjedzą np. jabłka nie będą łaknąć ludzkiego mięsa czy też brak kontroli w wilczej formie. Lepiej oszukiwać wroga niż dawać mu nauki. Wiadomo, że ci mądrzejsi magowie wiedzą, że niektóre plotki to plotki ale przeciętny mag raczej będzie kojarzył wiele z owych plotek legend czy opowieści. Czym mniej potencjalny wróg wie tym lepiej. Przyjmij honorową kapitulację Garou wiedzą, iż są ginącym gatunkiem, ale zdają sobie też sprawę, że pojedynki w ich własnym gronie nie należą do rzadkości. Teoretycznie Garou może zakończyć walkę odsłaniając gardło przed wrogiem, którego honor zmusza do powstrzymania się od dalszych ataków. Przegrywający nie traci nic ze swej Sławy, aczkolwiek zwycięzca z pewnością ją zyskuje. Szanuj znajdujących się niżej od ciebie Hierarchia jest ważną rzeczą u wilkołaków, ale poprzez ten nakaz nakazuje darzyć szacunkiem każdego nawet najniżej postawionego Garou. Nie zrobisz nic, co mogłoby zaszkodzić caernowi Miejsca zamieszkania przez Garou jest pod ścisłą tajemnicą. Dla bezpieczeństwa ogółu nie wolno zdradzać dokładnego położenia. Sprowadzenie wroga nawet nie celowo, nie świadomie będzie karane. *Nie potrzeba zgody gracza.

-Plemię jest większe, stado mniejsze. Można to porównać z miastem. Miasto to plemię a stado to dzielnica- Miał nadzieje, ze przedstawił jako tako dobrze to.