Wysoki Las

[Fenrir Labdakid]

Teraz znowu będę się bawił w niańkę, po co mi to? Burknąłem pod nosem kiedy usłyszałem głos. Zatrzymałem się niepewnie patrząc na zwierzaka - No pięknie teraz mam jakieś omamy - mruknąłem pod nosem. Wątpiłem, że to na prawdę szczeniak do mnie przemówił. To pewnie przez te wydarzenia sprzed chwili i wcześniejszej chwili kiedy coś mi kazało zaopiekować się wilczkiem.

[Sylvan Vulkodlak]

Merdał ogonem tak, że jakby mógł to by odleciał pewnie.
-"To gdzie mnie brachu bierzesz? co? bawimy się? "- Troche chyba bycie w tym ciele za bardzo na umysł... no chyba umysł, wpłynęło.
-"Feniek!Feniek!Feniek!Feniek!Feniek!Feniek!Feniek!Feniek!Feniek!Feniek!Feniek!"- Skakał dookoła nóg wilkołaka.

[Fenrir Labdakid]

Co jest kur** wytrzeszczyłem oczy patrząc z niedowierzaniem na szczeniaka. Ja nie mogę, na prawdę mi na łeb padło. Reakcja wilczka była dziwna i to bardzo. Zrobiłem krok do tyłu odplątując linę, wciąż wlepiałem wzrok w futrzaka nie odzywając się.
Wiedziałem, że skaza może doprowadzić do efektów ubocznych ale nie sądziłem, że będą aż takie.

[Sylvan Vulkodlak]

-"No w końcu wolny, tak!, ehem ehem ehem o tak"- Poruszał łapami w miejscu jakby szedł ale nie szedł. taki to taniec.
-"Chce ładna obróżkę, taka skórzana o, zawsze marzyłem o takiej z ćwiekami, o tak- Zrobił wielkie oczy patrząc na wilkołaka-" no i mogę teraz legalnie ruchać ci nogę"- Dodał wskakując na wóz.
-"To kiedy idziemy an piwo? Chociaż"- Zamyślił się-"Moge pić? nie jestem pełnoletni tutaj"- Zastukał ogonem o wóz.

[Fenrir Labdakid]

Wciąż nie wykrztusiłem z siebie ani słowa, przecież on nie poruszał pyskiem a go słyszę. To na pewno jakieś skutki uboczne na pewno, tak na pewno. Wyraz mojej twarzy nie zmienił się od dłuższej chwili, jednak gdy usłyszałem o ruchaniu nogi oprzytomniałem.
- Spróbuj gówniarzu a wypatroszę - warknąłem - No pięknie i jeszcze gadam z szczeniakiem - usiadłem obok wilka na wozie. Odsunąłem się od niego kiedy zaczął gadać o piciu piwa, on i piwo? Na prawdę zaczyna mi padać na łeb.

[Sylvan Vulkodlak]

-"Ej umysł mówi nie, ale ciało tak, co poradzę"- No cóż czy przejął się groźbą? Nie bardzo było to widać-" Wiesz a kto będzie najlepszym kumplem no wilka, no inny wilk zapomniałeś"- Podrapał się łapą za uchem-"A co tam robiłeś przez ten cały czas? co-"- Spojrzał na wilkołaka

[Fenrir Labdakid]

Podniosłem jedną brew do góry oglądając się na szczeniaka, swoim gadaniem powoli zaczynał kogoś przypominać ale nie wiem czy to na pewno nie jest jakiś omam. Pewnie matka go w jakimś zielsku wytarzała albo on sam a jak wziąłem go do pyska to, to są tego skutki. Tak to na pewno to. Założyłem ręce na kalkę piersiową potrząsając kilka razy łbem.
- Co proszę? Nie interesuj się szczeniaku, nie znasz mnie - bąknąłem, podniosłem się i zacząłem porządkować sprzęt do garbowania i na jutrzejsze łowy.

[Sylvan Vulkodlak]

-"Ej no"- Mruknął kładąc się leniwie-" Coś ty taki sztywny, zawsze byłes ale nie pogadasz, eh"- Ziewnął, no cóż, jak widać Feniek nie bardzo miał an to ochotę-"Gdzie mnie wieziesz, znaczy będziesz wiózł?- Zapytał lekko poruszając ogonem.

[Fenrir Labdakid]

Zmrużyłem oczy słuchając czy jak to tam zwał szczeniak, na prawdę zaczynał mi kogoś przypominać. Wytężyłem umysł i nagle mnie olśniło, przypomniałem sobie ostatnią taką dziwną rozmowę i była z Sylvanem. On był przecież duchem a nie szczeniakiem. Nie, nie na pewno to nie on a może? Spojrzałem podejrzliwie na wilczka - Sylvan? - wiedziałem, że to głupie ale jak już mam mieć jakieś tam uchylenia to nie już są.

[Sylvan Vulkodlak]

-"co?"- Zapytał podnosząc lekko łeb-"Dasz jakieś pieczone żarcie? Dosyć mam surowego"- Mruknął jakby narzekając-" ten gdzie jedziemy?"- Zapytał patrząc na niego swymi brązowymi ślepkami.