Pokój Lorda Dariusza i Erin

[Erin Wyrm]

- Podoba mi się ten powód. Mimo to po twoich zachowaniach i oślim uporze spodziewałam się czegoś jeszcze. - Podniosła się na moment by go pocałować. Nawet jeśli tego nie przyzna, to choć był trudny, ona czasem te trudność lubiła.
Po jego komentarzu zaśmiała się i przeturlała, tak by teraz leżeć obok niego na plecach.
- To może kiedyś zaienimy się rolami? Nauczyłbyś mnie jak bhc smokiem. - Uniosła brew. Powiedziała to trochę żartem, nie uważała, że się zgodzi. Z resztą nawet technicznie to chyba niemożliwe, ona nie jest jakimś tam bóstwem co sobie może opętać ciało kogokolwiek. Mimo wszystko chciałaby wiedzieć.
- Naprawdę? - Nie miała pojęcia. Zaświeciły jej się oczy. To było niesamowite. Ta informacja wzbudziła w niej jeszcze większy podziw dla tych stworzeń, tak jakby już nie był zbyt wielki.
- Są takie w zamku? Mogą żyć wśród ludzi niezauważone? - A może jakieś luzki im zostają albo w ogóle mają tylko ludzka budowę ciała, a resztę smoczą?

[Dariusz Wyrm]

-Nie zamierzam zmieniać cie w smoka- Tym sposobem an pewno jej marzenia zostaną zniszczone. Dariusz jednak nie chciał jej tego robić. chciał aby była tym kim jest. Spoglądał na nią, po czym przeciągnął się lekko.
-Tak potrafią być niezauważeni. Myślisz, że w jaki sposób byłem w stanie docierać swymi wpływami będąc w niewoli? - No zajmowali sie tym oni. Co prawda tym samym nie każdy był w pełni zadowolony z powrotu Dariusza. W końcu zarażeni ludzkim przywarami, te bywały dla nich... bardziej ciekawe.

[Erin Wyrm]

Skrzywiła się. Tak nagle urwał zupełnie temat i to w taki przykry sposób. W sumie nawet nie wiedziała, czy jest inna opcja doświadczenia bycia smokiem niż przemiana.
- Nie będę się kłócić. - W tym przypadku raczej i tak nie miała zbyt wiele do gadania, a i akurat to choć było pewnym rodzajem jej marzenia, nie należało do głównych celów Erin.
- Może kiedyś na kogoś trafiłam... ciekawe. - Uśmiechnęła się wesoło i usiadła. Odnalazła wzrokiem złożony w nogach koc i sięgnęła po niego. Nie lubiła marznąć, a dość szybko się tak działo. Okryła swoje i Darka nogi. Przytuliła się do jego ciepłego ciała i przymknęła powieki.
- Ah... Więc ty w swoim właściwym ciele też możesz być w ludzkiej formie? - Kolejny plus tego ciała. Mówił, że samo przebudzenie i zmienienie rozmiaru będzie go kosztować sporo energii, ale czy to się nie opłaca?

[Dariusz Wyrm]

-Nie zaprzeczę, ze taj mogło być- Sam nie kontrolował wszystkich. Robił co ma robić i tyle, a jego dzieci oprócz służenia mu, realizowały jakieś swoje plany.
-Tak, mogę przybierać każda postać, nie jak moje dzieci tylko humanoidalną- W końcu Dariusz umiał zmieniać się nawet w psa, jakby tego chciał. Wiedział jednak, że takie coś może zesłać na niego nieszczęszczenie, wiec nie afiszował się z tym ani też nie miał zamiaru chwalić się dookoła.

[Erin Wyrm]

- Niesamowite. Niezależnie od postaci, twoje ciało ma taką samą przepływowość mocy? - W sumie to dość praktyczne, choć pytanie ile mocy trzeba użyć by tak dowolnie przekształcać ciało. Jej zmiany nie męczyły, to było zupełnie naturalne, ale nie miała zbyt dużego pola do popisu, przynajmniej jak na Darka. Wśród ludzi nadal uważano metamorfomagię za coś niesamowitego.
- Jakim cudem nikt tego ciała do tej pory nie znalazł? - Kataklizm odkrył wiele z wcześniej głęboko zakopanych, czy skrytych na szczytach gór tajemnic. Natomiast o gigantycznym ciele smoka jakoś nigdy nie słyszała.

[Dariusz Wyrm]

-Tak, nie od wielkości ciała zależy to ile można mieć w sobie magi i jak przepływa przez kogoś. To ciało nie jest małe, a ma takie możliwości przepływowe magii niczym zatkany kran- Pozwolił sobie na cos w rodzaju żartu.
-Magia- Tym można tłumaczyć wiele rzeczy- Moje ciało nie jest zwykłe, w końcu przez milenia, zwykłe by już dawno sie rozłożyło, nie sądzisz?- w końcu tak działają prawa natury.

[Erin Wyrm]

Prychnęła na stwierdzenie co do przepływowości ciała Sylvana. Cóż chyba kiedyś wspominał, że czarowanie to nie jego działka, ale może zrzuciła to na fakt, że w sumie gdy się poznali Syl krótko był czarodziejem, w końcu go odwilkołaczyli.
- Nie no, samo ciało jasne, że jest magiczne. Po prostu nie wzięłam pod uwagę, że może posiadać jakieś zdolności, które nawet bez obecności właściciela będą działać... hmm... odpychająco na innych? W sumie istniałoby kilka mechanizmów, dzięki którym można sprawić, że coś jest niewykrywalne. - Nadal zaskakujące, ze samo ciało zachowała takie zdolności i to przez taki czas. W przypadku Darka chyba po prostu powinna przyjąć, że wszystko jest możliwe. Zamyśliła się na chwilę na temat kilku możliwości ukrycia ciała. Jasne, że nie jest na powierzchni, wiec gdzie? Pod ziemią? W sumie to mało istotne chyba.
- Żyłeś kiedyś wśród ludzi? Gdy jeszcze miałeś swoje ciało? - Niby nie rozumiał ludzi, ludzkiego ciała i takich tam, ale czy nie zdarzyło mu się kiedyś przybrać ludzkiej formy?

[Dariusz Wyrm]

-Jak widać, do tej pory nikt nie odkrył go i dobrze, zresztą...- Ziewnął- wątpię aby kiedykolwiek się komukolwiek to udało- To nie jest kwestia technologii. Darek to nie smok, czy inny gad. Był istota całkiem inną.
-Nie, kiedy kroczyłem po lądzie, nie by lo ich. Zapieczętowano mnie bardzo dano temu. Widziałem jak ludzie powstają i inne takie. nie miałem jednak bezpośredniej styczności- Tyle to czasu już minęło. Dariusz sam nie był w stanie określać tego wszystkiego w taki, ludzki sposób.

[Erin Wyrm]

Szerzej otworzyła oczy poznając kres w jakim Darek został uśpiony. Cóż, skoro obserwował ludzi od ich powstania, czy nie zrozumiał trochę tego jak się kształtowali? Z resztą jego odpowiedź na to pytanie już znała, a swoje też wiedziała.
- Śpiący? - Było późno, ona też powoli odczuwała zmęczenie. Na dziś chyba wystarczy, jego ciało musi odpocząć, a on sam miał plany na te noc.
Uniosła się na łokciach i złożyła na jego ustach pocałunek. Po tym przeczesała jeszcze jego włosy palcami i ułożyła się obok, wtulając w niego. Przymknęła powieki i jeszcze nim zaczęła odpływać pomyślała o Sylu. Darek dziś sam przywołał jego osobę, a nawet bez tego jego obraz ją nawiedzał.
- Dobranoc.

[Dariusz Wyrm]

-Dobranoc- Powiedział do kobiety i westchnął. Niby sen jest potrzebny każdemu ale mu wiele innych rzeczy chodziło po głowie. Tyle miała do zrobienia, tyle czasu nie miał jednak. Doba to dobra. W tę noc będzie musiał bardziej niż odpocząć to skopić się na prześledzeniu mieszkańców zamku. Było to... męczące.