Pokój Rogatej

[Erin Wyrm]

Pomieszczenie średniej wielkości, w którym mieści się spore łóżko, wygodny fotel i kanapa. Z drugiej strony stoi niewielki okrągły stolik z dwoma krzesłami i duża szafa. Pomieszczenie posiada osobną łazienkę z toaletą, w której znajduje się duża wanna. Jedną ze ścian pokoju zajmuje duże okno, a niedaleko łóżka stoi skrzynia zamykana na klucz.

[Rogata]

-Do zbierania rzeczy które nie chce zmoczyć pyskiem a chce je przenieść biegnąc na czterech łapach, a Rogata nie chciała by ich do torby dać.-
Stwierdziła poważnie i przesunęła się by dać miejsce Erin.
-Uwaga kocyś-
Stwierdziła Rogata przesuwając swój skarb i położyła się na nim w łóżku, a Abu wylądował w jej rękach. Gdy pani zaczęła bajkę to Bianka się oblizała
-Jakiego koloru był wilk?-

[Erin Wyrm]

Skinęła głową, nie dając do zrozumienia czy w taki pas zaopatrzy Rogatą czy, też nie. Ułożyła się tak by nie przeszkadzać dziewczynie i nie leżeć na żadnym z jej skarbów. Nawet nie dlatego, że jakoś bardzo się przejmowała, ale... Fuj. Musi wyprać te wszystkie rzeczy.
- Wilk był czarny, z pięknymi czerwonymi znaczeniami na futerku. I ten czarny wilk przyjrzał się stadku trzech świnek. Miał jednak pecha, jedna z nich skierowała na niego swoje tępe paciorkowate ślepia i wszczęła taki alarm, że wszystkie zerwały się do ucieczki. Piszcząc rozbiegly się i zniknęły z jego pola widzenia. - Krótka pauza na wzięcie oddechu.
- Wilk miał jednak tak dużą ochotę na wieprzowinę, że nie zamierzał się poddać. Wykorzystał swój doskonały węch i ruszył za nimi. Po jakimś czasie trop sie urwał przy, na pierwszy rzut oka, kupie siana. Odsunął się kilka kroków i przyjrzał konstrukcji. Najwyraźniej jedna ze świnek uznała, że chałupka, czy raczej kupka z siana ją ochroni. Wilk zaśmiał się, nadął i dmuchał w kierunku tego lichego domku. Jedno dmuchnięcie i nie było dachu, drugie i padła cała reszta. Wilk rzucił się w siano i wgryzł w gardło pierwszej z brzegu świnki. Dwie pozostałe zerwały się do biegu, a wilk zajęty jedzeniem, nie pognał za nimi od razu.

[Rogata]

-Łap te wilku!-
Cicho krzyknęła rogata przejęta historią na dobranoc. Starała się nie przerywać ale widać było że wciągnęła się w opowiadania, a oczy zdawały się śledzić przygody wilka pod zamkniętymi powiekami. Z jednej strony oblizywała się na myśl o tłustej śwince ale te dwie co uciekły były dla niej nie powetowaną stratą. Pani opowiadała inaczej historie i bardzo ją to ciekawiło. Już w sianie były wszystkie trzy świnki. Co będzie dalej? Czy wilk je złapie wszystkie? Nie mogła się doczekać
-Wilk znalazł gdzie świnki uciekły?-
Zapytała z żywym zainteresowaniem

[Erin Wyrm]

Starała się być opanowana i z pełną powaga opowiadać historię, ale wybuch Rogatej i ją wybił z rytmu. Zaśmiała się i nim się spostrzegla, jej ręka spoczywała już na głowie dziewczyny. Pogłaskała ją po futrze i kontynuowała opowieść.
- Wilk najadł się i obejrzał zburzony domek z siana. Jeśli świnki były na tyle niemądre, by myśleć, że to ochroni je przed wilkiem, co jak widać nie zadziałało, to nie sądził, że reszta stadka uciekła daleko. Pewien, że za niedługo je znajdzie udał się na krótką drzemkę po jedzeniu. - Zrobiła pauzę, celowo jeszcze przeciągając. Widziała jak Rogata jest nakręcona.
- Wyspał się dobrze, w żołądku zrobiło się miejsce na kolejną świnkę i mógł ruszyć na polowanie. Wstał i zaczął węszyć szukając tropu. Nie był już tak świeży i wyrazisty jak wcześniej, ale wyłapał go bez problemu. Podążył za zapachem i niedługo później zatrzymał się przed drewnianymi drzwiami. Uniósł brwi zaskoczony. Druga z świnek musiała być trochę mądrzejsza, a może nauczyły się czegoś po incydencie ze słomianym domkiem. Tym razem wilk przed oczami miał chatkę z drewna, dużo solidniejszą niż ta poprzednia, ale gdy tylko lepiej się przyjrzał, zauważył wiele błędów. Domek z pewnością wznoszony był w pośpiechu, a świnki nie znały się na budownictwie. - A bo wilk akurat się znał, ale co tam. Znów na chwilę przerwała, będąc pewna, że Rogata zareaguje na przeszkodę jaka pojawiła się w opowiadaniu.

[Rogata]

wilkołaczyca z przejęciem słuchała dalszej części historii. Ręka która ją głaskała co prawda sprawiała że myślała że jako bestia powinna ją z siebie zrzucić ale uznała że przecież nikt nie zabroni by bestia miała kogoś kogo lubi. Podczas kolejnej pauzy już chciała się oderwać ale pani wznowiła historię i Rogata słuchała z przejęciem. Słysząc jak kolejna świnka się chowała aż jej się wytrwało
-Wilku, dmuchnij, chuchnij i domek śwince zdmuchnij!-
Podpowiedziała mimo że była świadoma że to przecież pani opowiada o przygodach wilka i ten nie ma jak jej usłyszeć
-I nie daj śwince uciec-
Dodała jeszcze z przejęciem, jakby bała się że może coś takiego mieć miejsce

[Erin Wyrm]

Tym razem nie zaśmiała się już, ale delikatny uśmiech na twarzy Rudej na sekundę się poszerzył. Nie zamierzała tak łatwo dać wilkowi dobrać się do drugiej świnki, zbyt nudno byłoby powtarzać ten sam motyw. A bajki Ruda i tak całej nie pamiętała, nawet nie była pewna czy z resztą domów wilk poradził sobie w taki sam sposób.
- No dmuchnął. Nabrał powietrza tyle, że policzki miał jak piłki i dmuchnął, ale dom ani drgnął. Wilk zamyślił się na chwilę. Wyraźnie czuł zapach świnki za drewnianą ścianą. Szarpnął za klamkę, ale drzwi były zamknięte, może jakoś zaryglowane z drugiej strony. Fuknął zirytowany i usiadł przed domkiem. Musiał wymyślić jakiś inny sposób. - Tylko Ruda sama musiała wymyślić jaki. No a skoro historię opowiadała Erin, a tam było drewno, wyjście mogło być tylko jedno.
- W końcu wilk wpadł na genialny pomysł. Wstał i zaczął obchodzić domek wokół. Wyciągał ze ścian domku luźniejsze drobne gałązki i kawałki drewna. Gdy uzbierał już zadowalajacą ilość, usiadł za domkiem i ułożył z patyków ładny stosik. - Zastanawiała się czy Rogata już wie do czego to zmierza. Zrobiła pauzę i spojrzała na nią ukradkiem.

[Rogata]

-Więcej powietrza. Dmuchnij mocniej.-
Cicho dopingowała wilka Rogata ale gdy okazało się że się nie udało w jej oczach pojawiło się przejęcie i słuchała jeszcze uważniej.
-Czy wilk upiecze świnkę żywcem?-
Zapytała Rogata, a w jej oczach pojawiło się dziwne rozmarzenie.
-Wilk ją capnie jak będzie uciekać z płonącego domku?
Popytała zainteresowana i czekająca na dalszą część. Zbliżyła się jednoczenie jeszcze bardziej do Erin i położyła na niej głowę

[Erin Wyrm]

Nie odpowiedziała na pytania. Pozwoliła by Rogata chwilę się nad tym zastanowiła, choć po delikatnym uśmiechu Rudej można było wyczytać, że podoba je się zbieżność toku myślenia Bianki z jej własnym. Gdy ta się ułożyła z głową na piersi Rudej, podniosła trochę rękę by lepiej ją ułożyć, oparła łokieć o poduszkę i wróciła do opowiadania, nadal glaskając dziewczynę.
- Wilk wzniecił ogień i poczekał chwilę, by upewnić się, że ognisko postawione zaraz pod ścianą, na nią też się przeniesie. Potem czym prędzej okrążył domek i zaczaił się przy wyjściu. Przez chwilę panowała cisza, a paszcza wilka rozciągnęła się w uśmiechu, gdy usłyszał głośne kwiknięcie. Świnki zauważyły ogień i zaczęły biegać po domku w panice. W końcu ta troszkę mądrzejsza świnka chwyciła za wiadro z wodą i wylała zawartość na płonącą ścianę. - Chwila na oddech i spojrzenie na dziewczynę.
- Ogień przygasł, szybko więc zaczęła napełniać wiadro i wylała kolejną porcję. Płomienie zniknęły... Ale tylko w środku. Świnka oblewając ścianę zmoczyła tylko wewnętrzną stronę ściany, a na zewnątrz ogień hulał wesoło i wspinał się coraz wyżej. W końcu sięgnął dachu i gdy pierwszy kawałek belki przepalił się i wpadł do środka domku, wilk mógł słuchać już całej kakofoni pisków, wrzasków i kwików. - Ruda pomyślała, że może nie powinna tak przedłużać i budować napięcia? Miała być krótka bajka, ale dziewczynie w sumie spodobało się wymyślanie historii na bieżąco.
- Jedna ze świnek rzuciła się do wyjścia, a zaraz za nią druga. Drzwi otworzyły się i świnka wypadła na zewnątrz, prosto w łapy wilka. Zaraz za nią jednak spadła kolejna belka i zablokowała wyjście drugiej ze świnek. Przerażona rzuciła się do okna i uciekła nim na zewnątrz, to niestety spowodowało, że wilk dorwał znów tylko jedną sztukę. Nie przejmował się tym jednak, bo właśnie zajęty był pałaszowaniem lekko przypieczone i uwędzonej dymem świnki.

[Rogata]

Rogata w napięciu słuchała historii. Pomysł pieczenia świnek żywcem musiał jej się podobać i zdradzał to jej ogon lecz na wieść o tym że świnka ma wiadro z wodą z przejęciem wyrwało jej się najpierw "o nie", a potem westchnienie ulgi gdy okazało się że to nic nie dało
-Łap drugą-
Znów dopingowała wilka ale jej głos był ciut słabszy i zdawać się mogło że oddech powoli zwalniał. Mimo że była przejęta historią oczy białej kleiły się coraz bardziej. W końcu miała bardzo emocjonujący dzień, a nawet bestie muszą spać
-Daj się zjeść świnko-
Powiedziała cicho i ziewnęła szeroko prezentując zestaw białych zębów z lekkimi przebarwieniami. Może i nie szczotkowała zębów ale w jakiś sposób musiała o nie dbać

[Erin Wyrm]

Uśmiechała się na jej reakcje, wciąż jednak utrzymywała założone wcześniej tempo opowiadania. Gdy Rogata ziewnęła, zmieniła delikatne drapanie, na głaskanie.
- Wilk zjadł i poszedł położyć się w lasku niedaleko. Przespał się trochę po obfitym posiłku i postanowił znaleźć ostatnie prosię. Nie mógł przecież odpuścić ostatniej z ofiar. Trop znów znalazł łatwo. Uciekająca w panice świnka nie bardzo martwiła się zacieraniem śladów. - Troszkę ściszyła głos, widząc, że dziewczyna zaczyna zasypiać.
- Na miejscu dostrzegł kolejny dom. Ten był tym razem większy, zdecydowanie bardziej równy i co gorsza z cegieł. Najwyraźniej ostatnia świnka znała się bardziej na budowaniu niż poprzednie. Pamiętając, że drewnianego domku nie mógł zdmuchnąć, tym razem nawet nie próbował. Obszedł dom wokół i zrezygnowany przysiadł pod drzwiami. Podpalić też nie było za bardzo czego... Znaczy niby mógł, ale to nie będzie tak pięknie się palić jak drewniana chatka. - Spojrzała na dziewczynę. Była pewna, że mimo powolnego tracenia kontaktu, Bianka się przejmie.