Sala jadalna

[Tkacz Losu]

Duże pomieszczenie ze stołami i krzesłami. Za barem stoi wilkołak, Sylvan Vulkodlak. Przyjmuje zamówienia jak i rezerwacje noclegów. Posiłki nie są pierwszej klasy ale za te niedużą, kwotę jaką tutaj się płaci, są bardzo porządne.
Można tutaj skosztować domowej roboty mocniejszych trunków jak i za odpowiednią zapłatę spędzić ciekawie noc z kurtyzaną.

Płaci się tutaj za łóżko, nie cały pokój. Można więc nie wiedzieć, a dzielić pokój z kimś.

[Sylvan Vulkodlak]

-Jak a początek to nie ma sprawy- Skinął jej lekko głową.
-Mamy ich pięć, które odzwierciedlają fazy księżyca. Każda z nich oferuje nam pewne zdolności, które nie zawsze od razu się potrafi. Czasem trzeba poćwiczyć lub je po prostu odkryć- Mówił wkładając dłonie do kieszeni. Szedł do przodu w stronę drugiej dzielnicy.
-Także czasem zdarza się tak, że przy swoim patronie zmieniamy się bez znaczenia czy byśmy to chcieli czy też nie- Zastanowił się co powiedzieć dalej. //Ulica <- piszemy tutaj

[Prixiros]

Niby nie miało to żadnego znaczenia jednak najwygodniej czuł się w swej własnej skórze. To była tylko iluzja więc nie miała prawa na niego wpływać a jednak. Poczucie swędzących łusek często towarzyszyło tej przemianie choć Prixoris obwiniał za to swą bujną wyobraźnie.
Mimo to podrapał się zawzięcie po dłoni wchodząc do tawerny w swej ludzkiej postaci. Był dość niskim mężczyzną z jasnymi włosami i oliwkową karnacją. Zbliżył się do baru czekając na barmana. Zazwyczaj uczęszczał do przybytków w dzielnicy ludzkiej, choć to raczej z powodu bliskości do jego miejsca pracy i mieszkania.

[Sylvan Vulkodlak]

Praca jak praca. Robił swoje a po robocie zajmował sie innymi sprawami. Jednak zwykle nie wychodziło poza tawernę. oporządzał rzeczy przy barze kiedy podszedł klient.
-Dzień dobry- Przywitał się z lekkim uśmiechem- co podać?- Zapytał prawie do razu. Nie kojarzył mężczyzny ale to nie był problem.

[Prixiros]

Barman zareagował niemal natychmiast. Prixoris spojrzał na niego zatrzymując przez chwilę wzrok na bliznach ciągnących się po twarzy wilkołaka. Skinął głową w odpowiedzi na powitanie i przebiegł wzrokiem po menu.
Zupę morską. Powiedział choć nie szczególnie miał ochotę jeść. Powrócił spojrzeniem na Sylvana przyglądając się mu się badawczo. Chyba każdy słyszał pogłoski o tym, że przyczynił się do smoczej rewolty a to samo w sobie było interesujące.

/czy jaszczury wiedzą, że był opętany?

[Sylvan Vulkodlak]

Słysząc treść zamówienie, skinął głowa z uśmiechem.
-Oczywiście- Rzekł pogodnie i skierował się do kuchni aby przekazać zamówienie.
-Za około dziesięć minut będzie- Dodał aby klient wiedział, ze to nie będzie byle odgrzewana woda z czymś tam. Dobrze, że wilkołak nie musi już gotować, bo zupa to faktycznie byłaby woda z dodatkiem czegoś dziwnego.
-Nie widziałam pana tutaj wcześniej, co skłoniło pan na odwiedziny- Zapytał z pogoda w glosie.\ /tak wiedzą o wydarzeniach związanych z uwolnieniem Żmija i o wydarzeniach około tego.

[Prixiros]

Skinął w odpowiedzi na potwierdzenie zamówienia i podążył wzrokiem za barmanem, który skierował się do kuchni. Związek tego wilkołaka z Ojcem był sam w sobie interesujący ale chyba bardziej zaskakiwało go to, że nie lgnęło tu więcej jego pobratymców. Ciężko było uwierzyć, że żaden z nich nie chciał zbadać tej relacji i jaki miała wpływ na to ciało.
Słyszałem dobre rzeczy o tym miejscu. Powiedział nie mijając się z prawdą. Był to w końcu najpopularniejszy przybytek w mieście. A Pana co skłoniło do pracy w takim miejscu? Zapytał zatrzymując wzrok chwilę dłużej na niektórych z blizn. Takich szram raczej nikt nie nabawi się w kuchni.

[Sylvan Vulkodlak]

W trakcie czekania zaczął polerować szklanki.-To cieszę się, rozmawiałem z szefową i drinki też będą, tyko wprowadzenie tego to juz trudniejsza sprawa - No dużo ponoć papirologii. Według niego to szefowej nie chce się i tyle, eh.
-Hmm...- Zamyśliłeś chwilę- Pracowałem już jako barman, bardzo dawno temu i lubię te prace, spokojna i takie tam- Może troche to dziwne patrząc na jego przeszłość ale tak tez bywa.
-Zresztą.. nikt by mnie nie zatrudnił, a mimo że lubię się bić, nie chciałbym skończyć jako gladiator- zycie na krawędzi... chyba czuł się troche an to za stary i pewnie presja by go zjadała. W końcu raczej to nie jemu by ludzie kibicowali i eh...
-A pan czum się zajmuje, jeśli wolno zapytać- Nie chciałby wścibski ale nie prowadzi, że jest ciekawski.

[Prixiros]

Sam nie kosztował alkoholu i cała idea otumanienia umysłu jakoś do jaszczura nie przemawiała. Była to bardzo ludzka rzecz i jak wiele fenomenów ludzkich społeczności nie był wstanie jej pojąć. Podobnie zresztą jak taka żonglerka profesjami.
Uzdrowiciel, nic nazbyt ekscytującego. Powiedział szczerze bo w linii jego pracy raczej nie mógł nabawić się zbyt wielkich nerwów. Choć to może gadzie zobojętnienie pozwalało mu z takim spokojem przyglądać się tym nieszczęśnikom, którzy umierali pod przysłowiowym skalpelem.
Te blizny, nie dałoby się ich usunąć?

[Sylvan Vulkodlak]

No proszę uzdrowiciel...
-No to tym bardziej miło poznać, ludzi pracujących dla dobra innych trzeba szanować- Rzekł lekko szczerząc kiełki-Sam kiedyś leczyła ale nie na stopie jak zawodowcy, tak troche w szkole taki pielęgniarz ze mnie był i tyle- No nie mógł się równać z prawdziwymi uzdrowicielami i lekarzami.
-Hę?- nie załapał od razu, po czym trochę głupio się zaśmiał- Nie myślałem nad tym nigdy-Jakoś tak- Zresztą część jest zrobiona przez umagicznione srebro, a to jest bardzo zabójcze i nie wiem czy dałoby radę się ich pozbyć- Nie interesował się jakoś tym temat, więc wiedział tyle ile powiedziano mu- Zresztą są świadectwem moich wygranych ale i wielu porażek, które mi przypominają o błędach jakie wyrządziłem w przeszłości- Może głupie ale nie raz zastanawiał się nad wieloma rzeczami siedząc w swojej kanciapie i spoglądając na dłonie czy w okienko.

[Prixiros]

Służba dla wspólnego dobra była chyba czymś wrodzonym dla Jaszczurów ale Prixoris miał wątpliwości czy było to altruistyczne powołanie. Raczej instynkt, który tak często nimi kierował.
Żadna praca nie hańbi a wszystkie ktoś musi wykonać. odrzekł dość pragmatycznie.
Rzucił dłuższe spojrzenie na rany na twarzy Sylvana. Większości tych blizn chyba można byłoby się pozbyć. Gdyby tak wyciąć skórę dookoła tych ran i pozwolić świeżej skórze się zrosnąć… Z drugiej strony to była tylko estetyka. Może podejście Sylvana było lepszym wyborem.
A jakie to błędy warto pamiętać? Większość chyba przychodzi tu by zapomnieć. zauważył