Droga

[Tkacz Losu]

Łączy się ze szlakiem prowadzącym przez Knieję.

[Los]

Niedaleko zamku, zaledwie dwa metry od drogi pojawiło się dziwne zjawisko. Krąg jaśniejący niebieskim światłem aż razi w oczy, a wokół da się odczuć potężną magię. Słyszano ostatnio pogłoski, że w okolicy zaginęła kobieta, ludzie mówią, że w tym samym czasie zaczęli zauważać dziwny efekt wizualny w tym miejscu. Na początku twierdzili, że jedynie obraz zdawał się świecić i rozmywać, teraz to coś przybrało już konkretny kształt.

[Ketsueki Ōkami]

Nie czuła się komfortowo, gdy zostali tak stłoczeni i niemal wypchani z sali. Nie lubiła tłumu, a tu tłum niemal stał jej na głowie. Szybko wiec, korzystając ze swojego krasnalowego wzrostu, przepchała się między ludźmi, pod ich ramionami, bokiem, jakkolwiek. W końcu grupa ludzi, w której obecnie się znajdowała wylała się niemal przez bramę. Ket szybko uciekła na bok i przeszła kawałek. Ludzka masa nadal wypadała z wąskiego jak na te okoliczność przejścia, poganiana przez grupę strażników.
Udała się kawałek, oddalając od tłumu. Między ludźmi, równie niska Ava z pewnością jej nie dostrzeże. Czekała.

[Ava Hasghard]

Mało uprzejmy ten Lord . Ava szła w tłumie, a raczej była popychana przez ten tłum. Próbowała dostrzec Ket, lecz przez to że obie nie mogły poszczycić się wzrostem ciężko szukało jej się koleżanki. Dziewczynę powoli zaczęła irytować ta masa ludzi. Wkurzona skupiła się na przemienie. Chwilę później wiewiórka wylądowała na głowie kobiety, która energicznie przepychała się przez tłum. Ona jednak rowniez nie była za wysoka, więc Ava paroma susami wskoczyła na ramię mężczyzny idącego przed kobietą. Chcąc wykorzystać chwilowe zaskoczenie Ava szybko rozejrzała się wypatrując Ket. Udało jej się dostrzec dziewczynę stojącą trochę na uboczu. Zwinnie przeskoczyła po kolejnych osobach w stronę wilkołaczycy. Rozłożyła łapki i doleciała przed samą Ket. Odczekała chwilę i już w postaci kobiety uśmiechnęła się do koleżanki - A już myślałam, że będę musiała cię leczyć po zadeptaniu przez tą hordę -

[Ketsueki Ōkami]

No i odnalazły się. Nie wątpiła, że Ava da radę. Uśmiechnęła się widząc Wiewiórę i poczekała na jej powrót do ludzkiej postaci. Właściwie mogła zostać i w formie zwierzęcej. Ket to zupełnie nie przeszkadzało.
- No powiem ci, że teraz to ciebie było łatwiej zdeptać. - Uśmiechnęła się radośnie i ruszyła powoli. Nie szły drogą, ale bokiem wzdłuż niej. Chciała odejść kawałek, nim się teleportuje.
- Dobra, musisz iść pierwsza. - To była zdecydowanie jednak z jej bardziej przydatnych umiejętności, ale też jedna z najbardziej obciążających. Przymknęła oczy i skupiła się na murach Twierdzy. Wyobraziła sobie jak się tam pojawia i rusza do środka. Po chwili przed nią pojawiła się smuga, która zdawała się jaśnieć jakimś dziwnym światłem. Wyciągnęła rękę, wskazując by Ava weszła na Księżycowy Most.

[Ava Hasghard]

Ruszyła za Ket. Przeszly kawałek i dziewczyna dała znak, że może już je teleportować. Przed nimi pojawiło się światło. Ava skinęła głową w podziękowaniu i weszła do portalu.
- To do zaraz.

//zt

[Ketsueki Ōkami]

Właściwe teleportacja wilkołaków, trochę różniła się od tej stosowanej przez inne rasy. Do zaraz nie było tu najlepszym określeniem. Zaraz za Avą weszła na most i cały czas trzymała się za nią. Szły tą świetlistą ścieżką, i po chwili otaczało je te światło, a obraz za Ket zniknął.
- Cały czas tu jestem. - Ava nawet mogła się za nią obejrzeć, Ket po prostu jako otwierająca, musiała wejść na końcu, jako zamykająca. Po chwili przed ich oczami znów światło zaczęło ustępować i nawet rysował się przed nimi zarys drzew. Na końcu światło pozostało jedynie pod ich stopami i gdy zeszły z tego pasa Most całkiem się rozproszył. Były pod murami Twierdzy. Nie teleportowała ich bezpośrednio pod bramę, miały do przejścia jakieś kilkanaście metrów wzdłuż muru.

//zt