Dom Fenrir'a i Bjorn

[Fenrir Labdakid]

Spory dom z dużą ilością pokoi na dole jak i na górze, łazienkami, sporą kuchnią i salonem. Ze specjalną nadbudową dla ptaka gromu i gryfa. Altaną, tarasem, garażem i budynkiem gospodarczym.

[Fenrir Labdakid]

Zabrał się za przygotowanie posiłku, zrobił tak jak chciała kobieta. Nic ciężkostrawnego, uporał się z obiadem szybko skoro miało to być coś takiego. Gotowe jedzenie przełóżmy na talerze a te zaniósł na stół. Wrócił do Bjorn, przyciągnął ją do siebie obejmując w pasie - Obiad gotowy - rzekł z lekkim uśmiechem dając całusa. Puścił ją biorąc herbaty.

[Bjorn]

Wilkołak jest dzisiaj na prawdę w świetnym nastroju. Cieszyło to kobietę. Usiadła przy stole.
-Lubię widzieć uśmiech na twej twarzy- Powiedziała to patrząc na niego.- widzisz jak los potrafi tkać i łączyć drogi- No tyle już lat, tyle minęło, a jednak.

[Fenrir Labdakid]

Z uśmiechem pokręcił głową - To po dzisiejszym dniu będziesz miała dość - rzekł wesołym. Zasiadając do stołu - Za to jestem mu wdzięczny, za Ciebie na swej drodze - upił łyk herbaty. Pożyczył smacznego, poczekał na kobietę zaczynając jeść. Po wszystkim posprzątał.

[Bjorn]

-Czemu do razu zakładasz, że będę miała dość- Posłała mu swój lekki uśmiech- Nie pierwszy raz nas ze sobą zetknął- Przypomniała mu ale niczego nie wypominała-Jak widać musiał więcej niż raz to zrobić- Poczekała aż zasiadł i życzyła mu smacznego. Zaraz potem sama zaczęła jeść.

[Fenrir Labdakid]

Uniósł wzrok znad talerza - Wiem ale tak też może być - nie wiedział czy na pewno tak się stanie. Skinął głową - Musiał to zrobić wiele razy aby coś do mnie dotarło - przyznał, dokańczając posiłek. Po części powtórzył po kobiecie - Czasem bywam toporny - dość delikatnie to ujął.

[Bjorn]

-Też bywam uparta- Tak odpowiedziała w odniesieniu do pierwszej wypowiedzi. Spożywała posiłek w ciszy i spokoju. Teraz tego im trzeba.
-Jak widać jednak udało mi sie do ciebie dotrzeć- Również przecież mogła sobie odpuścić. Nie zrobiła tego. Nie żałowała tego, nie widział przesłanek ku temu.

[Fenrir Labdakid]

Nie mógł zaprzeczyć słowom kobiety, nie raz nie dwa udowodniła to.
Z tym kłócić również się nie mógł, wykazała się nad wyraz cierpliwością. Co jak widać poszło w dobrą stronę, bo i on stał się mniej nerwowy. A uśmiech częściej gości na jego twarzy.
Po skończony posiłku zebrał brudne naczynia, posprzątał i mając w ręku herbatę usiadł na starej kanapie. Obejrzał się na partnerkę - Przyłączysz się? - zaproponował.

[Sylvan Vulkodlak]

No i święta eh. Przyszedł do Fenrira, bo to jedyna osoba, która moze odwiedzić. No nie licząc Erin. No ale chciał się z nim spotkać. Przyszedł i zapukał. Czekał aż ten otworzy. Nie miał nic ze sobą i nie wiedział czy nie przeszkadza. No ale nie ma gdzie się podziać.

[Fenrir Labdakid]

Dowódca miał inne plany związane z dzisiejszym dniem, nie spodziewał się wizyt. Chciał ten czas spędzić z ukochaną, podniósł się z kanapy słysząc pukanie do drzwi. Otworzył je a widząc za nimi przyjaciela nawet się uśmiechnął - Witaj - zaprosił go gestem do środka - Jak miło, że przyszedłeś - rzekł spokojnie wpuszczając Sylvana do środka. Oznajmił Bjorn, że mają dzisiaj gościa.

[Sylvan Vulkodlak]

-Przeszkadzam?- Zapytał spoglądając na Fenrira, a następnie na kobietę- Może wpadnę jutro?- Zaproponował czując się jednak jak ktoś kto pojawia się w niewłaściwym czasie i miejscu. Powinien był o tym pomyśleć szybciej. Zapomniał po prostu, że ten ma swoja kobietę.