Sala jadalna

[Tkacz Losu]

Duże pomieszczenie ze stołami i krzesłami. Za barem stoi wilkołak, Sylvan Vulkodlak. Przyjmuje zamówienia jak i rezerwacje noclegów. Posiłki nie są pierwszej klasy ale za te niedużą, kwotę jaką tutaj się płaci, są bardzo porządne.
Można tutaj skosztować domowej roboty mocniejszych trunków jak i za odpowiednią zapłatę spędzić ciekawie noc z kurtyzaną.

Płaci się tutaj za łóżko, nie cały pokój. Można więc nie wiedzieć, a dzielić pokój z kimś.

[Takaro]

Swoją porcję zjadł, w sensie połowę, pamiętał. no tak ledwo ale no. Oddał jej to co miał i zabrał to co ona miała. Szybko to zjadł. W końcu co to dla niego. Nie odzywał się. Słuchał tego o czym rozmawiali.

[Nari Orecev]

- Masz rację nie chcę - nie miała ochoty widzieć jego innego oblicza, lubiła go wesołego. Dość miała tych ponurych mord wszędzie a tu taka miła odmiana.
- Z medycznego punktu widzenia wiele rzeczy jest innych niż emocjonalnie - przyznała racę mężczyźnie. Nauka potrafiła dużo rzeczy wyjaśnić w dość prosty i szybki sposób.
Wskazała na siebie i Takaro - A bo chcieliśmy skorzystać z bali i czy byś się do nas nie przyłączył tak dla relaksu i Twoich opowieści - zaproponowała powsuwają bliżej drugi talerz. Ucieszyła się widząc, że i na tym zbyt wiele nie zostało bo praktycznie głód dziewczyny został zaspokojony.

[Sylvan Vulkodlak]

No i lepiej dla niej. Siwek nie miał zamiaru psuć sobie nastroju. Życie jakoś mu sie zaczynało układać.
-Nie widzę problemu- No i dzięki temu będzie miał potem czas na wyczyszczeni wszystkiego na spokojnie. W końcu razem wejdą i wyjdą.

[Takaro]

Nic nie mówił. Jadł, a kiedy skończył, to skupił się na kawie. Pił są spokojnie, delektując się każdym łykiem. Na razie tylko słuchał. Tak jest bezpieczniej.

[Nari Orecev]

Nie udało jej się zjeść wszystkiego - Chcesz? - ledwo dziabnęła z drugiego talerza.
Trzymając kubek w dłoni uśmiechnęła się - Super - no i fajnie im ich będzie więcej tym weselej a Siwek zna ciekawe historie a może też się coś ciekawego dowie o tym plemieniu. Tak, co prawda lubiła jego towarzystwo ale też się chce czegoś dowiedzieć nie pytając wprost. Chce zobaczyć jak jej to wyjdzie.
- O której kończysz? - zapytała popijając kawę.

[Erin Wyrm]

Uśmiechnęła się szeroko i coś błysnęło w jej oczach. Więc jednak.
- Czy więc możesz coś opowiedzieć mi o tym miejscu? Wyczuwałam ludzi, ale magia tam była boleśnie znajoma. - Tak boleśnie, że ból był niemal fizyczny miejscami. Dopila piwo i oparła brodę na rękach, wpatrując się w Khalida.

[Khalid Grayter]

-Tak, tylko co by pani chciała wiedzieć?- Zapytał ze spokojem. Nie widział problemu aby zaspokoić jej ciekawość.
-Nie często tam bywam-Wolał uprzedzić. W końcu on wybrał bardziej życie wśród ludzi i dowiadywanie sie o nich jak najwięcej dla dobra rasy i smoków.

[Sylvan Vulkodlak]

Zaśmiał się.
-za dwie godziny- No patrząc na zegar to teraz jakoś tak. Do tego też czasu jeśli będą dalej chętni, przygotuje bale i to co będzie tam potrzebne. W końcu samo napełnienie i podgrzanie trochę trwa.

[Takaro]

-o z chęcią- No i świetnie. Przejął porcję od rudej i zabrał się za posiłek. W końcu jedzenie nie może się marnować. Ogólnie to jak zjadł to pił dalej kawę. No i słuchał ich.

[Nari Orecev]

- Na pewno nie masz nic przeciwko, że Cię przetrzymamy? - niedługo będzie kończył i może mieć coś zaplanowane na najbliższe godziny skoro ma partnerkę - Jeśli nie to jak Takaro skończy to możemy iść - powiedziała wesoło.
Ten to ma pojemny żołądek, musiała przyznać. Zapewne gdyby nie zjadła pierwszej części to i ją by pochłonął. Dziewczyna skończyła pić kawę oddając kubek - Dziękuję - rachunek ureguluje zaraz i zapłaci za wypożyczenie wilkołaka.