Dom Fenrir'a i Bjorn

[Fenrir Labdakid]

- Tak, zadziwiająco byłaś układna - przytaknął kobiecie dodając kilka słów od siebie - Bardziej kłótni niż rozróby ale obyło się bez jednego i drugiego - uśmiechnął się lekko do towarzyszki. Dokończył śniadanie popijające je kawą, wyszedł zza blatu opierając się po drugiej stronie obok Bjorn - Nie wolisz zostać dzisiaj w domu? - zapytał nieco zmartwiony. Wiedział, że teraz Blondynka nie da po sobie niczego poznać a wczoraj mu się przyfarciło dowiadując się tego co na prawdę czuje. Nie sadził, że szybko będzie miał ponowną taką możliwość.

[Bjorn]

Wypiła do końca.
-Przyzwyczajony jesteś do takich sytuacji?- Zapytała spoglądając w jego stronę. Czyżby tak zazwyczaj jest między nim i siwą?
-Nie, dam radę, nie można obowiązków od tak odkładać- Da radę, w końcu to jeszcze nie koniec świata. Poradzi sobie, a ból głowy minie prędzej czy też później.

[Fenrir Labdakid]

- Tak - stwierdził krótko, odwrócił się po kawę, upijając łyk. Często się sprzeczał czy kłócił z Ketsueki wiec dla niego nie było by to nic nowego gdyby Bjorn też zaczęła się z nim kłócić. Chociaż ich ostatnie spotkanie było spokojne obywając się bez konfliktu nielicząca pewnego zachowania.
- Rozumiem ale gdybyś się gorzej poczuła to proszę abyś wróciła do domu - miał nadzieję, że go posłucha. Nie chciał aby się przemęczała, może fizycznie czuła się dobrze ale tutaj mu chodziło o komfort psychiczny.

[Bjorn]

Trochę było to zaskakujące. Nauczyła się, że nie powinno tak się reagować. Po alkoholu, no trudno panować nad sobą ale dlaczego miałby się kłócić? O co?
-No to przykro mi ale ja się zwykle nie kłócę- Czy to takie ukłucie słowne czy taki zarcik ... Może i oba-Jak dla mnie to warto wyjaśniać, a nie kłócić i po co nerwy- No ale zdawałą sobie sprawę, ze czasem tak się nie da. znaczy nie zawsze i nie każdy reaguje tak samo.
-Oczywiście mistrzu- Puściła mu lekkie oczko.

[Fenrir Labdakid]

Uniósł jedną brew do góry, tu miała rację. Jak do tej pory nie przypominał sobie aby się z nią pokłócił. Owszem podniósł głos i to niejednokrotnie ale nie kończyło się to tak jak z Białowłosą.
Nie odzywał się, wiedział takie rzeczy ale w praktyce wychodziło mu zupełnie inaczej. Odbił się od blatu wracając do kuchni, włożył do zlewu kubek i resztę naczyń.
- Zjedz - rzekł spokojnie wskazując na śniadanie przed kobietą a sam zaczął zmywać brudne naczynia.

[Bjorn]

Śniadanie.. Jakie to miłe i słodkie.
-Dziękuję- Usiadła i zaczęła spokojnie jeść, nie za szybko. Nie śpieszyło jej się w końcu nigdzie zbytnio. Znaczy powinna się ogarnąć an tyle by móc funkcjonować.. Zresztą o czym ona myśli. Lepiej odpuścić i jeść bez myślenia.

[Fenrir Labdakid]

Mężczyzna zabrał się za mycie naczyń a gdy skończył powycierał je wkładając do szafek. Wytarł ręce w ręcznik - Samczego - rzekł spokojnie patrząc jak kobieta je lub już kończy. Nie sądził aby sama dzisiaj chciała przygotować posiłek dlatego bez pytania zrobił to za nią. Nie był to dla Fenrira jakiś wielki wyczyn a przynajmniej wie, że Blondynka coś zje.
Poczekał aż dokończy posiłek, chciał posprzątać do końca nim wyjdzie do pracy.

[Bjorn]

Po posiłku wstała i posprzątała po sobie. Nie była obłożnie chora aby nie była w stanie umyć po sobie naczyń.
-Dziękuje- No miły gest od niego. Jak chciał potrafił być bardzo nawet miły. Czasem miała zagwozdkę z nim.

[Fenrir Labdakid]

Nie przeszkadzał kobiecie w sprzątaniu po sobie, chętnie sam by to zrobił ale jak się do tego rwała to nie będzie wchodził jej w drogę.
Tak, dowódca potrafił być miły ale nie dla każdego.
Poczekał na towarzyszkę aby zaraz potem wyjść pobiegać jak codziennie rano sobie oboje założyli.

Miały dni a nawet parę tygodni, Fenrir po pracy od razu udawał się do Białowłosej pomagając jej w naprawie domostwa. Najdłużej czekał na drewno, które miało służyć za nowe drzwi. Stół jako pierwszy został naprawiony a chyba relację Ketuseki z Perrito były dobre. Nie mniej jednak wszystko co zostało zniszczone u kobiety zostało naprawione. Niestety przez takie wędrowanie między domami spowodowało, że dowódca się opuścił w pracy.
Wrócił do domu, dość zmęczony - Witaj - rzucił w przestrzeń, wiedział że gdzieś w domu musi być Bjorn.

[Bjorn]

Niedźwiedzica przez ten czas wdrażała się w pracę i oczywiście odwiedzała gryfa, którym miała się opiekować i jakoś nawiązać wieź.
-Witaj Fenrirze- Rzekła wychylając się ze swojego pokoju. Tak byłą gdzieś, majsterkowała. Zaraz potem zeszła na dół.
-Widzę, że jesteś wymęczony, chcesz ciastek?- Tak tych samych co zrobiła kiedyś na powitanie.