Dom Nari i Mortena

[Nari Orecev]

Jedzenie się nie zmarnuje to najważniejsze, zaśmiała się kiedy dostała brokułem - O nie co ja biedna zrobię? - powiedziała teatralnie unosząc przedramię do czoła. Mówiła cały czas rozbawiona - Możemy się pobawić.
Uśmiechnęła się chytrze - Ani nikt mi nie udowodni co zrobię z Tobą - powiedziała poruszając brawami z rozbawieniem. Tak, droczyła się z nim ale nie sądziła aby to zrozumiał albo wziął za zabawę.

[Takaro]

-Możesz umrzeć- Wyszczerzył się do niej. Byle jak już to zacznie robiąc, to nie w jego obecności.
Takiej odpowiedzi się nie spodziewał. Zgasiła go tym tekstem, bo wiedział, ze w sumie ma rację i tego no. Swój wzrok od razu przeniósł na bok. Tak nie wziął tego za żart. Bo jak można sobie tak żartować! To no. Wstał i zabrał talerze by je umyć.

[Nari Orecev]

- Tęsknił byś za mną - powiedziała rozbawiona - Bo jak nie ja to kto by Cię męczył? - uśmiechnęła się.
Ściągnęła usta w kreskę widząc jak zmienia się jego zachowanie - Żartowałam, nie chciałam Cię urazić - powiedziała poważniej - Czyli obrazić - dodała po krótkiej chwili. Widząc co robi uśmiechnęła się - Dziękuję, dobry z Ciebie chłopak - specjalnie tak to ujęła aby chłopak mógł się jej zaraz jakoś odgryźć czy dojść do siebie. Próbowała jakoś z nim nawiązać kontakt ale za każdy razem kiedy myślała, że są na dobrej drodze to traciła grunt przez swoje zachowanie.

[Takaro]

-Żartujesz, za tobą? Na pewno jakiś tam właściciel od co- No bo kto inny, zawsze się ktoś znajdzie.
-Pierdol się ruda. Nie obraziłaś mnie- No poczuł się moze nieswojo ale to norma. Po umyciu naczyń, wytarł je ręcznikiem. Nie jest to trudna czynność i to akurat umiał robić.
No a słysząc jej komplement, uśmiechnął sie pod nosem i rzucił w nią ręcznikiem. Tak pozwalał sobie na dużo.

[Nari Orecev]

Uśmiechnęła się pod nosem A jednak szybciej odzyskuje rezon[/b] powiedziała w myślach, czyli nie spierdzialiła sprawy tak bardzo jak myślała. I też fajnie, że wyręczył ją ze zmywania choć go oto nie prosiła. Nie był taki zły na jakiego próbował się pomalować.
Uśmiechnęła się szerzej widząc jak sam do siebie się uśmiecha a później ten ręcznik. Zaśmiała się. Podniosła się ściągając ręcznik z siebie - No dobra teraz trzeba iść na górę rozwiesić pranie i je wysuszyć - powiedziała wesoło w dobrym nastroju. Miała jakiś tam wiatraczek to może pójdzie szybciej ale niekoniecznie chciała go z powrotem zaprowadzać na arenę.
Ruszyła schodami na górę, weszła do swojego pokoju po ala koszyk na pranie a później do łazienki.

[Takaro]

Nie dała mu jasnej komendy co ma robić. No więc poszedł za nią kiedy ta ruszyła na górę. Sam nie wykazywał się inicjatywą ale nie oznaczało to, ze będzie siedział na dole.
-I tak codziennie? - W sensie czy robi pranie codziennie- Masz chyba dużo czasu, bo bawisz się tamtym patykiem ze sznurkiem i robisz sama pranie. Skąd wiesz co masz robić- Bo nikt nie mówi jej tego, to skąd ma wiedzieć o tym kiedy co i jak robić.

[Nari Orecev]

Wyciągając pranie obejrzała się na chłopaka - Prawie codziennie, nie zawsze mam na to czas - powiedziała podnosząc koszyk. Zaśmiała się - Owszem teraz mam częściej więcej czasu dla siebie jak dzisiaj, zrezygnowałam z nadgodzin w klubie - poszła do pokoju z praniem. Postawiła je na ziemi rozkładając suszarkę - Jak widzę, że mam dużo rzeczy do prania to je wstawiam - pokazała na w połowie wypełniony kosz - A myje się codziennie dla lepszego samopoczucia i po pracy w klubie lepiej się umyć, nie wiem dlaczego ale lubię to robić bez względu na to czy tańczę czy jestem kelnerką - zaczęła rozwieszać wyprane rzeczy najpierw je strzepując później lekko rozciągając na boki - Nie wiem dlaczego ale czuję się po tamtym miejscu brudna - powiedziała mrucząc pod nosem. Obejrzała się na Blondyna - Możesz wyciągnąć z szafy wiatraczek? - zapytała wracając do czynności.

[Takaro]

Rozgadała się. Nadążał jednak nad tokiem myślenia. Robiła pranie kiedy kosz był do góry pełny. No i lubiła się myć, bo się dobrze czuła wtedy. Tak to wszystko zrozumiał.
-To czemu tam pracujesz jak tak się czujesz?- Miała przecież wybór? Tak mu się zdawało. Nikt nie stał nad nią i nie zmuszał jej przecież do tej czynności.
-Wiatraczek?- Zapytał i spoglądał pytająco na nią. Nie do końca rozumiał co jej chodzi po głowie. Jaki wiatraczek? Że co niby? Może coś źle zrozumiał? Nie powinien dopytywać ale no nie był pewny tego co miał zrobić, a nie chciał w razie złego wykonania komendy oberwać.

[Nari Orecev]

Kończyła rozwieszać pranie, nie spojrzała jednak na chłopaka - Bo muszę - dług nie spłaci się sam a to co ma nie wystarczy na jego spłatę. Gość naliczał sobie zbyt duże odsetki aby mogła to spłacić bez problemu, sama też była pod tak jakby niewolą ale tego nie chciała tego mówić Blondynowi.
Rozwiesiła ostatnią rzecz i mogła się spodziewać, że chłopak nie wiedział co to jest. Zawołała go do siebie palcem otwierając szafę - to jest wiatraczek - powiedziała pokazując chłopakowi urządzenie. Wyciągnęła je ustawiając na przeciwko prania - Możesz usiąść bo pewnie trochę to zajmie - wskazała mu łóżko, a sama poszła podłączyć je do energii a później włączyła.

[Takaro]

To co powiedział nie uszło jego uwadze.
-Jak to musisz? Jesteś wolnym człowiekiem- Więc jak to jest, ze jest wolna ale musi robić coś co jej się nie do końca podoba? Dlaczego? Nie rozumiał tego. Jego wiedza była trochę inna i nie bardzo wiedział w takim razie jak to doczytywać. To wszystko jest skomplikowane.
-Widziałem takie coś- Przyznał, nazwę może słyszał ale nie zapamiętał. Spojrzał co robił i usiadł tak jak mu powiedziała.