Dom Nari i Mortena

[Tkacz Losu]

Niewielki dom.
Pierwsze co wita gości to mały przedpokój z wieszakiem i szafką na buty. Kawałek dalej na całej dolnej powierzchni umiejscowiona została kuchnia z całym umeblowaniem, która jest połączona od razu salonem/jadalnią. Mieści się w niej stół, 4 krzesła i kanapa.
Na pierwszym piętrze zaraz koło schodów są dwie pary drzwi, po lewej wchodzi się do Mortena a po prawej do Nari. Oba pomieszczenia są tak samo umeblowane i tej samej wielkości. Łóżko, szafa, biurko, krzesło i szafeczka nocna. Na wprost schodów idą kawałek dalej znajduje się niewielka łazienka z prysznicem, toaletą i umywalką.

[Nari Orecev]

Czułe patrzyła się na chłopaka kiedy ujął jej dłoń w swoją i ucałował.
Nie przerywała mu słuchając tego co miał do powiedzenia. Tak, wiedziała o tym co mu robiono i nie była w stanie wyobrazić sobie tego przez co musiał przechodzić. Chciała mu pomóc ale nie wiedziała jak dokładnie. Czy jest na to jakiś sposób.
- Powolutku będzie zastępować te złe wspomnienia nowymi, lepszymi - cały czas na niego spoglądała - Wiem, że może teraz wydawać się to niemożliwe ale nie ma takich rzeczy. Przejdziemy przez to razem - uśmiechnęła się do niego. Zapewne mało pocieszające słowa - Pamiętaj, że zawsze możesz na mnie liczyć a jak znowu się obudzisz w nocy daj mi znać, nawet obudź. Dobrze? - nie chciała aby zmagał się z tym sam. Wystarczająco był pozostawiony sam sobie żeby nikt mu teraz nie pomógł.

[Takaro]

Miło mu było słyszeć takie słowa od niej. Są wspierające.
-Już mi i tak pomogłaś bardzo. Dzięki tobie nie boję się dotyku, przytulenia. Tego typu bliskości- Przyznał jej ze szczerością. No i nawet trochę głupio mu było mówić dalej.
-Mam nawet pewne fantazje i chciałbym bardzo ale nadal nie potrafię sie przełamać do tego- No trudno było mówić o czymś takim. Za bardzo to wracało, te wszystkie obrazy i zdarzenia, które w głowie chcąc czy nie przezywał znowu i blokowało cokolwiek z inicjatywy.
-Ufam ci ale ja się boje tez sam siebie- Bał się, że strach przejdzie w atak w momencie, który nie jest tego adekwatny. Bo to, ze obje mordę innym to norma, do nie zmienny.

[Nari Orecev]

Czyli powolutku idą do przodu, to dobrze wróżyło.
Te fantazje bardzo ją zaintrygowały ale to nie czas na dopytywanie się o nie. A tak bardzo by chciała się dowiedzieć, choć troszeczkę co mu siedzi w głowie po tym kątem.
Po ostatniej wypowiedzi już wiedział dlaczego reagował agresją w niektórych momentach. Był to u niego instynkt obronny - A dzisiejszy wieczór był bardzo uciążliwy? - tak pytała oto co robili kilka chwil temu. Jeśli i to jest dla niego za dużo na początek postara się nie reagować na takie zaczepki - Wiem, że to dziwnie zabrzmi ale musisz zaakceptować siebie takim jakim jesteś aby ruszyć do przodu a ja w tym czasie postaram się stworzyć tutaj miejsce, w którym będziesz mógł być bezpieczny - wtuliła się ponownie w chłopaka.

[Takaro]

Nie chciał okazywać słabości ani tez byc jakimś ciężarem. No ale może będzie mu łatwiej i jej? W końcu razem mieszkają.
-Dzisiaj?- Zastanowił się dłuższą chwilę, bo to co się stało nie było planowane. No miał zabawę z początku a potem jakoś samo tak wyszło.
-Nie był, jakoś po oranżadzie czułem sie dobrze i jakoś tak wyszło. Niczego nie planowałem- A jednak przyznał sie do tego. Nie był pijany, to na pewno ale może ciut pewniejszy i odważniejszy.
-Wierzę ci- No próbuje sie akceptować i jakoś to będzie. Potrzebuje nadal czasu. Wiedział jednak, ze jakoś to idzie moze powoli ale jednak.
-Dziękuje ci- No powiedział, nie będzie sie powtarzać i tego. Dał buziak w czółko. Bo już za dobrze jej.

[Nari Orecev]

Dobrze, że nie widział jej miny jak się skrzywiła po słowie orenżada. Kiedy mu powie prawdę, chyba że szybciej sam przeczyta etykietkę na butelce. Wtedy kredyt zaufania do niej się obniży.
- Takaro to nie do końca była czysta orenżada - zamknęła oczy mówiąc dalej - Był tam też alkohol - przytuliła się mocniej na zaś jakby chciał ją od siebie odczepić.
To zaufanie na pewno jest teraz niższe. Kobieta nie zamierzała Blondyna w niczym pospieszać. Jak będzie gotowy to wtedy sam będzie decydował co dalej.
- Nie masz za co - dla niej było to normalne. W po buziak był miłym dodatkiem ale wciąż za mało. Jednak narzekać nie możesz bo coś tam dzisiaj dostała.

[Takaro]

Tego się nie spodziewał. Nie wyczuł go w nim. Za mała styczność? Nie był pewny.
-To nic, była dobra- Nawet jak był alkohol to nie umiera i no wie co robi, więc no. No i poczochrał ją jedną ręką.
-ty mała wiedźmo- Dodał ale nie miał jej za złe. Może jakby zdychał i nic nie pamiętał to jakiś żal by był. No albo by i tak go nie było? Nie zmniejszyło sie to jego zaufanie do niej.

[Nari Orecev]

Spojrzała na niego szokowana, nie był na nią zły? A do tego nawet dobrze to odebrał.
Roześmiała się po tym jak ją nazwał - Tego mi brakowało - powiedziała wesoło. Poluźniła uścisk na chłopaku aż uwolniła go od siebie - No dobrze - zaczęła - To teraz czas iść spać - stwierdziła. Jutro wraca do pracy więc musi wypocząć i Takaro też się to przyda po dzisiejszym wyznaniu. Na pewno nie było mu łatwo, doceniła to.

[Takaro]

-No to tego, kurwa, czas spać- Rzucił to tak jakby nic sie nie wydarzyło. no tak jakby był to zwykły dzień i tyle. Walnął sie na bok. Trochę przeciągnął sie jeszcze i wtedy dopiero chwycił poduszkę aby no zasnąć.

[Nari Orecev]

No i wrócił cały on pomyślał z ulgą. A widząc jak zabiera jej dużą podusie usiadła. Wpatrując się w chłopaka z niedowierzaniem. Jak on mógł sobie ja przywłaszczyć? Nie podaruje mu tego, położyła się na nim próbując odebrać swojego pluszowego przyjaciela. Tak nie może być - Moja - powiedziała z żalem. Ona chciała się do niej przytulić.

[Takaro]

No i nie odda. nie teraz jest jego.
-Jestem starszy- Rzucił bo to przecież dobra sprawa- Ty masz mnie od tulenia a ja mam poduszkę- No i wyjaśnił ją. Nie miał zamiaru odpuszczać i nie odda! a ona jest lekka więc no.