Dom Nari i Mortena

[Tkacz Losu]

Niewielki dom.
Pierwsze co wita gości to mały przedpokój z wieszakiem i szafką na buty. Kawałek dalej na całej dolnej powierzchni umiejscowiona została kuchnia z całym umeblowaniem, która jest połączona od razu salonem/jadalnią. Mieści się w niej stół, 4 krzesła i kanapa.
Na pierwszym piętrze zaraz koło schodów są dwie pary drzwi, po lewej wchodzi się do Mortena a po prawej do Nari. Oba pomieszczenia są tak samo umeblowane i tej samej wielkości. Łóżko, szafa, biurko, krzesło i szafeczka nocna. Na wprost schodów idą kawałek dalej znajduje się niewielka łazienka z prysznicem, toaletą i umywalką.

[Nari Orecev]

Och jakie ona miała przyjemne doznania, że ledwo mogła wyrobić. A kiedy to ustało próbując wyrównać oddech spojrzała na chłopak cicho się śmiejąc - W jak najlepszym - powiedziała z lekką ulgą. Była uśmiechnięta i jednocześnie szczęśliwa, że ma czas na pozbieranie myśl. Puściła pościel przykładając jedną rękę do policzka Takaro, uniosła się lekko dając mu całusa w usta - Było dobrze - dodała z uśmiechem.

[Takaro]

Nie wiedział jak ma to interpretować. Dopiero jej słowa trochę go uspokoiły. Czując jej dłoń, na jego obliczu pojawił sie dyskretny uśmiech. Cieszyło go, że wszystko jest w porządku, a jej nic sie nie dzieje. Odwzajemnił ten pocałunek.
-Cieszę się- no już mu lepiej.

[Nari Orecev]

- Nie martw się na zapas gdyby było źle powiedziałabym Ci - przyłożyła swoje czoło do jego została tak kilka chwil. Położyła się na łóżku wyciągając ręce w stronę chłopak - Chodź - miała ochotę na misiowego przytulasa.
Oddychała już normalnie, choć dalej była pobudzona wiedziała, że zabawa dobiegła końca. Na jej szczęście mogła teraz na spokojnie się wyciszyć i pozbierać. Będzie musiała jakoś inaczej rozgrywać na przyszłość jego takie zagrywki.

[Takaro]

No nie powinien i no wiedział ale jednak są pewne rzeczy, które są ponad takie coś. W jego przypadku to martwienie sie o nią. No i przytulił sie do niej. Nie odpuści sobie takiej okazji.
-Będę musiał z tobą pogadać ale to nie teraz raczej- No może spróbuje pogadać o tym co go cały czas nadal męczy i blokuje. Może to cos da?

[Nari Orecev]

Uśmiechnęła się szerzej widząc, że chłopak nie odmówił przytulasa. Sama objęła go od razu się wtulając.
- Jak chcesz może być i teraz - jakoś odciągnie myśli od tego co było nie tak dawno. Zazdrościła mu, że tak łatwo jest mu przejść z tego na coś innego. Wtuliła policzek w klatę chłopaka tak jakby chciała wsłuchać się w rytm jego serca.

[Takaro]

Pogłaskał ją nawet po głowie. Mu sie też coś takiego przyda. Po takim tuleniu czuł sie jakby lepiej trochę.
-Nie wiem jak to zacząć- Nie chciałby jej popsuć nastroju sam temat jest trudny, dla niego. Nie chciałby też brzmieć jak ktoś kto chce gadać tylko o sobie i swoich problemach, bo to jakoś tak no.

[Nari Orecev]

Uśmiechnęła się czując głaskanie, tu widocznie ujawniała się jej druga strona. Wilcza strona.
Uniosła głowę do góry spoglądając na chłopaka - Od początku albo czegokolwiek, im dłużej milczysz tym będzie ciężej - to wiedziała po sobie. Gdyby zapewne nie rozmowa z siwkiem nie umiałaby o pewnych rzeczach rozmawiać. Nie uważała aby Takaro myślał tylko o sobie a wręcz przeciwnie. Uważała, że o sobie to w ogóle nie myśli.

[Takaro]

Głaskał ją i wziął głębszy wdech.
Sam jakoś nie wiedział do czego zacząć. No ona i tak pewnie wszystko wiedziała ale może jak sam on powie to może jakoś mu pomoże przejść przez to wszystko.
-Chciałbym porozmawiać o tym wszystkim co ze mną robiono... Znaczy nie do końca to. Bo to też o tobie jest ruda i rzeczach jakie ja bym chciał a jakie nie potrafię bo się boję- No nie jest to jakoś jasno ale musi sie jakoś w myślach układać to jak to ma powiedzieć jak to i w ogóle.

[Nari Orecev]

Wtulała się w niego czując się wspaniale a to głaskanie było wisienką na torcie.
Nie będzie go naciskać jeśli to wszystko będzie dla niego za trudne. Do niektórych rzeczy trzeba po prostu dojrzeć.
Gdy zaczął mówić słuchała go uważnie, zdziwiła się że ta sprawa też dotyczy jej. Jedną rękę wyciągnęła do twarzy Takaro delikatnie ją na niej układając - Wysłucham Cię i postaram się pomóc. Po to tutaj jestem - nie kłamała. Na tyle ile będzie w stanie a będzie się starać. W końcu aby mógł normalnie żyć musi pokonać swoje demony przeszłości.

[Takaro]

Miło było słyszeć od niej takie słowa. Złapał delikatnie jej dłoń i ucałował.
-Pomyślałem, że jak to wyduszę z siebie będzie jako łatwiej- No ale w głowie zdawało się to byc o wiele prostsze niż jest.
-Chodzi o to, że przez tyle lat... -Trochę trudno mu było myśli zmieniać w słowa tak aby było jasne o co mu chodzi- Traktowano mnie jak zabawkę seksualną- No trudno mu szło- To wszystko nadal we mnie siedzi, te obrazy, uczucia, które przez lata były moja codziennością. A teraz, nawet jak ja chce coś więcej to .. to to wraca i ciągle i w kółko. Ten dotyk, słowa, twarze z uśmiechami . Próbuje ale nie potrafię. W nocy też się często budzę przez to wszystko. To nie daje mi spokoju- Nie czuł się z tym dobrze.