Dom Nari i Mortena

[Tkacz Losu]

Niewielki dom.
Pierwsze co wita gości to mały przedpokój z wieszakiem i szafką na buty. Kawałek dalej na całej dolnej powierzchni umiejscowiona została kuchnia z całym umeblowaniem, która jest połączona od razu salonem/jadalnią. Mieści się w niej stół, 4 krzesła i kanapa.
Na pierwszym piętrze zaraz koło schodów są dwie pary drzwi, po lewej wchodzi się do Mortena a po prawej do Nari. Oba pomieszczenia są tak samo umeblowane i tej samej wielkości. Łóżko, szafa, biurko, krzesło i szafeczka nocna. Na wprost schodów idą kawałek dalej znajduje się niewielka łazienka z prysznicem, toaletą i umywalką.

[Nari Orecev]

- Po części tak jest - uśmiechnęła się krzywo - Taniec daje mi chwile wytchnienia, pozwala się oderwać od świata. To tak jakby taniec był częścią mnie - to się rozgadała. Nie pytał oto to nie rozumiała siebie po co to mówi.
Przytaknęła mu cicho się śmiejąc - No tak, na zapleczu jest przecież gdzie spać - przecież na samym początku właśnie tam przesiadywał. Choć myślała, że ta zmiana bardziej w nim zaszła po wyjściu z Helionem niż z własnych chęci. Nie zauważyła, że piosenka jest teraz całkiem inna niż poprzednia i powinni całkiem inaczej do niej tańczyć.

[Takaro]

-To może jest- Nie myslał nad tym. No ale lubił patrzeć od co. On nie ogarniał zmiany muzyki i że powinno się inaczej tańczyć czy coś.
-o czym wtedy myślisz?- Może to i mu pomoże? Nawet jeśli myślenie jest czymś trudnym.
-Chciałbym abyś była szczęśliwa- Dodał i no tak myslał. Chciałby tego ale nie umie tego dokonać. Wątpił aby w ogóle był w stanie to osiągnąć.

[Nari Orecev]

Zapewne tak jest, sama nie wiedziała ale lubiła to.
- O niczym - uśmiechnęła się szeroko - To chyba jedyny moment w życiu kiedy przestaję myśleć. Daje się ponieść muzyce i to tyle - odpowiedziała szczerze. Rzadko zdarza się jej zająć czymś myśli podczas tańca. Chyba, że wymaga tego sytuacja ale takie się prawie nie zdarzają prócz prywatnych, tam musi się skupić i pilnować.
- Jestem - tutaj również odpowiedziała zgodnie z prawdą - A nie widać? - może ostatnie dni tego nie pokazywały ale było jej dobrze - Też bym chciała abyś był szczęśliwy a jak nie jesteś to obyś je odnalazł - na tym zależało dziewczynie najbardziej.

[Takaro]

-Aha- no nie bardzo rozbudowana odpowiedź. Nie mówiło mu to wiele ale skoro twierdzi, że jest szczęśliwa, to tak jest?
-Jak ty to ja też- Bo to na tym chyba polega, nie? No i aż pozwolił sobie aby tak po prostu, może trochę mocno, przytulić ja do siebie. Tak po prostu. Czuł taką potrzeba, o.

[Nari Orecev]

- O nie, nie, nie. To że ja jestem szczęśliwa nie znaczy, że Ty też musisz. Ciebie mogą uszczęśliwiać inne rzeczy niż mnie - gdyby nie tańczyli pomachałby mu palcem przed nosem. Każdy ma prawo do własnego szczęścia a nie udawać że jest bo ktoś jest. Na takie jego szczęści się nie zgodzi, Takaro ma je odnaleźć.
Zaśmiała się po tym jak ją przytulił i aż się zatrzymała, trochę z niej powietrze wydusił.

[Takaro]

-Ale dlaczego?- Zapytał nie rozumiejąc jej podejścia. Nie wiedział co innego moze to robić? Przecież jak ona jest szczęśliwa to dobrze. no i o to chodzi? Puścił ją.
-No kurwa, nie pyskuj no- No on wie co mówi i no! nie ma nic na godzenie sie czy coś.
-Jesteś moim życiem i twoje szczęście jest i moim- Tak dokładnie tak. Powiedział patrząc na nią z góry.

[Nari Orecev]

Odetchnęła pełną piersią kiedy została puszczona - Powinieneś znaleźć w życiu własne szczęście - postukała chłopaka palcem w pierś - To co uszczęśliwia Ciebie o tutaj a nie kogoś bo zatracisz siebie w ten sposób - tak nie powinno być. Czy chce czy nie ona i tak będzie nalegała aby znalazł to co go cieszy w życiu a nie innych.
Złożyła ręce na klatce piersiowej unosząc jedną brew - Odezwał się o rok starszy - jak na razie to nie pałał przykładem czy jakimś autorytetem aby miała się słuchać chłopaka. Odważyła się zrobić krok na przód pewnie a co! Niech sobie nie myśli, że jak jest przepakowany to Ruda się ugnie - I będę, nie będziesz mi mówił jak ma żyć - na sam koniec pokazała mu język.
Zatkało ją na chwilę po tych słowach ale ten wzrok i świadomość, że na pewno myśli o sobie jako niewolniku a nie człowieku. Sprawiło, że udźwignęła spojrzenie Takaro dość hardo - Myślisz, że jak jesteś wyższy to możesz sobie na więcej pozwolić? - zapytała, nie czekając na odpowiedź dodała - Rozumiem, że nie chciałbyś wracać na arenę i nie wrócisz. Doceniam to, że się tak bardzo starasz we wszystkim ale pomimo tego że będziemy dalej mieszkać razem po Twoim uwolnieniu może się stać tak, że będziemy żyć osobno nawet blisko siebie ale jednak daleko. Dlatego chcę abyś w końcu dopuścił do siebie myśl, że też masz prawo do własnego szczęścia i ukształtowanie własnej osobowości jako człowieka z krwi i kości a nie przedmiotu za który się obecnie uważasz choć ja nie myślę tak od samego początku - furknęła na Blondyna nie ustępując mu z drogi. Najwyżej ją przestawi albo się wycofa, tak najlepiej byłoby gdyby się wycofał. Dziewczyna nie wiedziała dlaczego ale miło byłoby popatrzeć jak ten samo uwielbiający się pawik kiedyś się zegnie. Byłaby z siebie dumna, że w końcu udało jej się go nieco przykrócić.

[Takaro]

-Cały czas mi o tym mówisz- No pamięta i rozumie. Powiedzmy, że rozumie.
-Jestem starszy?- Pewnie mu mówiła ale on i tak zapomniał o tym- no to tego, kurwa mać, nie stawiaj sie i nie pyskuj- Rzekł pewniejszy siebie z rękoma na piersi złożonymi.
-Będę mówił bo jestem starszy i wyższy-O i to nazywa sie argument. No i nie dała mu dojść do głosu. Spoglądał na nią zmieszany tym wszystkim. No i cofnął się o dwa kroki wzrokiem na chwilę uciekając w bok.
-Na prawdę tak myślisz? Włożył dłonie do kieszeni spodni.
-Nic nie wiesz- Rzekł i postanowił sie przejść na spacer przed spaniem. Zarzucił kurtkę i założył buty.

[Nari Orecev]

- Wiem, do Ciebie mało co dociera więc trzeba Ci to powtarzać - czasem ma wrażenie, że z nim to jak grochem o ścianę.
- Jesteś - przytaknęła a na resztę pomachała ręką mówiąc - Detale - będzie teraz dziewczynie wypominać, że jest młodsza czy niższa. Cham, istny cham.
Poczuła dumne z siebie, że udało się go jakoś przykrócić. Z drugiej strony poczuła jakby zrobiła coś złego - Tak, uważam Cię za człowieka z krwi i kości. Chyba że nie oto Ci chodziło? - zapytała. Dużo powiedziała a o co konkretnie mu chodziło to nie miała pojęcia.
- To mnie oświeć jak nic nie wiem - powiedziała idąc za chłopakiem. Wypuściła powietrze z płuc - Czego nie wiem? - nie była na niego zła. Nie miała podstaw do takich odczuć - Takaro - odczekała nim zawołała za nim.

[Takaro]

-Nie prawda- Rzekł bo nie. Może trochę tak ale ogólnie to nie.
-Te inne rzeczy- Rzucił bo tak, nie określił sie i no.
Spojrzał na nią.
-Nie ważne co powiem, uznasz i tak, ze mówię to bo jestem niewolnikiem i tego mnie uczono- No nie rozumiał wielu rzeczy, nie był zbyt bystry i nie ogarniał życia ogólnie takiego, wolnego.