Piknik

[Bjorn]

Jednego weekendu, jednego ranka. Oboje przyszli na jedną z łączek kiedy to nie było jeszcze zbyt dużo ludzi. Kobieta miała ze sobą koc i duży koszyk. Zabrała swojego partnera na piknik. Samą praca się nie żyje. Koc rozłożono i koszyk na razie tylko postawiony został z boku.

[Bjorn]

No i dobrze. Pojedynkowanie sie jest dobre i dla ciała jak i ducha. to nie jest miejsce na takie rzeczy. Sama położyła się obok niego. Blondynka lubiła wiosnę. To całe odradzanie się natury i kwiaty wraz z zielenią.
-Pewnie zapracował na śmierć- Zdążyła już poznać, ze ten bierze na siebie więcej niż jest to konieczne. Ma ludzi dookoła siebie. Nie tylko podwładnych. Spojrzała na niego i lekko pogłaskała go po policzku.
-Ale nie dam ci tego- Niech niech myśli nawet. Ma zacząć korzystać z zycia.

[Fenrir Labdakid]

- Oj już nie przesadzaj, aż tak źle nie jest - rzekł spokojnie, może on sam tego nie widział ale na pewno w pewien sposób żył pracą.
Przyłożył policzek do ręki kobiety cicho się śmiejąc - W to nie wątpię - przysunąłem się bliżej obejmując Bjorn. Na swoje szczęście miał ją, która dbała o niego bardziej iż on o sam. Zamknął oczy starając się zrelaksować wsłuchując w otoczenia - Na co masz dzisiaj ochotę? - zapytał a jego oddech stał się spokojniejszy.

[Bjorn]

-Dobrze, że uwzględniłeś słowo "już"- zaśmiał sie lekko pod nosem. Teraz moze tak ale kto wie jakby było wcześniej. Sama objęła go lekko swoją druga dłonią.
-Chciałbym dzisiaj spędzić trochę czasu z tobą i abyś był wesoły.- Może to nie konkretnie to co chciał wiedzieć.
-Spójrz na na niebo- Rzekła kierując na nie spojrzenie- Chmury powoli i spokojnie płyną- Tak też uspokajają.

[Fenrir Labdakid]

Ponownie się zaśmiał, tak przy niej musiał ważyć słowa. Kobieta potrafiła go szybko zgasić.
Przysunął ją do siebie mocniej - Przy Tobie zawsze jestem wesoły - nie pokazywał tego zewnętrznie ale wewnętrznie cieszył się z każdej chwili spędzonej z nią czy to było w pracy czy w domu.
Otworzył oczy kierując spojrzenie na niebo - Masz rację, wyglądając tak niewinnie i beztrosko - chciał jeszcze dodać, że to tylko stwarzane przez nie pozory bo potrafią być też niszczycielskie.

[Bjorn]

Cieszyła się słysząc jego słowa. Ona sama byłą dość prosta i nie miała jakiś dużych wymagań od życia.
-I taki ten dzień powinien być, lekki i przyjemny- Rzekła unosząc sie teraz na łokciach.
-Tak więc weź głębszy wdech i uwolnij umysł od myśli- Dodała i zerwała jakieś źdźbło trawy. Zaraz potem smyrgając nim mężczyznę po nosie.

[Fenrir Labdakid]

Zerknął na nią, on uważał nieco inaczej ale nie zamierza psuć dnia partnerce.
Zrobił tak jak poleciła Bjorn, poruszył nosem czując smyranie po nim. Nie było to miłe uczucie ale złe też nie takie nijakie - Mogę się zapytać co robisz? - czasem nie rozumiał zachowania kobiety. Jak też się już zdążył przekonać, kobiet się nie próbuje zrozumieć wystarczy je kochać. Podniósł się łapiąc za źdźbło trawy zrywając je, naciągnął je między dłońmi a później zacząć dmuchać co poskutkowało piskliwym dźwiękiem.

[Bjorn]

-Cieszę sie chwilą- Może odpowiedź dość banalna i nie do końca i tka zrozumiała ale tak było. Nie chciała dzisiaj skupiać się na trudach życia, na treningu, walkach, pracy. Po prostu pobyć trochę z nim na tym pikniku i dobrze odpocząć i moze bawić. W końcu każdy zasługuje na takie chwile.
Zaśmiała się słysząc jak ten zagwizdał na trawie.
-Nie pamiętam kiedy sotni raz ktoś to robił- Przyznała mu się. Nie widziała ani nie słyszała tego w tym mieście.

[Fenrir Labdakid]

Nie rozumiał toku jej myślenia, nie będzie wnikał w szczegóły.
Po raz kolejne złe myśli przyszły mu do głowy, obawiał się, że teraz ludzie nie uczą takich rzeczy swoich potomków. Postarał się odgonić ten tok myślenia - To specjalny koncert tylko dla Ciebie moja droga - zerwał kolejne źdźbło. Tym razem większe i szersze, które wydało jeszcze piskliwszy dźwięk do tego trzepocząc o kciuki. Po kolejnym starannie się przyjrzał trawie zerwał kilka sztuk przebierając je w palcach, pamiętał z dziecięcych lat pewną rzecz. Chciał to sprawdzić, a mając już odpowiednie źdźbło w pewien sposób wydychając powietrze udało się dowódcy zagrać nawet jakąś melodię. Nie doskonałą ale nie było to pisk jak poprzednio.

[Bjorn]

Słuchała tego koncertu w spokoju i lekkim uśmiechem na twarzy.
-Nie sądziła, że jesteś tak uzdolniony muzykalnie- No co za talenty potrafią wyjść z człowieka. Jest tak zdolny w tym jak ona w gotowaniu.
-Co powiesz na wypad w góry za jakiś czas?- Zaproponowała mu. Takie wyrwanie się z miasta na dziką przestrzeń z dala od cywilizacji.

[Fenrir Labdakid]

Uniósł jedną brew do góry - Pozory mylą Kochana, nie jest to gitara ale też się na trawie zagrać - co prawda dowódca nie trzymał instrumentu od lat spokojnie kilka lat, jednakże sądził, że i tak lepiej by mu poszło na nim.
Zastanowił się nad propozycją - A na ile chciałabyś wybyć z miasta? - musiał znać konkrety czy uda mu się załatwić wole i odpowiednie zastępstwo. W Ryu nie wątpiła ale jednak wolał mieć wszytko dopięte na ostatni guzik.