Piknik

[Bjorn]

Jednego weekendu, jednego ranka. Oboje przyszli na jedną z łączek kiedy to nie było jeszcze zbyt dużo ludzi. Kobieta miała ze sobą koc i duży koszyk. Zabrała swojego partnera na piknik. Samą praca się nie żyje. Koc rozłożono i koszyk na razie tylko postawiony został z boku.

[Bjorn]

Szła za nim i miała się dobrze. Las dla niedźwiedzia jest domem i nie miała z tym problemu. Starała się za to nie stracić go z pola widzenia. Będzie tak najlepiej.

[Fenrir Labdakid]

Czują już coraz wyraźniej zapach świeżej żywicy oraz specyficzny zapach ściętego drzew ruszył żwawym krokiem. Niedługo przed nim pojawił się spory konar. Zatrzymał się przy nim, wysunął srebrne pazury obcinając nimi niektóre gałęzie. Później chciał zająć się skracaniem pniaka - Jak długi ma być? - zapytał nim zaczął to robić. Do rzucania kłodą używało się ich różnej długości a nie wiedział jaką sobie życzy Bjorn.

[Bjorn]

Spojrzała na niego i na paniak. Kobieta nie chciała aby wilkołak musiał rzucać czymś bardzo długim.
-Trzy metry wystarczą- Nie wątpiła w jego siłę. Tylko nie chciała aby coś sobie nadwerężył. Martwiła sie o niego, a piknik ma być forma relaksu i zabawy.

[Fenrir Labdakid]

Mężczyzna wziął się za oporządzanie pniaka według wskazówek kobiety. Domierzył długość wskazaną przez niedźwiedzicę a mając gotowe narzędzie zwrócił się do niej - Proszę możesz ocenić - wskazał na kłodę odsuwając się do niej robiąc miejsce dla Bjorn. Nie wątpił w swoją rzetelność w pracy jak i swoją siłę. Nadwyrężyć się nie nadwyręży, nie taki typ człowieka. Dowódca był dobrze przygotowany na wszelkie okoliczności.