Jezioro

[Tkacz Losu]

Na jednym z brzegów znajduje się wypożyczalnia łódek. Za mała opłatę można jedną wypożyczyć aby móc popływać sobie po tafli wody, która nie jest mała.
Samo jezioro jest wyjątkowo czyste. Możliwe, że wpływ na to miał fakt, że wcześniej należało wyłącznie do akademii, a tamtejsi magowie dbali o jej przejrzystość.

[Nari Orecev]

Dziewczyna zaśmiała się - Ale na pewno była pozytywnie zaskoczona - w sumie mało który chłopak potrafi robić takie rzeczy a do tego się nie wstydzić przy tym. Tak miała na myśli pewnego osobnika.
- Wow to na prawdę długo - Nari się lekko skrzywiła, na pewno to nie był lekki okres dla niego tym bardziej, że może za nią tęskni? Tego nie wiedziała - Przepraszam - powiedziała, bo jednak nie trafiła z wypowiedzią. Teraz się nieco przygasiła, nie wiedziała co powiedzieć aby nie pogorszyć sytuacji.

[Sylvan Vulkodlak]

Ach dobre czasy.
-Oj tak, wiesz ja to nie uważam, ze mam się czego jakoś bardzo wstydzić, ciałko miałem i mam dobre- No teraz lepsze tylko z lekkimi tam zadrapaniami i innymi takimi. szczegóły. Machnął dłonią.
-Nie masz za co przepraszać. Takie życie- No na to nic nie prowadzi, tęsknił za nią synem ale nie jest w stanie nic zrobić.

[Nari Orecev]

Spojrzała na niego weselej - Tego nie potwierdzę bo nie widziałam - pokazała mu język kiedy wspomniał o sowim ciele - A może pod tą koszulką kryje się wielki bęben - tego nie wiadomo. Możliwe, że Sylvan cały czas wciąga powietrze aby ukryć swoje niedoskonałości.
Mimo wszystko i tak było jej głupio za takie niezręczne pytanie. Czasem takich pytań się nie zadaje. Brak wyczucia to można jej zarzucić.

[Sylvan Vulkodlak]

Lekko uniósł brew.
-No to patrz- Nie krępował się bo czego miał? Zdjął koszulą aby pokazać, że nie ma bęben. Jeszcze nie, kto wie, może się rozleniwi i zacznie go hodować? Na razie wolał mieć jakaś kondycję, kto wie co przyniesie kolejny dzień?
-Myślę, że nie mam się czego wstydzić- dodał lekko szczerząc ząbki do niej

[Nari Orecev]

Zerknęła na niego a gdy ten ściągnął koszulę, próbowała ukryć swoje zdziwienie uśmiechem - No, no jak na dziadka to nawet, nawet - pokręciła ręką tak jakby pół na pół. No ona aż takich zarysów na brzuchu nie miała jak mężczyzna ale i ona swojego się nie wstydziła ale nie uznała za konieczne aby go teraz prezentować.
- A to na pewno nie implanty? - zaśmiała się mówiąc to, sama choć szczerze w to wątpiła ale dziwne różne rzeczy ludzie sobie robili - Albo może napompowane powietrzem? - uśmiech nie schodził jej z twarzy. Nie to że się z nim droczyła ale właśnie to robiła.

[Sylvan Vulkodlak]

-Pohamuj się, jak dobije 80 to pogadamy młoda damo- Rzekł niby to karząco.
-Implanty? no wiesz co? Jak nie wierzysz to dotknij- Dodał zawadiacko- No ja to słyszałem, ze ludzie co innego sobie pompują=- no ale nie ocenia. nie jego sprawa, on nie czul potrzeby aby robic cos takiego, bo po co?

[Nari Orecev]

Zrobiła wielkie oczy z iskierkami radości w nich - Oj przepraszam - wygięła usta w podkowę.
A co jej szkodzi, dotknęła torsu mężczyzny dokładnie go macając - Eee tam nie jestem przekonana czy to na pewno prawdziwe - ale nie przestała macać. Chociaż też nie wiedziała jakie są mieście gdy takie cośki ma się pod skórą. A gdy Sylvan znowu się odezwał spojrzała na niego - Ale co napompowane jak nie mięśnie? - zapytała przekrzywiając głowę. Próbowała się domyślić ale nic konkretnego jej nie przychodziło do głowy.

[Sylvan Vulkodlak]

-Oj tam oj tam- Zaśmiał się, dziewczyna była dość zabawna- No to ja nie wiem jakbym miał cię przekonać- Dodał i założył an siebie koszulkę.
-Oj jak nie wiesz to ja nie będę cię uświadamiać- A co, niech sobie sam pogłówkuje czy tam nawet poszuka informacji na ten temat. Przyjemnie na dworze, taka odskoczna od tematów nadmuchiwania innych. Zaśmiał się pod nosem.

[Nari Orecev]

Zaczęła już iść normalnie przykładając sobie palec do ust - Jak mnie przekonać? - pomyślała chwilę - A podniesie Pan tamten kamień? - wskazała na głazik wielkości do kolana. Nie wątpiła, że go podniesie ale czy on będzie chciał podjąć wyzwanie.
Złożyła ręce razem dając je w dół - Ładnie proszę - wyszczerzyła zęby aby jej jednak wytłumaczył o co chodzi z tym napompowaniem - Jest Pan dobrym nauczycielem chcącym się dzielić wiedzą - zatrzepotała oczkami. Nie wiedziała czy to podziała ale może jednak? Spróbować nie zaszkodzi.

[Sylvan Vulkodlak]

-A mogę cię zamiast kamienia?- Lekko uniósł brew patrząc na nią. No ale skierował się do kamulca. Zdjął koszule i zmienił się, zaraz potem podniósł kamień. W końcu nie mówiła, że nie może się zmieniać, nie? Ubranie mu się nie potargało. Lubił magię, która na to pozwalała. Położył głaz.
-Kiedyś to i magią władałem, nim ta zaczęła świrować w trakcie kataklizmu- Dodał wracając do ludzkiej formy.