Kwiecista Łąka

[Tkacz Losu]

Obszar troche oddalony od jeziora, otoczony drzewami. Rosną tutaj różne kwiaty nawet zima, dzięki magi, jaka osłania to miejsce.

[Nari Orecev]

Ogólnie nie czuła się źle ale miała dużo do przemyślenia. Czując jak chłopak się przysuwa zwróciła się ku niemu. Uśmiechnęła się pod nosem kładąc na jego ramieniu głowę. Poklepała go po torsie przenosząc wzrok w dal.

[Takaro]

On to tam nie wiedział dokładnie co tam no siedziało jej w głowie. Jak położyła głowę na jego ramieniu to no, głaskał ja dalej. Bo to znaczyło, ze jej sie podobało, tak mu sie wydawało. Sam spoglądał na niebo. Nie wiedział co sie z nią dzieje, taka cicha jest i w ogóle...

[Nari Orecev]

Powinna przejrzeć notatki jakie sporządziła będąc w tamtym budynku i zacząć szukać tych gości. Znaczy dowiedzieć się więcej i co tam tak na prawdę robią. Słowa Khalida też dały jej dużo do myślenia, może powinna odpuścić na razie aby umysł się wyciszył i jaśniej spojrzał na sprawę.
- Znalazłem jeszcze jakieś kształty? - zapytała dalej patrząc w dal.

[Takaro]

Głaskał ja dalej i gapił się na niebo. Nie miał głębszych rozmyślań.
-Krzesło- Rzekł wolna dłonią wskazując na niebo. No krzesło albo może to coś innego?
-Czy na pewno wszystko dobrze?- Zagaił bo jakoś tak...

[Nari Orecev]

Uniosła wzrok z uśmiechem - Szukasz nowego wystroju do domu? - zapytała wesoło. Spoglądając tam gdzie wskazywał - Faktycznie - zauważyła chmurę. Rozejrzała się czy sama czegoś nie dostrzeże, czegoś innego niż meble.
- Tak tylko za dużo myślę - odpowiedziała zgodnie z prawdą. Nie wie czy zrozumie wszystko jak mu wyjaśni ale dotrzyma słowa jakie mu dała.

[Takaro]

-Z chmur? Było by miękko- No Chmury takie miękkie i lekkie. Dobry pomysł aby były meblami. Można by było latać.
-Może nie myśl?- Tak rada ale czy ona dałby radę? Mu to wychodzi bardzo łatwo. Jej by t się też przydało.
-Zrobię ci kanapki abyś sie uśmiechnęła- Tak umie, da rade i herbatę też.

[Nari Orecev]

Chciała mu już powiedzieć, że na chmurze nie da się usiąść. Nie będzie psuła mu tego wizerunku - Na pewno - powiedziała.
Zaśmiała się - To wymyśl coś aby nie myślała - szczersze wątpią że mu się to uda ale spróbować nigdy nie zaszkodzi.
Odchyliła się patrząc na twarz chłopaka z uśmiechem - Taki może być? - zapytała.

[Takaro]

Musi coś wykminic by nie myślała. To jest trudne. On po prostu nie myśli. Nie musi czegoś robić by tak sie stało. chciał jednak by jego pani była zadowolona, chciał tego no.
-No nieźle- ale no on dalej rozmyslał co mógłby zrobic no. W końcu podniósł je na boku i spojrzał na nią, a potem dał jej całusa, ale takiego mniej niewinnego , a potem wyszczerzył się.

[Nari Orecev]

To kolację ma z głowy, Takaro ją zrobi. Jedna rzecz mniej i oto się już martwić nie musi.
Przyglądała się chłopakowi z nutką podejrzenia, szczerze wątpiła aby spowodował to, że przestanie myśleć. Otrzymując całusa odwzajemniła go a później na twarzy kobiety pojawiło się zaskoczenie. Na chwilę udało mu się zatrzymać natłok myśli jakie miała.

[Takaro]

On to nie ma jakiegoś pomysłu jak to zrobić. No jedynie coś takiego wpadło mu do głowy. Nie spodziewał sie odwzajemnienia i no gdzie to ten efekt, który myślał, ze będzie. Takie no zacięcie sie i no... Zaskoczył ja ale tylko tyle? No sie sam sobą rozczarował.
-a myślałem, że to wypali- Westchnął.