Uliczki

[Tkacz Losu]

Nie ma tutaj tak ciasnych ulic jak w dzielnicy nieludzi. Nie ma też typowo głównej drogi. Wszystkie są oświetlone. Co jakiś czas nawet znajduje się tutaj ławeczka koło rosnącego drzewa, który daje przyjemny cień latem.

[Rogata]

-To Pani powie rogatej że wolno. Po kilku razach Rogata się nauczy jak wygląda zaproszenie-
Stwierdziła wilkołaczyca i podeszła jeszcze bliżej Erin
-To Rogata najpierw złapie jak ktoś coś chce zrobić Pani, a potem poczeka co Pani powie
Powiedziała po chwili namysłu i jeszcze przybliżyła łeb do rudej
-Rogatej nawet trochę ciepło. Rogata ma grube zimowe futro. W domu było ciutkę za gorąco Rogatej-
Od[powiedziała i położyła głowę na ramieniu właścicieli, dostosowując się do jej tempa chodu
-A jak będzie zimno to Rogata się wytarza w śniegu i będzie cieplej bo się zrobi warstwa zatrzymująca ciepło w futrze-

[Erin Wyrm]

Skinęła głową zadowolona z odpowiedzi. Lubiła inteligencję Rogatej, którą było widać nawet mimo jej zatrzymanego w pewnym momencie rozwoju społecznego i niskiej dojrzałości. Gdy ta ułożyła jej głowę na ramieniu, uniosła rękę i pogłaskała ją.
- Łap tylko jak zagrożenie będzie ewidentne. Będzie tam sporo ludzi i ktoś może przypadkiem podejść za blisko, wpaść na mnie czy mnie złapać. - Nie wyczuwała jeszcze Rogatej na tyle, by, dać jej w tym aspekcie pełną swobodę.
- Jest Ci tak wygodnie? - Ruda była bardzo niska i drobna, Rogata musiała się sporo nachylać by móc tak iść.
Szły tak jeszcze trochę, zbliżając się do placu z choinką. Juz z daleka słychać było szum tłumu, który robił się coraz wyraźniejszy, a czym bliżej, tym więcej ludzi kręciło się po ulicach.

//zt

[Rogata]

-Rogata nie lubi sporo ludzi-
Poskarżyła się, a na pytanie o postawę powiedziała
-Rogata lubi sobie pomagać przednimi nogami. Pani ma rogatej miecze więc Rogata nie ma do czego używać kciuków, a bycie pochyloną pozwala się rogatej lepiej zerwać do walki czy obrony, a nawet może tak panią objąć i uskoczyć w tył nie tracąc czasu na pochyla się-
Wytłumaczyła idąć dalej z panią i lekko merdając ogonem w zadowoleniu za głaskanie i drapanie
z/t za Erin

[Los]

Ulice miasta zostały zalane przez szeregi strażników, wyglądało to tak jak po wybuchu bomby sprzed paru lat. Na każdym kroku można było się natchnąć na jednego z nich. Pracownicy praca dokładnie sprawdzali każdy skrawek miasta zaglądając w każdy zakamarek, proszą niektórych o udostępnienie przestrzeni jak ogrody. Na mieście zostały rozwieszone listy gończe za niewolnikiem o numerze CC4425Z, każdy kto go zobaczy ma pilnie powiadomić główną siedzibę straży. Zakazane jest wchodzenie z nim w interakcje a każdy kto mu pomoże zostanie oskarżony o przestępstwo.

[Sigrun]

Poczekała aż pan bibliotekarz zamknie budynek.
- Masz kota? Jak wygląda i się wabi? - Lubiła zwierzęta, ale zazwyczaj była tak zajęta pracą, że nawet nie myślała o tym by jakiegoś przygarnąć.
Nie powiedziałaby, że bardzo lubi książki. Zaciekawiły ją i wiedza jaką skrywały, więc to dopiero nowość. Może jeszcze się bardziej z czasem do nich przekona, choćby na coś z innej dziedziny niż tylko tematyka flory.
- Uwielbiam wodę, czasami się zastanawiam czy nie powinnam urodzić się jako ryba. - Zachichotała na ten mały żarcik.
Do tej pory nie wiedziała jak się nazywa i teraz w nią ta świadomość uderzyła aż zrobiło jej się trochę głupio.
- Przepraszam za moją omyłkę, ale jak mam się do ciebie zwracać?

[Khalid Grayter]

-Czarnego, zgrabnego o imieniu Rudi- No to takie jego oczko w głowie.
-Ciekawe- Przyznał, on sam preferował ogień ale nie aż tak jak ona wodę.
-Jaką omyłkę?- Spojrzał na nią- Mów mi Khalid- Posłał jej lekki uśmiech, nie widział problemu aby się zwracała do niego bezpośrednio. Jest poza praca i grzecznościowość, można tam zostawić.

[Sigrun]

- Chciałabym go kiedyś poznać. Jest wychodzący? - Mowa była oczywiście o kocie.
- Mogłam zapytać dużo wcześniej o twoje imię, to było mocno nietaktowne z mojej strony. - Khalid najwidoczniej nie zrozumiał za co przepraszała, więc wolała mu wyjaśnić. Może on tego tak nie widział ale jej od małego wpajano zasady dobrego wychowania. Zatrzymała się w pół kroku i spojrzała na niego. Chciała coś jeszcze dodać ale zawahała się i nie wyraziła myśli, które chodziły jej po głowie od pewnego czasu.