Salka lekarska

[Tkacz Losu]

Salka nie jest może tak duża jak ta w dzielnicy ludzi. Można tutaj jednak spędzić miło czas w trakcie dochodzenia do siebie. Sala ma podstawowe zaopatrzenie i można ją przekształcić w coś innego jeśli wystąpi taka potrzeba.

[Nari Orecev]

Podziękowała kobiecie za troskę, nie musiała jej poprawiać poduszki a mimo to to zrobiła. Wysłuchała lekarza z ulgą stwierdzając, że nic nikt od niej nie chce. Czyli całe te jej złe przeczucia nie miały sensu, skinęła głową dziękują i lekarzowi za opiekę. Kiedy tylko biały kitel opuścił pomieszczenie uśmiechnęła się do Blondyna napinając jeden biceps - To teraz się skupię aby jak najszybciej wrócić do siebie i jutro wyjść - nie chciała tutaj siedzieć ani minuty dłużej.
Wyciągnęła palec w kierunku chłopaka - Nie chcę kanapek, masz mi zrobić jajecznicę z kiełbasą i cebulką - pamiętała, że ostatnim razem udało mu się przyrządzić świetną.

[Takaro]

Grzecznie czekał aż lekarz sobie pójdzie i wtedy no usiadł znowu na jej łóżku.
-No i super- No taka energia od niej to no i dobrze. Cieszył się, że ta zostanie i no. Liczył, że będzie dobrze.
-O to będę musiał no kupić rzeczy- No to dała mu wyzwanie. Bo tego no wątpił, że to co jest to jest jadalne tam u nich.

[Nari Orecev]

Uśmiechała się choć nie miała do tego ochoty, wszędzie dobrze ale w domu najlepiej. Wytrzyma, ten jeden wytrzyma siedzenie tutaj.
- Tylko nie zapomnij, że sam też musisz zjeść a nie żyć tylko kawą - ostrzegła go - Jak wyjdę to wrócę do pracy i będzie mi potrzeby tam ochroniarz. Silny i pełen sił a nie taki wypłosz jakim obecnie jesteś - nie uszło jej uwadze, że chłopak nie jest wypoczęty. Zauważyła jego wory pod oczami, za dużo myśli jak widać a o resztę wypyta się go w domu.

[Takaro]

-Coś zjem dzisiaj jak wrócę- Oznajmił, no po prostu tka wyszło.
-a tam wypłosz- zaśmiał się ale miała rację, a on musi wziąć się w garść. Dzisiaj no odeśpi albo spróbuje odespać. No i zje i w ogóle no.
-Nie miałem na to czasu no, wcześniej- No i no, jej nieobecność mocno wpłynęła na to.

[Nari Orecev]

- Dzisiaj? Jak to dzisiaj? Kiedy ostatnio jadłeś? - zapytała się mając całkowicie poważną minę. Nie może o siebie tak nie dbać jak jej nie ma - Co Ty sobie myślałeś? Że jak mnie nie ma to co? Możesz sobie folgować i o siebie nie dbać? - splotła ręce na piersi, zabolało ją przed ramię ale to nie było ważne - Tak nie można! - podniosła głos - A mi mówisz, że zachowuję się niepoważnie a Ty to co? Żeby ostatni raz mi to było - ostrzegła go grożąc palcem. Nie czuła się jeszcze w pełni sił ale nie pozwoli aby tak siebie zaniedbywał.
- No tak wypłosz, wyglądasz jak wrak człowieka. Tak nie można! - powtórzyła się - A gdyby mnie dłużej nie było to co? Umarłbyś i cała Twoja praca nad sobą poszła by się walić. Myślisz, że byłabym z tego powodu szczęśliwa? - zapytała się nie czekając na jego odpowiedź - Nie! Masz o siebie dbać nawet jak mnie w pobliżu nie ma śmierdzielu - tak dopiero poczuła jak od niego śmierdzi. Zaczęła go dźgać swoim krótkim paznokciem w żebra, wiedziała że tego nie odczuje ale niech wie - Żeby mi to było ostatni raz, zrozumiałeś? - uniosła się w stronę chłopaka gryząc go w ucho.
Puściła ucho Takaro - Czas jest zawsze tylko Ci się nie chciało - prawie wykrzyczała mu to do ucha - Nie możesz tak postępować - była oburzona i to bardzo.

[Takaro]

No to się kobieta nakręciła, a on nie wiem momentu aby w jakikolwiek sposób się wybronić. No przegadała go w tym momencie tak, że aż go tak trochę zatkało.
No aż zapomniał co miał mówić. No zatkało go tak trochę.
-No kurwa- No tak musi pomyśleć- Tego no, nie mogłem i nie chciało mi się no- Bardzo się martwił. Może nie do razu coś zrobił ale nie wiedział co by miał robić. Tak po prostu.

[Nari Orecev]

Spiorunowała go wzorkiem - Że co proszę? Te kurwy to w domu zostaw a nie tutaj - upomniała chłopaka - Mam nadzieję, że się tak źle nie wyrażałeś bo aż wstyd Cię do ludzi brać - tak, nakręciła się ale wysłuchała to co miał do powiedzenia. Zmrużyła oczy - Chciało czy nie chciało powinieneś coś zjeść - dała mu kuskańca w ramię - A jakbyś Ty zaniemógł to kto by mi pomógł hyyy? No? Kto? - oczywiście nie dała odpowiedzieć chłopakowi - Nikt! Jesteś jedyną osobą, która się o mnie martwi i troszczy, jeśli Ty byś zaniemógł byłoby już po mnie - ściszyła głos - Dlatego musisz o siebie dbać - przyłożyła mu dłoń do policzka. Była całkowicie poważna i dopiero teraz zaczęła rozumieć co Lucas chciał jej wtedy przekazać, przyjaciele nie istnieją. Na prawdę jedyną osobą, która się o nią troszczy jest Takaro już nie myśli w kontekście że nie chce wrócić na arenę ale że na prawdę mu na niej zależy. Przyłożyła swoje czoło do chłopaka - Nie rób sobie krzywdy niepotrzebnie - została w tej pozycji.

[Takaro]

No nie wiedział co powiedzieć. no tak go tutaj tak no zdeptała, taki chwilowo malutki sie zrobił, bo nie myslał o tym wszystkim w taki sposób. Głupio mu było bo no miała absolutna rację, a on no nie pomyślał w takich kategoriach.
-Przepraszam- odezwał się w końcu i lekko uśmiechnął czując jej dłoń.
-Ja.. po prostu nie wiedziałem co mam robić. Szukałem cię tam gdzie mogłem pomyśleć, że będziesz. Nie było cię.- Nie odrywał swojego czoła od jej. Po prostu tak był przy niej.

[Nari Orecev]

Szybko role się odwróciły ale i on miał dużo racji zatrzymując dziewczynę w tym pomieszczeniu.
- Nie przepraszaj tylko więcej tego nie rób. Jasne? - przymknęła oczy z lekkim uśmiechem nie odrywając swojego czoła od Takaro.
- To teraz już wiesz i dziękuję Ci za wszystko - oddaliła się od niego dając całusa w czoło. Uśmiechnęła się lekko patrząc na chłopaka - A teraz mykaj do domu. Zjedz coś i wypocznij, jutro liczę na transport na barana o ile będziesz miał siłę - uśmiechnęła się chytrze - A i nie zapomnij się umyć śmierdzielku - tak będzie mu to wypominać - Dobrze, że nie mamy kwiatów w domu bo by od tej woni szybko popadały - zasłoniła usta dłonią śmiejąc się.

[Takaro]

Posłał jej uśmiech a potem napiął bicka- Ja nie dam rady?- No oczywiście, ze da!
No ale dobra umyje się ale jutro. O Zanim tutaj przyjdzie. Tak będzie najwygodniej o!. Wstał i dał jej całusa w czółko.
-No to idę ale ty tez bądź tutaj grzeczna- Rzucił z zadowoleniem. No ona żyła i wiedział, ze tka będzie!
Wyszedł do domu.
zt