Brama i ogrodzenie

[Erin Wyrm]

Posiadłość otoczona jest wysokim murem z jasnego kamienia, nie jest to jednak jedyna przeszkoda czekająca na potencjalnych nieproszonych gości. Wokół terenu rozpoztarta jest bariera niemożliwa do przekroczenia bez pozwolenia Erin, stanowiąca blokadę zarówno wokół, nad jak i pod ziemiami należącymi do Wyrm.
W murze znajdują się dwie bramy, jedna duża, druga mniejsza, zwykle częściej używana przez właścicielkę. Prócz tego w murze znajduje się jeszcze jedno, mogące kogoś zainteresować miejsce, gdzie można zgłosić się do Erin. Niewielu wie gdzie się znajduje, tak jak i co można dzięki temu zdobyć.

[Sylvan Vulkodlak]

-Z chęcią zobaczę jak sobie i te części terenu urządziłaś- Przyznał. Nie jest zielarzem ale zainteresowała go. Nie spodziewał sie, że ma aż tyle ziemi dla siebie. Było to imponujące. Znowu spojrzenie padło na rogata. No cóż. Wilkołak średnio był zadowolony z takiego jej zachowania. Wiedział, ze sam nie raz zachowywał się jak pies ale jakoś z wiekiem mu przeszło. No i tak patrząc na innego członka jego rasy, który achowuje sie jak zwierze... Było dla niego trochę niesmaczne.

[Erin Wyrm]

Cóż, Ruda nie mogła usłyszeć myśli Syla, a też nie widziała nic złego w tym jak zachowywała się Rogata. Jeśli to jest dla niej komfortowe, ale też w razie potrzeby będzie potrafiła zachować się inaczej, bardziej odpowiednio, to nie widziała problemu by gdy ma na to przestrzeń sobie tak pobiegała.
Obserwowała wilkołaczycę z uśmiechem, jeszcze go poszerzając gdy ta zostawiła swoją torbę. Czyżby zaufanie rosło? Zaraz jednak przeniosła wzrok w krzaki, w które ta wbiegła. Patyk? Serio? Tego się nie do końca spodziewała, może i dostrzegała w niej trochę szczeniaka, ale żeby była aż tak psia... Pokręciła głową z niedowierzaniem, nadal jednak rozbawiona. Zrobiła krok w kierunku patyka, ale nie zamierzała się po niego schylać. Wyciągnęła rękę przed siebie, jeśli Rogata chce się bawić, to ma jej go podać, a na szarpanie napewno jej nie pozwoli.

[Rogata]

Wilkołaczyca czekała chwilę żeby chwycić za patyk ale Erin go nie brała, a ogon powoli zwolnił i ostatecznie się zatrzymał gdy biała schyliła pysk i chwyciła patyk, a potem grzecznie zaczęła zbliżać go ku ręce rudowłosej, oczywiście obślinioną uprzednio stroną. W głowie Rogatej biegały rozbawione myśli, a ogon który w momencie chwycenia patyka zaczął latać jak szalony zdradzał niecne plany, albo raczej pomysły kolorowookiej. Nawet w tej chwili gdzieś zniknął głód, a pozostała sama chęć zabawy i bycia psotnym. Nie wiedziała co Syl o niej myślał, a nawet wiedząc nie przejęła by się tym. Wierzyła słowom swojego pierwszego pana, że ona już nie jest wilkołakiem tylko należy do dalszego szczebla ewolucji, chociaż nie wiedziała nawet co to ewolucja

[Sylvan Vulkodlak]

-Mogę wejść do środka lub wracać?- Zapytał kobiety. nie bardzo po prostu miał ochotę obserwować to jak ktoś z jego gatunku aż tak nisko upada. Jednocześnie nie chciał aby Erin przez niego zaprzestała czegoś, co w jakiś sposób sprawiało jej radość lub chociaż przyjemność. Jednak on nie jest w tym procesie potrzebny.

[Erin Wyrm]

Potrafiła go wyczuć, nie zawsze i nie w pełni, ale wyłapywała, że coś było nie tak. Skinęła więc głową, uznając jednak, że rozmowę na ten temat lepiej odłożyć gdy już będą w środku. Z resztą i ona tam zaraz pójdzie, nie zamierzała długo bawić się z wilkołaczycą. Rzuci jej ten patyk raz, niech się trochę wybiega i sama idzie do środka.
- Jasne idź. Zaraz dołączymy. - Niezrażona stanem patyka, chwyciła go i czekała aż Rogata puści. Jeśli ta zaczęła się szarpać, od razu puściła i ruszyła za Sylem. Nie zamierzała się siłować, ten rodzaj zabawy zupełnie jej nie odpowiadał.

[Rogata]

O dziwo Wilkołaczyca grzecznie puściła patyk ale jej wzrok zamiast na drewnie skupił się na Sylvanie pilnując go by nawet przypadkiem nie zbliżał rąk do jej skarbów. Zresztą stojące futro optycznie ją powiększało. Nie ufała mu ale nie warczała zdając się na osąd Pani. Jeśli ten minął jej rzeczy to zaczęła obserwować patyk czekając by Erin go rzuciła. Może i ruda coś czuła do wikołaka ale za to wilkołaczyca czuła tylko drugiego drapieżnika na swoim terenie i jeszcze wiele wody musi upłynąć nim w pełni zaufa osądowi swojej właścicielce
-Rogata nie rozumie czemu go nie lubi-
Powiedziała cicho sama do siebie ale na tyle głośno że nie trudno było by ja usłyszeć

[Sylvan Vulkodlak]

Skinął jej głową. Nie ruszał rzeczy białej. nie widział takiej potrzeby. W milczeniu kierował sie do środka. Był zamyślony i doczuwał pewnego rodzaju frustracje i gniew w sobie. Nie miał zamiaru jednak tego wyciągać na zewnątrz. Wyładuje sie jak będzie wracać. Może to pogoda? Nie rozmyślał, nie miał na to najmniejszej ochoty.

[Erin Wyrm]

Chwyciła patyk i z zadowoleniem obserwowała jak Rogata go puszcza. Gdzieś tam z tyłu głowy spodziewała się jednak, że spróbuje szarpnąć. Powędrowała za wzrokiem wilkołaczycy, teraz już też trochę bardziej rozumiejąc, skąd takie zachowanie. Może gdyby Syl nie ruszył do wejścia, ta jednak zdecydowałaby się na inne zachowanie. Z obecnego Ruda była zadowolona, to też nic nie mówiła. Zamachnęła się i rzuciła patykiem, nie jakoś bardzo daleko, ale też nie całkiem blisko. Po tym po prostu ruszyła do środka, czekając jedynie przy wejściu na Rogatą, by upewnić się, że pójdzie za nią, a patyk zostawi na zewnątrz.

[Rogata]

Syl nie ruszał jej rzeczy więc Rogata pobiegła za patykiem merdając ogonem. W sumie ten patyk nadawał się do kolekcji skarbów. Tak zdecydowanie ma zamiar go skolekcjonować. Chwyciła w pysk patyk i gdy zauważyła że Pani zbliża się do drzwi popędziła na złamanie karku w jej kierunku. Znajdując się przy niej sięgnęła po pakunek ze skarbami i przybrała pozycję pionową świecąc swoim puchatym nagim ciałem
-Rogata iść po rzeczy?-
Zapytała wskazując miejsce gdzie je wcześniej z siebie zrzuciła, jak do tond niemal o nich zapomniała ale miała przeczucie że Erin też każe jej chodzić skrępowaną ubraniami

[Sylvan Vulkodlak]

Będąc wewnątrz pozwolił sobie na to aby usiąść sobie. Oparł sie wygodniej i przejechał dłonią po twarzy. Był trochę zmęczony. Świetnie schodzi dzień a niego. Do tego czuł się trochę tutaj skrępowany. Jest tutaj tak ... inaczej niż to do czego przywykł.