Fleresowe Eliksiry

[Tkacz Losu]

Budynek nie odbiega wielkością od innych sklepów położonych przy nim, choć jest zdecydowanie jednym z najstarszych tutaj. Pierwsze co się rzuca w oczy, to ładna tabliczka z napisem nazwy sklepu, a pod nim napis: „Możliwość zamówienia eliksirów”. Parcela parterowa, z trzema izbami. Pierwsza, największa jest dobrze oświetlona przez światło wpadające z dużych okien ze strony frontalnej. Przy ścianach znajdują się szklane gabloty, otwierane na mały kluczyk, a na nich stoją eliksiry, te należące do najłatwiejszych, a także te co popularniejsze z nieco trudniejszych. Pomieszczenie wygląda prosto: drewniana podłoga i białe ściany, lecz osoba za kasą zawsze sprawia wrażenie sympatycznej.
Drugie pomieszczenie to czysto robotnicze, bowiem to w nim tworzone są eliksiry. Stanowiska przygotowane na dwie osoby: kociołki, miarki, nożyki, pojemniczki, waga, i tym podobne, łącznie z niewielką umywalką. Jest tylko jedno, małe okienko, najczęściej zasłonione, znajdują się tutaj też półki z najpotrzebniejszymi składnikami.
Trzecie pomieszczenie jest zdecydowanie najmniejsze, znajduje się tam tylko jednoosobowe łóżko i stolik.
W budynku przebywa od dwóch do trzech pracowników.

	Cennik: Bąbelek - 7 myntów Bezwonny - 7 myntów Błotniak - 7 myntów Eliksir Pieprzowy - 7 myntów Eliksir Percepcji - 7 myntów Eliksir Siły - 7 myntów Eliksir Wspomagający Pamięć - 7 myntów Eliksir Wytrzymałości - 7 myntów Gacek - 7 myntów Kocia zwinność - 7 myntów Kropla krwi - 7 myntów Leczący dotyk - 7 myntów Opatrzność - Eliksir ochrony. - 7 myntów Rybi Oddech - 7 myntów Słaba odtrutka - 7 myntów Słaba trucizna - 7 myntów Eliksir Wytrzymałości na Ogień - 15 myntów Euforia - 15 myntów Niewidzialność - 15 myntów Senna - 15 myntów Silna odtrutka - 15 myntów Silnie leczący dotyk - 15 myntów Szkiele-Wzro - 15 myntów Umysł - 15 myntów

Właściciele: Cassandra F. i Peter F.
Pracownicy: Zaya Fleres, Tony

[Nari Orecev]

Poczekała aż otworzy torbę a później ze swojej zaczęła przekładać książki edukacyjne do jego. Tak, rozleniwiła się i nie chciało się jej ich nosić. A kiedy miała wolną przestrzeń schowała tam eliksiry z pasami na nie.
- Jak mnie po nią zaniesiesz - roześmiała się odpowiadając. A sama podniosła ręce do góry jak małe dziecko, które chce na rączki.

[Takaro]

Spojrzał na nią unosząc jedną brew. Jest wyższy to może. Ostatecznie westchnął i kucnął. Kiedy to wsiadła na niego, podniósł się.
-No dobra- no kawy nie może sobie przecież odpuścić, a obiecała. Ruszył szybszym truchtem do celu. Nie ma co marnować czasu.
2zt

[Nari Orecev]

Dziewczyna nie mogła się oprzeć pokusie zahaczenia o sklep z eliksirami. Jak już jest na mieście i myśląc dobrym przebraniu zakrywającym nawet to że jest kobietą odwiedziła go. Dziewczyna podała zmienionym głosem wszystko czego potrzebowała i w jakiej ilości. Z kieszeni wyciągnęła pieniądze płacąc za wszystko po czym opuściła sklep. Poszła w przeciwnym kierunku niż jej dom. Teraz tylko do niego dotrzeć i z głowy.

Eliksir bezwonny 5 tur

[Zaya Fleres]

Odkąd pamiętała, praca w sklepie z eliksirami była dosyć stała, jasne, klienci bywali różni, od przemiłych osób do totalnych buców, bywały dni totalnego spokoju, jak i ruchu. Ostatnio miała wrazenie, że wszystko jest na opak. Tony, pracował już kilka lat, eliksiry przyrządzał marne, ale przynajmniej mógł robić za sprzedawcę, oznajmił, że rzuca pracę! No bezczelny. Zaya by to zrozumiała, w końcu był już którymś z rzędu pracownikiem (nie żeby przez lata nie wiadomo ilu ich się uwinęło), ale zrobił to w najgorszym możliwym momencie - gdy ojczulek zaczął chorować. Nie było to nic poważnego, tak mówili medycy, ale eliksiry nic nie wskórały. Zresztą, nie był też na tyle chory, żeby zrezygnować z pracy, z tego chyba jedynie śmierć by go zwolniła, więc młodsza Fleresówna wolała, żeby już tam siedział. Tony o tyle był uprzejmy, że poczeka miesiąc lub dopóki nie znajdą kogoś nowego.
Zaya więc rozpoczęła swoją zmianę od wywieszenia kartki na głównych drzwiach, po czym wyzamiatała główną część sklepu, spisała eliksiry, których brakowało i dała tę informację osobie przyrządzającej dzisiaj eliksiry. Kiedy przychodzili klienci, uśmiechała się miło, podawała im wybrane przezeń eliksiry i przhjmowała płatność - i tak przez większość dnia. W międzyczasie spisywała, których składników zaczyna brakować, żeby móc je później uzupełnić. Przyszło 2 ludzi z pytaniem o pracę, ale wydawali się jeszcze mniej kompetentni od Tony'ego, co nie napawało ją entuzjazmem. Jak tak dalej pójdzie, to za miesiąc będzie niezbyt przyjemnie. Późnym wieczorem wyzamiatała znów cały sklep, upewniła się, że każda mikstura jest na swoim miejscu i zamknęła drzwi, gdy tylko sklep był już pusty.

/zt

	Poszukiwany pracownik

[Kael Morrigar]

Spacerując wieczornymi ulicami miasta, wsłuchiwał się w rozmowy przechodniów niesione wiatrem. Podobnie jak on, wybrali tę porę na wieczorny spacer. Lubił to uczucie, dające mu poczucie przynależności do tej przelotnej, anonimowej wspólnoty.
Wyrwał się sidłom myśli, Zatrzymał się gwałtownie przed sklepem "Floresowe Eliksiry", jego wzrok natychmiast przykuła kartka z ogłoszeniem o rekrutacji.

Od dłuższego czasu borykał się z brakiem stałego zatrudnienia, przerzucając się między dorywczymi pracami, które ledwo starczały na pokrycie podstawowych wydatków. Myśl o stabilnym źródle dochodu rozbudziła w nim iskierkę nadziei. Przyglądając się bliżej ogłoszeniu, zastanawiał się, jakie wymagania stawia pracodawca. Czy podoła nowym obowiązkom? Niepewność mieszała się z ekscytacją. "Dlaczego nie spróbować?" – pomyślał, przecież nic nie traci, a może zyskać upragnioną stabilizację. W końcu, każda próba to krok naprzód, a on był gotowy na zmiany w swoim życiu. Postanowił więc dowiedzieć się więcej i zgłosić swoją kandydaturę. Może to właśnie ta szansa, na którą tak długo czekał. Sklep wydawał się intrygujący, a praca w nim mogłaby być ciekawym doświadczeniem.


Drzwi sklepu otworzyły się powoli, a wraz z nimi do środka wślizgnął się chłodny powiew późnego wieczoru. Kroki mężczyzny rozbrzmiały głucho po drewnianej posadzce – ciężkie, ale niespieszne, jakby należały do kogoś, kto nie zwykł się tłumaczyć ze swojej obecności. Ubrany w ciemny płaszcz, z lekko podniszczonymi mankietami i cieniem zmęczenia pod oczami, zatrzymał się tuż przy ladzie.

– Zaya Fleres, jeśli się nie mylę – odezwał się głosem niskim, chropawym, a jednak dziwnie aksamitnym. – Widzę, że los wystawia na próbę twoją cierpliwość i ręce, które same wszystkiego dźwignąć nie mogą.

Zerknął na wywieszoną wciąż kartkę, potem na porozstawiane flakony i starannie zamknięte księgi. Uśmiechnął się kącikiem ust, bez cienia kpiny – raczej jak ktoś, kto zna smak przemęczenia i długu wobec codzienności.

– Przyszedłem, bo szukasz pracownika. A ja… szukam miejsca, w którym dłonie znajdą zajęcie, a głowa, spokój od wspomnień, które nie chcą odpuścić. Nie jestem alchemikiem z podręcznika, ale potrafię trzymać się instrukcji, a jeśli trzeba, unieść więcej, niż sugeruje posturą.

Odchylił lekko głowę, jakby składał półukłon, a jego spojrzenie przecięło przestrzeń między nimi – uważne, ciężkie, lecz nie nachalne.

– Jeśli zechcesz, zostanę. Jeśli nie… odejdę i już mnie nie zobaczysz.

Cisza zapadła, jakby sam sklep czekał na odpowiedź.