Dom Nari i Mortena

[Tkacz Losu]

Niewielki dom.
Pierwsze co wita gości to mały przedpokój z wieszakiem i szafką na buty. Kawałek dalej na całej dolnej powierzchni umiejscowiona została kuchnia z całym umeblowaniem, która jest połączona od razu salonem/jadalnią. Mieści się w niej stół, 4 krzesła i kanapa.
Na pierwszym piętrze zaraz koło schodów są dwie pary drzwi, po lewej wchodzi się do Mortena a po prawej do Nari. Oba pomieszczenia są tak samo umeblowane i tej samej wielkości. Łóżko, szafa, biurko, krzesło i szafeczka nocna. Na wprost schodów idą kawałek dalej znajduje się niewielka łazienka z prysznicem, toaletą i umywalką.

[Nari Orecev]

Fakt, może odejść. Dać wypowiedzenie właścicielowi i odejść. Zaczęła się nad tym zastanawiać, jednak nie może odejść zostawiając go samego. Musiałby znaleźć mu opiekuna, dobrego opiekuna…
- Tego słowa używasz jak przecinak w skrócie mówiąc - ziewnęła zasłaniając usta dłonią.
- A da się Ciebie wypędzić? - ponownie spojrzałam rozbawiona na niego.

[Takaro]

-aha- no to temu nie myśli jak to mówi pewno. Tak na pewno- No a czy to cos złego?- No to tego, no takie normalne.
-Jestem i tak o wiele no milszy niż byłem- dostosowuje sie coraz bardziej i no. Nie będzie aniołkiem, bo to niemożliwe. Wpierdol i tak będzie chciał dać każdemu co no źle spojrzy w jego mniemaniu no.
-Za kogo mnie uważasz?- No ciężkie pytania tego ranku zadaje. No ta szara komórka sie rozszalała dzisiaj.

[Nari Orecev]

- Tak, to słowo nie jest przyjemne nie ważne w jakim kontekście go użyjesz. Zawsze brzmi źle - powoli zaczynała ją boleć głowa.
Skinęła głową, chociaż niewielka to różnica ale jednak mniej się rzuca jak wsza na grzebieniu.
- W jakim sensie? - ziewnęła przecierając oczy. Powinna już wstać.

[Takaro]

-Postaram się- No postara sie bardziej pilnować no. No ale i tak dobrze mu wszystko idzie. Tak uważał, no.
-W każdym!- no tak, w każdym. Dał jej całusa i no wstał w końcu.
-No to robię kawę- Dumnym tonem, zrobi kawę i przyniesie i no.

[Nari Orecev]

- Dziękuję - ma nadzieję, że dobrze mu to wyjdzie. Ostatnio był taki czas kiedy w ogóle nie używał tego słowa, ma nadzieję że teraz mu to już zostanie na dłużej.
Po całusie sama usiadła na łóżku, chciała złapać blondyna za rękę. Powstrzymała się nie odpowiadając na jego pytanie ani na nic więcej. Zamiast tego złapała za kordłę naciągając ją na głowę. Pod pierzyną zwinęła się w kulkę zamykając oczy, usnęła.

[Takaro]

Spojrzał na nią i zawahał się chwilę. No ale zszedł zrobił kawę i przyniósł ją na górę. Usiadł na łóżku obok kobiety.
-Wstawaj- Lekko ją tam szturchnął. Nie był pewny czy zasnęła czy wszystko jest w porządku czy co się dzieje. Tak dla pewności to robi. Tak.

[Nari Orecev]

Dobrze spało się dziewczynie chociaż nie należała ta drzemka do najdłuższych. Czując jak nią szturcha leniwie ściągnęła z głowy pościel - Po co? - zapytała a do jej nozdrzy doleciał zapach świeżo parzonej kawy.
Po dłuższej chwili usiadła podciągając się na tyle aby mogła się oprzeć o wezgłowie łóżka. Wzięła do chłopaka kawę wpatrując się w nią. Uniosła wzrok na Blondyna - Co do wcześniejszego pytania - zaczęła - Uważam, że jesteś nieco nadopiekuńczy, mało rozgarnięty i ciężko Ci idzie z domyślaniem się czegokolwiek do tego za bardzo się przejmujesz niektórymi rzeczami ale pomimo tego bardzo Cię lubię i wiem, że mogę na Tobie polegać - odstawiła kawę na szafkę tuż obok niewypitej herbaty, która zapewne była już zimna. Siedziała w milczeniu przez dłuższy czas nim dodała - Nie bardzo chciałbym się z Tobą rozstać nawet po Twoim uwolnieniu. Chyba zbyt mocno się do Ciebie przywiązałam - nie wiedziała jak to odbierze. Czy w dobrym czy złym znaczeniu, nie chciała też aby pomyślał że traktuje go jak rzecz. To było ostatnie czego by chciała.

[Takaro]

Nie oczekiwał, że kobieta mu odpowie. Aż zamrugał słysząc jej słowa.
-Uznam to za te komplementy- No może to trochę nie tak powinno ale co go tam. No i ostatnie słowa. Wywołały one uśmiech na jego mordzie.
-No to wszystko jest jasne- Przytaknął sam sobie- mówiłem ci jak się spotkaliśmy pierwszy raz- Chyba pierwszy-Że lecisz na mnie- dodał rozbawionym głosem i nim ona cokolwiek mogła zrobic no przytulił ją.
-Też cię kocham- Tak bo uznał to wyznanie właśnie za wyznanie tego oto uczucia z jej strony.

[Nari Orecev]

Nie mogła uwierzyć, że on to uznał za komplementy. Gdyby mu nawrzucała prosto w twarz to co? Uznałby że deszcz pada? Ona nie miała już do niego siły.
Zmrużyła oczy, ten typ jest niereformowalny. Chciała go rzucić poduszką, nie udało się. Był szybszy, przytulił rudą do siebie. Mogłaby nic nie powiedzieć ale nie może mu pozwolić na takie myślenie. Przyzwyczajenie a miłość to dwie różne sprawy- Wszystko źle pojmujesz - nieodwzajemniła uścisku jednak położyła głowę na barku chłopaka.
- Nie zasługuje na takie uczucie - powiedziała bardzo cicho.

[Takaro]

Źle pojmuje? Nie uważał tak. Wszystko sobie w głowie układał i wszystko jest jasne i oczywiste. No przynajmniej dla niego.
-Za dużo myślisz- Podsumował to wszystko. Czasem lepiej no, nie myśleć tyle.
-Ja tak myślałem całe życie do czasu kiedy trafiłem do ciebie- no tutaj zaczęło się wszystko powoli zmieniać.