Dom Nari i Mortena

[Tkacz Losu]

Niewielki dom.
Pierwsze co wita gości to mały przedpokój z wieszakiem i szafką na buty. Kawałek dalej na całej dolnej powierzchni umiejscowiona została kuchnia z całym umeblowaniem, która jest połączona od razu salonem/jadalnią. Mieści się w niej stół, 4 krzesła i kanapa.
Na pierwszym piętrze zaraz koło schodów są dwie pary drzwi, po lewej wchodzi się do Mortena a po prawej do Nari. Oba pomieszczenia są tak samo umeblowane i tej samej wielkości. Łóżko, szafa, biurko, krzesło i szafeczka nocna. Na wprost schodów idą kawałek dalej znajduje się niewielka łazienka z prysznicem, toaletą i umywalką.

[Nari Orecev]

Spoglądała na sufit zastanawiając się czy nie przemalować go na inny kolor. Rozejrzała się po pokoju, naszła ją chęć na przemeblowanie czy nie zmienić barwy ścian. Z tych zamyśleń wyrwał ją głos chłopaka - Super, siadaj i zaczynamy - powiedziała podnosząc się z łóżka. Wyszła z pokoju schodząc na dół po krzesło. Nie będzie nad nim wisiała.
Wróciła z przedmiotem siadając obok Blondyna - Zaczniemy od prostych zadań - otworzyła ćwiczenia zaczynając tłumaczyć co musi w danym zrobić.

[Takaro]

-No dobra- Nie był z tego zadołowany bo no jak miałby no.
-A czemu musze to wszystko umieć?- Zapytał podgryzając długopis. No dobra aby nie być głupim ale no..

[Nari Orecev]

Nari nie skomentowała zachowania chłopaka, ma się uczyć. Ma dość pilnowania dorosłego dziecka tym bardziej przeładowanego złymi wspomnieniami, które często do niego wracają. Musi zacząć się uczyć nie tylko podstawowych rzeczy ale także panowania nad sobą.
- Żebyś mógł normalnie żyć i nie dawać się wykorzystywać ludziom ani nie dać się oszukać - powiedziała wskazując na pierwsze ćwiczenie. Chce mu pomóc na tyle ile będzie w stanie a podstawy zna to jakoś pójdą do przodu.

[Takaro]

-Rozumiem- Westchnął bo rozumiał to. Nie oznaczało to jednak, że mu to odpowiadało ale cóż...
-Tak bardzo masz mnie dosyć?- Zapytał po kilku minutach nauki i tych ćwiczeń i innych takich. Zapytał bo jakoś tak samo mu to się do głowy nasunęło. Może jest no ten, natrętny.

[Nari Orecev]

Może nie było tego po niej widać ale ucieszyła się widząc jak bez jakiś problemów czy wymówek chłopak usiadł do zadań. Wykonywała z nim podstawowe zadania, które nie wymagał zbyt dużej wiedzy ani umiejętności. Były proste.
Spojrzała na Blondyna - Dlaczego tak uważasz? - zapytała wracając do ćwiczeń. Czytała kolejne zadanie - Powiedz mi proszę - nie rozumiała skąd się w nim nagle takie coś obudziło. Nie zamierzała się go pozbyć czy oddać, chciała aby tylko zwiększył swoją wiedze. Dawno nie siadali do zadań a on sam uczył się na podstawie przeżywanych rzeczy. Niestety to za mało do samodzielnego życia, nie zawsze będzie miała możliwość być przy nim.

[Takaro]

Spoglądał na zadania- Po tym wszystkim... znaczy- poczochrał się po włosach- Mam wrażenie, że przysparzam ci problemów i zmartwień i tego kłopotów. Nawet jak próbuje tego nie robić, to samo jakoś tak wychodzi- Takie miał przemyślenia. To są jego przemyślenia i no takie spostrzeżenia z ostatnich no miesięcy.

[Nari Orecev]

Wysłuchała chłopaka nie przerywając mu. Uśmiechnęła się delikatnie - Każdy czasem stwarza problemy, nawet ja - nie odrywała od niego oczu - A Ty nie miałeś ze mną problemów? - zapytała czekając na odpowiedź. Każdy czasem miał gorsze lub lepsze dni, to że nie myśli to już inna sprawa. Fakt, faktem jest taki, że czasem za nim otworzy jadaczkę mógłby ruszyć do pracy swój zastany mózg. Nie może jednak od razu oczekiwać, że niewolnik nie mogący mieć własnego zadnia czy miał zakazane myślenia zacznie to robić. Niestety czasem dziewczyna o tym zapomina.

[Takaro]

-Z tobą?- Czy miał z nią jakieś problemy? Musiałby pomyśleć jakoś tak bardziej o tym.
-Nie przypominam sobie- Tak więc nie mógł powiedzieć ani tak ani nie. No po prostu nie ogarniał na tyle aby było to możliwe. No albo moze wyparł z siebie te informacje?

[Nari Orecev]

- Tak, ze mną - powiedziała podpierając łokieć o blat.
Pokręciła głową mówiąc bez zastanowienia - A jak mnie porwali? Albo po tym jak musiałeś się mną zająć? To też przecież problematyczne czy moje nagłe zmiany humoru - ostatnio nie panowała nad swoimi emocjami. Było jej z tego powodu bardzo źle, musi zacząć się lepiej kontrolować. Nad tym co mówi też. Tyle jeszcze pracy przed nią.
Postukała palcem w ćwiczenia - Nie zapomnij o tym i nie zadręczaj się myślami, że mam Cię dość. Zdarza się tak, że jedno może być złe na drugie ale to nie od razu znaczy, że ktoś się chce kogoś pozbyć. Fakt, można to powiedzieć w przypływie złości ale to nie jest zazwyczaj prawda dlatego lepiej rozmawiać jak się już dana osoba wyciszy a im bardziej się taką będzie naciskało może doprowadzić do słów, których się już nie da cofnąć. Za mocno za bolą - czy jakoś podobnie to było dlatego ona sama musi zacząć lepiej dobierać słowa i zacząć się hamować w pewnych momentach.

[Takaro]

-Zaraz zaraz- mówiła bardzo dużo- Jakie porwali?- Czy on jakoś coś przeoczył? Przespał bo nie pamiętał kwestii porwania albo ni już całkiem no pamięć mu robi dziury.
-Poza tym jesteś kobietą, a kobiety robią kłopoty nie?- No szowinistyczne ciut ale tak mówili inni, a on tylko to powtarza, tak. No i sie rozgadała.-Naciskam cię?- Tak bardzo był to długi dialog, ciężko to tak spamiętać....