Dom Nari i Mortena

[Tkacz Losu]

Niewielki dom.
Pierwsze co wita gości to mały przedpokój z wieszakiem i szafką na buty. Kawałek dalej na całej dolnej powierzchni umiejscowiona została kuchnia z całym umeblowaniem, która jest połączona od razu salonem/jadalnią. Mieści się w niej stół, 4 krzesła i kanapa.
Na pierwszym piętrze zaraz koło schodów są dwie pary drzwi, po lewej wchodzi się do Mortena a po prawej do Nari. Oba pomieszczenia są tak samo umeblowane i tej samej wielkości. Łóżko, szafa, biurko, krzesło i szafeczka nocna. Na wprost schodów idą kawałek dalej znajduje się niewielka łazienka z prysznicem, toaletą i umywalką.

[Nari Orecev]

Nie wierzyła własnym uszom - Żartujesz sobie? - w nosie miała ze jest starszy. Zachowaniem przypominał przedszkolaka a nie kogoś dorosłego a tym bardziej starszego od niej. Usiadła na nim próbując mu odebrać poduszkę - A kto będzie tuli mnie co? - jeśli ona ma tulić chłopaka a ten poduszkę to kto przytuli ją?! To nie sprawiedliwe.

[Takaro]

-Nie, sama mówiłaś, jestem starszy to tego, kurwa, no nie podskakują kurduplu- Rzucił i nie dał się jej złamać. Nie ma nie odda i już.
-Poduszka cię nie przytuli- No ni po sprawie. On ma siłę i wytrzymałość! Może se ruda próbować i tak nie odda jej.

[Nari Orecev]

Zjeżyła się na niego, co za cham i prostak. Nabrała powietrze w usta nadymając policzki - Co z tego że jesteś starszy i wyższy? Co?! - no musiał jej wszystko wypomnieć. Brakuje tylko aby powiedział, że jest drobną kobietą nie potrafiącą sobie z niczym poradzić bez niego.
- Ty też nie! - podniosła głos próbując wyciągnąć jakoś poduszek. Wiedziała, że jest na straconej pozycji dlatego zeszła z Blondyna złapała za inną poduszkę. Podniosła się z łóżka idąc w stronę drzwi. Tak strzeliła focha i to na całego, o głupią poduszkę. I kto tu się teraz zachowywała jak przedszkolak?

[Takaro]

-I nie zapomnij, że silniejszy- Tak zrobił to teraz z premedytacją. Bawiła go ta sytuacja. Nie spodziewał sie tego. No wyszło.
-a ty gdzie leziesz?- Zapytał sie siadając kiedy ta stała przy drzwiach.
-Wracaj tutaj- No niech no nie zachowuje się no teraz tak no.

[Nari Orecev]

Przelała się czara goryczy w niej. Wiedziała, że nie ma z nim szans w przepychankach fizyczny zaś w słownych już tak ale nie miała do tego głowy. Pokazała mu środkowy palec.
Spojrzała na niego beznamiętnym wzrokiem nie spuszczając go ani na chwilę z chłopak. Chwyciła klamkę, otworzyła drzwi i wszyła bez słowa zamykając je za sobą.
- Ni chuja! - krzyknęła wchodząc do pokoju Mortena. Pożyczyła od niego koc i zeszła na dół na kanapę. Rzuciła na nią poduszkę kładąc się. Przykryła kocem i mamrocząc pod nosem kilka wyzwisk starała się zasnąć.

[Takaro]

Aż zamrugał widząc to co mu pokazała i to co usłyszał. Czy to na prawdę ona? No zatkało go. No tak chwile siedział będąc w pewnego rodzaju szoku. No ale wstał, zabrał ze sobą poduszkę i pościel. Zszedł za nią na dół. Bez słowa, bo nic nie zrobił przecież, okrył ją pościelą dał jej poduszkę, a sam walnął sie jako wilk obok na ziemi.

[Nari Orecev]

Leżała na kanapie nie wiedząc dlaczego aż tak wkurzyła się na chłopaka za poduszkę. Z jednej wiedziała z drugiej wydawało jej się to bezsensowne. Gadała do siebie pod nosem a widząc Blondyna zamilkła, zrzuciła poduszkę do wilka - Przecież jest Twoja - rzuciła obracając się na plecy. Ściągnęła z siebie kołdrę dając na puchatego zwierza a sama poprawiła na koc. Jak tak bardzo ją chciał to niech bierze, dziewczynie to już wszystko jedno.

[Los]

Niezręczną ciszę wypełniającą domek przerwało nie pukanie a walenie do drzwi. Brzmiało to tak jakby ktoś chciał je wywarzyć. Nie było słychać wrzasków wołających o pomoc a tylko samo walenie. Kto wie co się działo na zewnątrz o tak później porze. Czy to młodzież bawiąca się "Ja tego nie zrobię?" a może ktoś z nadużyciem alkoholu/narkotyków pomylił mieszkania?

[Takaro]

Podniósł sie i otrzepał. Nie wiedział o co chodzi. Co zrobił takiego? No zrobił coś złego ale nie rozumiał co. Nie chciał poduszki ani kołdry. Usiadł patrząc na nią. Po tym jak się obróciła to położył łeb na fragmencie kanapy a potem lekko szturchnął ją nosem w kark. Słysząc walenie skierował tam spojrzenie i no wstał zmieniając się. Podszedł do ów drzwi i je otworzył.

[Nari Orecev]

Dziewczyna była wkurzona na siebie i na niego i na cały świat. Nie zareagowała na szturchnięcie nosem, przetarła tylko mokre miejsce. Nie odzywała się, nie widziała potrzeby a słysząc walenie do drzwi usiadła na kanapie. Widząc jak chłopak idzie w ich stronę chciała go zatrzymać ale nie widziała potrzeby. Była ciekawa kto stoi za drzwiami.