Dom Nari i Mortena

[Tkacz Losu]

Niewielki dom.
Pierwsze co wita gości to mały przedpokój z wieszakiem i szafką na buty. Kawałek dalej na całej dolnej powierzchni umiejscowiona została kuchnia z całym umeblowaniem, która jest połączona od razu salonem/jadalnią. Mieści się w niej stół, 4 krzesła i kanapa.
Na pierwszym piętrze zaraz koło schodów są dwie pary drzwi, po lewej wchodzi się do Mortena a po prawej do Nari. Oba pomieszczenia są tak samo umeblowane i tej samej wielkości. Łóżko, szafa, biurko, krzesło i szafeczka nocna. Na wprost schodów idą kawałek dalej znajduje się niewielka łazienka z prysznicem, toaletą i umywalką.

[Nari Orecev]

Wzięła torbę - Dziękuję - zaczęła w niej szperać szukając eliksiru. Trochę to potrwało ale znalazła, silnie leczący dotyk. Miała dwie fiolki z wyjątkiem jednej, była w połowie pusta. Mrużąc oczy jeszcze raz przeczytała jak powinna go użyć i zgodnie z instrukcją tak zrobiła. Wystarczyły trzy krople aby krew przestała lecieć i nos lekko się zmniejszył. Gdyby nie jej wada od urodzenia na pewno nie miałaby już śladu po ciosie. Był też plus przestało ją aż tak boleć - I gotowe - uśmiechnęła się - Jutro rano jeszcze raz i nie powinno być śladu - że wcześniej na to nie wpadła. Zakręciła fiolkę chowając ją z powrotem.
- Co tak siedzisz jak zbity pies? Leć się umyć bo brudny nie pójdziesz spać i weź rzeczy na przebranie bo te się wyrzuci - jak chłopak ma się uczyć bycia normalnym człowiekiem to niech się pozbędzie wszystkiego co mu się kojarzy z niewolnictwem. Obroże ma już normalną ale zawsze może ją ściągnąć, nie to co tamtą.

[Takaro]

Siedział ale przygladal sie. On tam się nie zna na eliksirach. Dziwne to substancje.
-ale ze co jeszcze raz- spojrzał na nią widocznnie zdezorientowany. Bo on nie pomyślał o eliksirze ale o ciosie w twarz. Wstał i wziął coś tam co pierwsze chwycił.
- ale jak to wyrzuci?- No kurwa ze jak to tak. On sam obroży nie będzie zdejmować.

[Nari Orecev]

Gdyby wiedziała co pomyślał zaśmiałaby się - Jak użyje eliksiru to będzie już po wszystkim - wskazała na nos.
- A co chcesz z nimi zrobić? - zapytała, myślała że nie przepada za nimi. Nie przyszło jej do głowy, że może myśleć w inny sposób jak to że jeszcze się do czegoś nadadzą albo jego względem są w bardzo dobrym stanie.
Zawołała go palcem - Choć zdejmiemy obrożę, niech Twoja szyja od niej odpocznie a jak jutro wyjdziemy założymy ją jak będziesz chciał - w domu nie musi jej nosić, nawet lepiej aby jej nie nosił niech mu się trochę ślady po niej zagoją. A właśnie, może mu pomóc w gojeniu eliksirem. To całkiem dobry pomysł.

[Takaro]

-A no tak eliksir- całkiem mu to fo głowy nie przyszło.
- nie wie...- zastanowił sie- spać?- bo jak to wyrzucać. To takie No dziwnego. Przecież można to nosić. On sam nosił wiele lat ubrania. Póki były zdatne.
-Po co- za dużo wymagała. On przywykł ze coś nosi na szyi. Była jego integralną częścią. No ale podszedł do niej i uklęknął by było jej prościej.

[Nari Orecev]

Zmrużyła oczy - A Ty o czym pomyślałeś? - aż ją zaciekawił.
- Na pewno nie będziesz spał w tych brudnych szmatach - stwierdziła opierając się rękami o łóżko - One nie za bardzo się już nadając do czegokolwiek niż wyrzucenia czy spalenia - taka była prawda, może on uważał inaczej ale na pewno nie położy się w tym do czystej pościeli.
Kiedy do niej podszedł ściągnęła mu obrożę później się nachyliła w przeciwną stronę zostawiając ją na szafce nocnej - Tutaj będzie leżeć jakbyś jej potrzebował - wskazała mu miejsce - A teraz leć się myć - trochę czuła się jak niańka dziecka niż przebywała w jednym pomieszczeniu z dorosłym mężczyzną. Przetarła dłońmi twarz zapominając o nosie ale na szczęście nie był taki czuły jak wcześniej.

[Takaro]

-o niczym- Nie przyzna się o czym pomyślał. To byłoby niewłaściwe.
Słuchał jej i widocznie nie warto wchodzić w dialog. -Dobra, zrozumiałem- Poddał się. Nie będzie już próbował o niczym takim gadać. Spojrzał na obrożę, a następnie skinął jej głową. Poszedł się umyć. Dziwnie się czuł bez obroży. Kilak razy przejechał sobie dłonią po miejscu gdzie ją miał. To takie dziwne uczucie nie mieć niczego na szyi. Wrócił po kilku minutach. Już świezy, umyty i pachnący.

[Nari Orecev]

Zastanowiła się czy powinna dopytywać go dalej, darowała sobie.
Położyła się na łóżku przymykając oczy, prawie usnęła kiedy wrócił Takaro. Ziewnęła przeciągając się i mozolnie podniosła się z łóżka. Wyszła bez słowa do łazienki, umyła się, ubrała i wróciła do pokoju. Oparła się o futrynę - To gdzie chcesz spać na łóżku czy obok? Od razu mówię, że nie będziesz przeszkadzał na łóżku - ruszyła w stronę wymienionego wcześniej leża. Zatrzymała się łapiąc za torbę, wzięła eliksir - Choć nasmarujemy Ci szyję - pokazała fiolkę.

[Takaro]

Miał czas aby się zastanowić. Nie szło jednak mu to za dobrze. Nie odpowiedział. Usiał po turecku na łóżku i nastawił się.
-A na co mi to?- Zapytał aby jednak chociaż czegoś się dowiedzieć. W końcu ona chciała coś mu zrobić.

[Nari Orecev]

Spojrzała na niego w połowie przymkniętymi powiekami - Żeby Ci wypaliło skórę dookoła - otworzyła fiolkę - A tak na prawdę aby zagoiły się Twoje rany na szyi - ostrożnie przechyliła tak aby kropla spadła na jego kark a później delikatnie ją wmasowała w skórę. Powtórzyła tą czynność dookoła szyi - Gotowe - powiedziała zadowolona z efektu. Nie zagoi się to wszystko od razu i na pewno pozostanie ślad po obroży ale już nie będzie mu doskwierało.

[Takaro]

Aż się wzdrygnął- że co?- Rzucił do niej będąc teraz dość podejrzliwym.
-No ja nie wiem teraz- No miał wątpliwości ale może nie będzie już się nimi dzielił. Dał się nasmarować.
-Ciężko mi zrozumieć twoje zachowanie- rzucił krzyżując dłonie na piersi.