Dom Nari i Mortena

[Tkacz Losu]

Niewielki dom.
Pierwsze co wita gości to mały przedpokój z wieszakiem i szafką na buty. Kawałek dalej na całej dolnej powierzchni umiejscowiona została kuchnia z całym umeblowaniem, która jest połączona od razu salonem/jadalnią. Mieści się w niej stół, 4 krzesła i kanapa.
Na pierwszym piętrze zaraz koło schodów są dwie pary drzwi, po lewej wchodzi się do Mortena a po prawej do Nari. Oba pomieszczenia są tak samo umeblowane i tej samej wielkości. Łóżko, szafa, biurko, krzesło i szafeczka nocna. Na wprost schodów idą kawałek dalej znajduje się niewielka łazienka z prysznicem, toaletą i umywalką.

[Nari Orecev]

Mając już lepszy kontrast Nari jeszcze raz zamrugała oczami - Nie odpierdalaj teraz z jakimiś przeprosinami i leć do kuchni. Przynieść szmatę i lód z zamrażalnika - jednak po chwili machnęła ręką. Sama poszła trochę chwiejnie do wcześniejszego miejsca, o którym mówiła. Obmyła twarz zimną wodą sięgając po szmatkę wiszącą na uchwycie od drzwi, zatamowała krwotok i dopiero wtedy zaczęła szperać w zamrażalniku szukając lodu. Nie było, odchyliła głowę do tyłu osuwając się na ziemię po szafce. Głowa ją bolała i co dość mocno. Dawno tak nie oberwała, zamknęła oczy zaczynając się śmiać.

[Takaro]

Nie no on to był wystraszony, nie ogarnia i nie ogarnął tego co chciała. Spojrzał na nią kiedy już wstał.
-Powinnaś do przodu- No odważył się na odezwanie się. Wątpił aby jego pani go posłuchała. Analizował czy nie było by lepiej teraz zniknąć jej po prostu z oczu.

[Nari Orecev]

Otworzyła oczy ledno patrząc na niego, bez słowa pochyliła się do przodu. Wskazała ręką na drugą szmatkę - Możesz ją zmoczyć w lodowatej wodzie i wycisnąć a później podać? - powiedziała trzymając ręcznik przy nosie. Głową bolała choć nie widziała czy to już nie bardziej nos doskwiera.
- Pięknie się zapowiada nasza współpraca jak nie uciekniesz to bijesz - musi pomyśleć nad ukierunkowaniem jego agresji. Jak będzie miał się jak rozładować to może wtedy mu jakoś ulży? Nie wiedziała tego ale można spróbować.

[Takaro]

Skinął jej głową i zrobił to co do niego mówiła. Sprawdził czy woda jest odpowiednio zimna. Zaraz potem podał jej ów szmatkę. Zastanawiał się czy go nie odda za ten numer. Blondyn sam był zaskoczony, nie zdarzyło mu się coś takiego od lat. Nie wiedział co będzie dalej i nie odzywał się. Wolał nie prowokować czy coś głupiego teraz nie wypalić. Usiadł tylko obok. Nie zdecydował jednak zwiać.

[Nari Orecev]

- Dziękuję - wzięła od niego nową szmatkę wymieniając zakrwawioną. Chłód przyniósł ukojenie, zamknęła oczy. Oddychając spokojnie, pewnie powinna teraz skomleć z bólu ale to nie było w jej naturze.
- Mogę się o Ciebie oprzeć? - zapytała nim to zrobiła. Jeden cios w twarz jej wystarczy na dzisiaj, nie wie jakby zniosła drugi.

[Takaro]

Spojrzał na nią. Normalnie odmówiłby i poszłaby wiązanka. Teraz jednak czuł się głupio. Uderzył swoja panią. Takie rzeczy nie powinny się w ogóle wydarzyć.
-Tak- Powiedział, zniesie to. Powinien po tym. Nie ukarała go za to co odwalił, nie zlała go ani nie zagroziła niczym. Przynajmniej na razie. Westchnął ciężej, bo musi sobie to poukładać w głowie.
-Dasz radę wejść na górę?- Zapytał, bo nie był tego pewny.

[Nari Orecev]

Dostając pozwolenie oparła głowę o jego ramię. Na chwilę obecną nie myślała o wejściu na górę. Jak na razie woli posiedzieć.
- Chyba tak, tylko daj mi jeszcze moment - spróbuję jakoś wejść, nie będzie robiła z siebie ofiary. To tylko niezapowiedziany cios w nos jakoś da radę. Nie spieszy się z podniesieniem, jeszcze chwilę posiedzi a później wstanie i pójdzie.

[Takaro]

-Rozumie, kurwa ale jak co to ja mogę zanieść- Wolał ją upewnić. Przepraszać znowu nie będzie. No to siedział z nią tak. Nie wiedział co ma zrobić, spać, siedzieć czy co. No to posiedzi, najwyżej zaśnie mu się o! To też cos.

[Nari Orecev]

- Dobrze - posiedziała oparta o ramię Blondyna ale lepiej jest jednak udać się na górę. Wzięła głębszy oddech i poderwała się na równe nogi a to było złe. Dziewczynie zakręcił się cały świat i znowu klapnęła na cztery litery - Za szybko - powiedziała z lekkim rozbawieniem. Ponowiłam próbę ale tym razem na spokojnie podparła się o ramie Takaro i wstała, świat stał w miejscu to dobrze. Wolnym krokiem zbliżała się do schodów, przystanęła na chwilę zamykając oczy weź się w garść powiedziała do siebie w myślach. Krok za krokiem wspięła się po schodach trzymając poręczy. Otworzyła drzwi do pokoju namierzając swoją torbę, zdecydowała się usiąść na łóżku. Rozejrzała się po Takaro a jak go nie było to go zawołała. Prosząc aby podał Nari torbę.

[Takaro]

Jako jej niewolnik szedł za nią niczym prześladowca czy ktoś tam. Nie odzywał się jednak i skinal jej głową kiedy ta poprosila go torbę. Podał ją jej usiadł na podłodze. Nie bardzo wiedział co teraz powinien zrobić. Wcześniej powinien był ja zanieść. Nie wiedział czy taka samowolka jednak nie było by przekroczeniem kolejnej granicy.