Dom Nari i Mortena

[Tkacz Losu]

Niewielki dom.
Pierwsze co wita gości to mały przedpokój z wieszakiem i szafką na buty. Kawałek dalej na całej dolnej powierzchni umiejscowiona została kuchnia z całym umeblowaniem, która jest połączona od razu salonem/jadalnią. Mieści się w niej stół, 4 krzesła i kanapa.
Na pierwszym piętrze zaraz koło schodów są dwie pary drzwi, po lewej wchodzi się do Mortena a po prawej do Nari. Oba pomieszczenia są tak samo umeblowane i tej samej wielkości. Łóżko, szafa, biurko, krzesło i szafeczka nocna. Na wprost schodów idą kawałek dalej znajduje się niewielka łazienka z prysznicem, toaletą i umywalką.

[Nari Orecev]

- Mam Twoje akta, w nich jest nie tylko ile masz lat ale też Twoje prawdziwe imię i nazwisko oraz skąd jesteś - powiedziała wesoło.
- Po części tak - chciała też sprawdzić czy chłopak nie kłamał kiedy z nim rozmawiała. Z jeden strony dowiedziała się też za dużo, nie będzie się jednak nad nim rozczulać. Musi go pchnąć do przodu a nie.
- Normalnie - zaśmiała się - Zabawa z nauką, to jak spróbujesz? - zapytała wyciągając ręce w jego kierunku. Była ciekawa czy da się namówić.

[Takaro]

-Myślałem, że mnie podpuszczasz- Rzucił w jej stronę bo jakoś tak z nią wszystko było możliwe, nawet coś takiego.
-No skoro tego chcesz- No on nie był pewny tych wygibasów ale skoro ona tego oczekuje, to powinien spełnić jej oczekiwania. Wstał i wyciągnął w jej stronę ręce
-To ten jak to szło?- Jakiej takie skręty w tę i schylenie w tę?

[Nari Orecev]

Pokręciła głową przecząco - Prawie wszystko wiem.
Wyciągnęła go na puste miejsce w pokoju aby podczas ćwiczeni nie zrobił sobie krzywdy. A widząc jak się gimnastykuje cicho się zaśmiała - Nie, nie. Spójrz - powtórzyła samą literkę a - Teraz spróbuj - jak wykonał ćwiczenie to pokazała kolejną literę a później czekała na jego wykonanie. Ewentualnie mu pomagała - Tylko nic na siłę abyś mięśni nie naciągnął - uprzedziła - Tyle ile możesz - dodała. Naciągnięcie czy naderwanie mięśni to nic dobrego ani miłego.

[Takaro]

Ćwiczenia fizyczne szły mu stanowczo lepiej niż jakieś tam dziwne pisanie. No ale i tak kształtowanie liter jest czymś takim dziwnym i nawet trudnym. Trzeba spamiętać pewne pozy i no te inne takie rzeczy.
-Lepiej?- Zapytał po tym jak wykonał serie dziwnych skrętów, wykrętów i innych póz. Próbował robić jak ona, tylko, ze ta jest stanowczo bardziej giętka.

[Nari Orecev]

Przyglądała się ćwiczeniom chłopaka ewentualnie lekko go korektując. Później odeszła na bok dając mu więcej miejsca.
Usiadła na łóżku obserwują jak mu idzie - Coraz lepiej, jak chcesz to odpocznij - na pierwszy raz i tak mu dobrze poszło. Nie będzie go przeciążać i nie sobie odpocznie - Masz wolne - stwierdziła kładąc się na łóżku. Zaczęła myśleć co teraz może porobić, może zejdzie na dół i sama powtórzy kilka razy horeografię jaką ostatnio ich uczono.

[Takaro]

-Dziwnie to tak ale nawet zabawnie- Podsumował, bo fizyczne rzeczy to lubił. Czuł sie taki no dobrze. Rozruszał się trochę i od razu jest fajniej.
-Co planujesz dalej?- Zapytał się jej bo on nie wiedział jakby miał spędzić czas wolny. Spać mu się nie chciało. Oczekiwał poleceń.

[Nari Orecev]

- Cieszy mnie to a zapamiętałeś coś z tego - uniosła głowę patrząc się na niego. Pewnie za szybko pyta to dopiero pierwsze zajęcia.
- Zastanawiam się czy poćwiczyć nowy układ jaki ostatnio nam pokazali - teraz ją olśniło, nie kupiła mu dresów. Podniosła się z łóżka idąc do biurka, wyciągnęła z szuflady centymetr - Podejdź na chwilę - gdy to zrobił wzięła jego wymiary od razu zapisując w notatniku. Napisała coś na kartce wzięła kopertę wkładając do niej również pieniądze - Jaki chcesz kolor dresów? To takie luźniejsze ubranie - od razu wyjaśniła.

[Takaro]

-powiedzmy-bo czy zapamiętał faktycznie? Możliwe. Chwilowo nie chciało mu się nad tym myśleć.
- jaki układ?- te wibibqsy sa jakieś zaplanowane? Po pytaniu o kolor wzruszył ramionami.
- wszystko jedno- bo co mu za różnica.

[Nari Orecev]

Sprawdzi to jutro, dzisiaj i tak już miał dużo wrażeń. Nie tylko zmiana właściciela ale i zakupy plus to co od niego wymagała na nich.
- Do tańca tego co widziałeś lub nie - nie była pewna czy akurat się przyglądał. Jednak powiedziała mu.
- Czyli różowy też może być? Będziesz wtedy wyglądał jak landrynka Cukiereczku - uśmiechnęła się do niego. Wyciągnęła karteczkę dopisując kolor dresu. Poszła po ptaka pocztowego wysyłając go z zamówieniem.

[Takaro]

-Widziałem i to nazywa sie taniec- aż się zamyślił, bo on widział taniec i był inny niż to co prezentowała kobieta- Te wygibasy to taniec?- No będzie musiał przyjąć to do wiadomości- Ale powiem ci jedno, wywijasz sie no jak ta kocica o- Tak to sie mówi? A moze jak zajęczyca? No chciał być miły chociaż raz.
-Może być- jakoś nie rusza go co powiedzą inni.