Wizard's World

Somali prowadziła do sali, w której znajdował się obolały pacjent. Otworzyła drzwi wpuszczając pierwszego lekarza, spojrzała na kartę a później na łózka pacjentów. Było ich kilku a nie chciała pomylić nieszczęśnika z kimś innym.
Znalazła - Dzień dobry - powiedziała spokojnie - Czy Pan Mirek? - wolała się dodatkowo upewni. Gdy tylko pacjent skinął głową podeszła bliżej aby zapewnić mu więcej dyskrecji. Zadała kilka pytań odnośnie tego w jaki sposób się świeca znalazła w jego odbycie, rzekomo przez to że przypadkiem na niej usiadł. Co było naprawdę dziwne, że nie dość, że usiadł to jeszcze bez odzieży? Jednak nie skomentowała tego i zapytała się czy uda się z nimi do zabiegowego aby mogli określić jak głęboko się znajduje woskowina.

Szedł spokojnie za medykiem i rozglądał się po szpitalu. Starał się wszystko zapamiętać. Ni8edługo potem dotarli na miejsce gdzie ich pacjent ze świeczką się znajdował. Skinął głowa na powitanie i przedstawił się.
Sytuacja owego pacjenta była ciekawa, też dobre pytanie jak głęboko świecka się usadowiła i jak szybko przybył do szpitala z tym problemem. Im dłużej zwlekał tym ciało obce wejdzie głębiej i trudniej wyjąć. Dlatego trzeba pamiętać przy analnej zabawie ze sobą, by przedmiot miał szeroką podstawkę, by nie doszło do takich wypadków jak ta przed nim.
- Gdy ocenimy jak głęboko jest, wtedy dobierzemy odpowiedni sposób na jego usunięcie. - Wytłumaczył po co to sprawdzenie w ogóle było.

Somali pomogła wstać pacjentowi, który był dość obolały. Pomogła mu również przy poruszaniu się, widać było że i to mu sprawia ból. Kobieta zaczęła się martwić czy owy przedmiot nie przemieścił się w głąb jelit co mogło nie wróżyć nic dobrego.
- Proszę tędy - powiedziała wspierając mężczyznę. Wyszli z sali kierując się do zabiegowego. Somali upewniła się czy Rashimi idzie za nimi i czy czasem go nie zgubiła.

//z.t

Spała dwa dni. Jej organizm był już stabilny i mógł dochodzić do siebie, zdecydowanie jednak nie była zdrowa. Świadomość przychodziła powoli. Najpierw poczuła się cięższa, jakby zaczynała czuć, że w ogóle posiada ciało. Sen rozpłynął się jakiś czas temu, czały ten okres jednak siedziała przy wilku, nie chcąc go opuszczać ani na sekundę. Kolejnym co poczuła byl ból. Ogromny i nie do wytrzymania, nic jednak nie mogła zrobić. Leżała, bez ruchu, niemogąc nic poradzić na to co czuła. Nim jej powieki zareagowały, już zaczeka myśleć, że będzie tak wisieć wieczność w półświadomości pełnej jedynie cierpienia. Z trudnem ledwo uchyliła powieki i jęknęła cicho, bo na tyle pozwaly jej siły. Wtedy wszystko zaczęło do niej wracać lawinowo. Fen! Gdzie on jest? Czy wszytsko z nim w porządku? Gdyby tylko była w stanie, zerwałaby się, by go szukać. A tak ledwie poruszyła ręką i zamarła. Ostry ból przeszył całe jej ciało. Dopiero teraz zorientowała się gdzie jest i to nie za pomocą wzroku, bo kołnierz uniemożliwiał jakikolwiek ruch głową. Pachnailo tu jednak szpitalem. Oby tylko nie leżała tu z Fenrirem. Spróbowała wyczuć jego zapach, skupić się mimo bólu i zbierających się pod powiekami łez. Zdawało jej się, że czuje, ogarnął ją strach. Nie miała siły nic zrobić, nie chciała też odciągać medyków od pracy, była pewna, że pracy mają więcej niż rąk, o czym z resztą świadczył ogólny ruch i hałas wokół. Zacisnęła powieki, powstrzymując się od szlochu. Bolało, ale jedyne na co sobie pozwoliła to cichy płacz, nie miała nawet siły całkiem otworzyć oczu.

Słyszała go i nawet troche widziała. Jednak to jak mogła otworzyć oczy, właściwe pozwalało jej jedynie zobaczyć poruszające się cienie. Wiedziała jednak, że to on. Rozchyliła suche i spierzchnięte usta, starając się wydać jakiś dźwięk. Po chwili wyszeptała ledwo słyszalnie jedno słowo.
- Fen. - Kamień spadł jej z serca. Żył i najwyraźniej miał się dobrze. Mimo bólu i płaczu, kącik jej ust drgnął, jakby chciała się uśmiechnąć. Włożyła wszystkie siły, by choć minimalnie zacisnąć palce na dłoni Fena i w końcu jej się udało. Cieszyła się, że był obok. Jednocześnie jednak przerażał ją ból i fakt, że nie była w stanie nawet za bardzo się poruszyć.