Wizard's World

Z przyzwyczajenia wszedł do budynku z małym hukiem. Swoim zimnym spojrzeniem skierował się w stronę recepcji, wyciągnął ładny papierek z "Skierowaniem do Natychmiastowej Wizyty u Lekarza" z pieczęcią Areny oraz jego pseudonimem.
- Ja tutaj tylko do sprawdzenia powagi ran - Rzekł, nie mówiąc nic więcej, sam potrafił ocenić jak ciężko został ranny, aczkolwiek nie zaszkodzi, jak specjalista się temu przyjrzy. Swoją drogą, zaczynał powoli żałować, że nie wziął tych przeciwbólowych śmieci. Przynajmniej teraz nie odczuwałby rany w brzuchu przy każdym ruchu. A jeśli miał szczęście, to recepcjonistka powinna już go dobrze znać. W końcu Pretendenci się wyróżniali od zwykłych gladiatorów czy wojowników, chociaż on nigdy na to nie patrzył. Ważniejsze były pieniądze jakie dostawał za wykonywanie swojej powinności... Jednakże recepcjonistka, chyba przynajmniej go kojarzyła, bo jej odpowiedź wyglądał mniej więcej tak.
~ Yhm...! Primeval. Już poślę kogoś do ciebie i tym razem cię zdążymy wyleczyć! ~ Co prawda nie wiedział, o co jej chodziło, jego ciało dobrze regenerowało się po otrzymaniu ran, aczkolwiek potrzebowało to czasu. Jednak jej uśmiech zdradzał, że mogła nawiązywać to tych niektórych przypadków, gdzie znudziło mu się oczekiwać na lekarza. Bądź sam poczuł się na tyle dobrze, że zrezygnował. Tak czy siak...
- Jasne... - Odpowiedział chłodno, po czym odsunął się od recepcji, dla innego pacjenta skarżącego się o spuchnięty nadgarstek. Następnie nie zostało mu nic jak tylko czekać, chociaż... może się rozejrzy dla zabicia czasu? Czemu nie.

/Efekt Regeneracja: +5 HP oraz +5 mocy; - 5 do percepcji na czas trwania.

Akurat zajmowała się pacjentem kiedy dotarły do niej informacje o pilnym przypadku na izbie przyjęć. Przekazała podopiecznego w ręce pielęgniarek a sama ruszyła do poszkodowanego. Somali zapach był nieco stłumiony poprzez eliksir, który zażywała aby ułatwić niektórym pacjentom swoją obecność.
Weszła na izbę podchodząc do recepcji, otrzymawszy szczątkowe informacje była nieco zażenowana ludźmi z areny. Przysyłali tu swoich ludzi bez jakikolwiek informacji o obrażeniach aby chociaż trochę medykom przyśpieszyć pracę aby mogli szybciej pomóc rannym. Somali uniosła głowę znad papierów szukając wzrokiem osobnika, recepcjonistka pomogła kobiecie wskazując go.
Wampirzyca podeszła do Primavela - Dzień dobry nazywam się Somali, będę dzisiaj Pana medykiem - powiedziała z lekkim uśmiechem na twarzy - Jak się Pan czuje? - przyjrzała się powierzchownie jego obrażeniom - Zapraszam do zabiegowego - wskazała kierunek ruszając nim. W międzyczasie notowała informację - Ile ma Pan wzrostu oraz wagi? - zadała istotne pytanie dla jej pracy - Jest Pan na coś uczulony? - lepiej się dowiedzieć nim zacznie leczenie - Ma Pan jakieś choroby przewlekłe? - Somali uważnie obserwowała pacjenta, nie chciała aby po drodze jej zasłabł.

Z.t.

Kobieta żegnała się ze wszystkimi po zmianie kiedy to na izbę przyjęć wbiegł jeden ze strażników. Słysząc, że to pilna sprawa zgłosiła się i tak już wychodziła to po drodze do domu może się zająć poszkodowanym w strażnicy. Wzięła ze sobą torbę lekarską dobrze wyposażoną, była dość ciężka ale lepiej mieć wszystko niż później ma czegoś brakować.
Wampirzyca w miarę możliwości jak najszybciej udała się na miejsce zgłoszenia. W takich chwilach nie można tracić czasu.

Somali zjawiła się w pracy tak jak zawsze, poszła się przygotować do pokoju lekarskiego a później na rozmowę z lekarzami na poprzedniej zmianie. W ten sposób wymieniali się informacjami jakie leki komu podać albo jakimi przypadkami zajmować się bezzwłocznie kiedy zajdzie taka potrzeba. Po uzyskaniu wszelkich istotnych wieści ruszyła do izby przyjęć, właśnie tam dzisiaj wampirzyca została skierowana.
Była sowa starała się wypełniać swoje obowiązki z największą rozwagą nie bagatelizować żadnego przypadku, czasem te które wydawały się proste i bezproblemowe były tak na prawdę przykrywką na inne dolegliwości o wiele bardziej poważne.
Podchodziła do każde pacjenta indywidualnie nie podążając wyznaczonym schematem jak mieli to w zwyczaju inni, nawet gdy trafiało do niej małe dziecko nie odsyłała go z kwitkiem mówiąc, że jest za młode na choroby tylko zajmowała się nim jak na prawdziwego medyka przystało. Nie ważne ile ktoś ma lat czy jak wygląda pacjent to pacjent, nawet Ci z marginesu społeczeństwa. Chciała zawsze walczyć o każde życie choć swego już nie posiadała.
Somali jak zawsze została dłużej na zmianie, nie męczyła się tak jak przeciętny człowiek więc była bardziej odporna na zmęczenie. Znała swoje limity, których nie przekraczała. Po skończonej pracy na izbie ruszyła dalej.

Z.t.

Nie wiedziałem kiedy i gdzie się znajduję, czułem przeszywający ból jaki towarzyszył mi przy wybudzaniu. Odzyskując świadomość strasznie piszczało mi w uszach, ledwo otworzyłem oczy a dostałem snopem światła wprost w gały wywołujące strasznie nieprzyjemne uczucie. Zamknąłem je. Odetchnąłem na szczęście nie miałem połamanych żeber to oddychanie nie sprawiało mi problemu. Za to poruszenie głową było dość bolesne. Mrugałem często aby móc odzyskać ostrość widzenia chciałem lewą ręką przetrzeć oczy gdy nagle bez ostrzeżenia impuls prowadzący od niej dał mi bez złudzeń znać, że było to całkowicie niemożliwe, syknąłem. Słyszałem jeszcze przytępione dźwięki i jakieś osoby, oooo były to medyczki. Uśmiechnąłem się do nich - Jak się macie? - powiedziałem trochę bełkocząc a te chyba bo nie byłem pewny pokręciły głową ale się uśmiechnęły. A to już coś!
Odzyskiwanie sprawności, nie była prosta miałem złamaną lewą rękę i prawą nogę. No pięknie ale no dobrze się mną zajęli, zostało to wszystko ładnie usztywnione i musiałem przeleżeć w szpitalu 2 dni. Na to też nie narzekałem, zajmowały się mną piękne Pani, żałowałem że tak krótko tam byłem. One mogły się mną cały czas zajmować. Podziękowałem za opiekę i kuśtykając poszedłem do domu. Miałem na sobie jakieś ciuchy z rzeczy znalezionych bo moje no cóż, nie było. Trzeba iść do domu się przebrać.

zt